Το «Κόκκινο Βιβλίο» των ζώων που απειλούνται καταγράφει τις συνέπειες από την καταστροφή των βιοτόπων
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Πέτρος Στεφανής pstefanis@dolnet.gr

Στο άμεσο μέλλον, τα ελάφια και οι φώκιες στην Ελλάδα θα αντιμετωπίσουν εξαιρετικά υψηλό κίνδυνο εξαφάνισης από το φυσικό περιβάλλον τους. Αρκούδες, τσακάλια, δελφίνια και φυσητήρες κινδυνεύουν επίσης, εάν δεν ληφθούν μέτρα διαχείρισης των πληθυσμών τους.

Η ελληνική πανίδα χτυπά συναγερμό. Αυτό διαπιστώνει το «Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας», η νέα πολυσέλιδη βίβλος για την κατάσταση του ελληνικού ζωικού βασιλείου. Στη δημοσιότητα από χθες, επικαιροποιημένη πλέον, δεκαεπτά χρόνια μετά την προηγούμενη έκδοσή της, έρχεται να καταδείξει και επισήμως πως 171, από τα συνολικά 453 σπονδυλόζωα που αξιολογήθηκαν, απειλούνται με εξαφάνιση, κυρίως ψάρια του γλυκού νερού και αμφίβια και ακολουθούν ερπετά, πουλιά και θηλαστικά. Δύσκολη διαγράφεται η επιβίωση και για 297 από τα 591 είδη ασπόνδυλων (χερσαία σαλιγκάρια, αράχνες, κολεόπτερα κ.λπ.), που επίσης μελετήθηκαν.

Όσον αφορά τα θηλαστικά, ειδικότερα, στη Νο 1 επισφαλή κατηγορία ταξινομήθηκαν η μεσογειακή φώκια, ο λύγκας και το ελάφι, όταν μάλιστα το είδος αυτό αφθονεί στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η κρητική μυγαλή -το μοναδικό ενδημικό είδος θηλαστικού στην Ελλάδα-, η ασιατική τρανονυχτερίδα, ο μπαρμπαστέλος, η βίδρα, το πλατώνι, ο στεποποντικός, ο σκαπτοποντικός του Felten και η φώκαινα χαρακτηρίστηκαν με τη σειρά τους «κινδυνεύοντα». Για τα μισά, τέλος, από τα είδη των πουλιών -κυρίως αρπακτικά, υδρόβια και παρυδάτια- το πέταγμά τους στον ελληνικό ουρανό είναι αμφίβολο στο εγγύς μέλλον.

Στον αντίποδα, διαπιστώθηκε πως η ελληνική επικράτεια φιλοξενεί σήμερα 64 διαφορετικά είδη ερπετών, περίπου το 50% της συνολικής ευρωπαϊκής ερπετοπανίδας, καθώς αποτελεί περιοχή συνάντησης ευρωπαϊκών κι ασιατικών ειδών. Ελλάδα και Ισπανία εξάλλου είναι οι πλουσιότερες χώρες στην Ευρώπη σε σαλιγκάρια: η εγχώρια χερσαία μαλακοπανίδα περιλαμβάνει 680 είδη! Τα περισσότερα από αυτά εμφανίζονται αποκλειστικά στα νησιά του Αιγαίου, δυτικά της Πίνδου ή στη Βόρεια Ελλάδα, από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι και την κορυφή του Ολύμπου.

«Χρήσιμο εργαλείο»
Κυριότερες απειλές για όλα τα είδη των ελληνικών ζώων θεωρούνται, σύμφωνα με τους ειδικούς, η καταστροφή των βιοτόπων τους, που σημαίνει υποβάθμιση ή απώλεια της τροφής τους. Λαθροθηρία, δηλητηριασμένα δολώματα, τεράστιες τα τελευταία χρόνια πυρκαγιές (σε Πελοπόννησο, Πάρνηθα, Ρόδο κ.α.), αλλά και μεγάλα τεχνικά έργα (π.χ. νέοι μεγάλοι οδικοί άξονες) επέφεραν μεγάλης κλίμακας μεταβολές στην εξάπλωση των χερσαίων και θαλάσσιων οργανισμών. «Έστω τώρα, που τα περιθώρια στένεψαν, ξέρουμε την πραγματική εικόνα των οικοσυστημάτων της χώρας μας. Το “Κόκκινο Βιβλίο” απαλείφει τη δικαιολογία “δεν ήξερα” και θα αποδειχθεί εξαιρετικά χρήσιμο στην προσπάθεια προστασίας, διατήρησης και διαχείρισης της ελληνικής βιοποικιλότητας. Για κάτι τέτοιο, πάντως, δεν αρκούν οι καλές προθέσεις των επιστημόνων. Απαιτείται και εκ μέρους της Πολιτείας ένα σαφές πλαίσιο μηχανισμών, που θα έχει ως πυρήνα τη σταθερή ενίσχυση της έρευνας…» δήλωσε χθες ο πρόεδρος της Ελληνικής Ζωολογικής Εταιρείας κ. Σίνος Γκιώκας. «Δεν συντάξαμε απλά έναν κατάλογο, αλλά και μια πλούσια πηγή δεδομένων -η οποία προσεχώς θα είναι και στη διάθεση κάθε ενδιαφερομένου στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Ζωολογικής Εταιρείας- για τα είδη που απειλούνται, με πληροφορίες σχετικά με τις δράσεις που αν εφαρμοστούν μπορεί να αποτρέψουν ή να ελαττώσουν τον κίνδυνο περαιτέρω μείωσης των πληθυσμών αυτών» λέει η κ. Παναγιώτα Μαραγκού, συντονίστρια του σχετικού προγράμματος, για λογαριασμό του WWF Ελλάς.

Έργο 120 επιστημόνων
Το «Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας» αναθεωρήθηκε υπό την επιστημονική επίβλεψη της Ελληνικής Ζωολογικής Εταιρείας (συντονιστής Τάσος Λεγάκης), με τη συμμετοχή της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, της Ελληνικής Ερπετολογικής Εταιρείας, του Ινστιτούτου Σπηλαιολογικών Ερευνών Ελλάδας και του WWF Ελλάς. Είναι αποτέλεσμα των ομάδων εργασιών τις οποίες συγκρότησαν, επί δυόμισι χρόνια, περισσότεροι από 120 ζωολόγοι κι ερευνητές, από πανεπιστημιακά ιδρύματα, ινστιτούτα και μη κυβερνητικές περιβαλλοντικές οργανώσεις της χώρας.

Πηγή: Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»

"Η εγκληματικότητα στην Ελλάδα αυξάνεται καθώς οι μισοί ξένοι καταζητούμενοι καταλήγουν εκεί"..

"Η εγκληματικότητα στην Ελλάδα αυξάνεται καθώς οι μισοί ξένοι καταζητούμενοι καταλήγουν εκεί"..

σύμφωνα με Γερμανική Εφημερίδα!

Με τον τίτλο "Εγκληματικότητα λόγω της οικονομικής κρίσης;" σχολιάζει η Γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt τα στοιχεία αύξησης της εγκληματικότητας στην Αθήνα που δημοσιεύθηκαν προχθές στον Ελληνικό Τύπο.

Το δημοσίευμα αναμεταδίδει η Ντόιτσε Βέλλε:

'

"139 φόνοι έγιναν πέρσι. Η απότομη αύξηση της εγκληματικότητας και κυρίως των διαρρήξεων, κλοπών αυτοκινήτων και βιασμών, από 42.000 το 2004 σε 68.000 πέρσι αποδίδεται από την εφημερίδα "τα ΝΕΑ" στην...κρίση!
Δεν ακούγεται τόσο πειστικό, διότι η κρίση μόλις άρχισε να γίνεται αντιληπτή στην Ελλάδα και η στατιστική αφορά στο 2008. Επομένως δεν μπορεί να έχει επηρεάσει ήδη τόσο αποφασιστικά την αύξηση της εγκληματικότητας."
Και ο αναλυτής καταλήγει:
"Μια πιθανή αιτία μου φαίνεται ότι είναι η αύξηση του κύματος των μεταναστών που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα από την Αλβανία και πρόσφατα από τη Ρουμανία και τη Ρωσία.
Γνωρίζω ασφαλώς πως η υπόθεσή μου δεν συνάδει με τις επιταγές της πολιτικής ορθότητας,

αλλά το γεγονός ότι στην Ελλάδα καταλήγουν σχεδόν οι μισοί καταζητούμενοι ξένοι

καθιστά την υπόθεσή μου τουλάχιστον αξιόπιστη."

Τσιρκο με ζωα

Για άλλη μια φορά γινόμαστε θεατές του ίδιου έργου.. Για άλλη μια φορά η δημοτική αρχή δεν κάνει τίποτα..Ποιοτική διασκέδαση – πρωτοτυπία – καλοστημένες παραστάσεις… έτσι περιγράφονται οιπαραστάσεις των τσίρκων από το Σωματείο των... εργαζομένων σε αυτά.. κατά πόσο είναιαλήθεια όμως;Άραγε όσοι παρακολουθούν με τα παιδιά τους ξέρουν τι γίνεται πίσω από τα φανταχτεράφώτα και τις καλοστημένες σκηνές;Γνωρίζουν την πραγματικότητα που βιώνουν τα ζώα καθημερινά στα τσίρκο;Ή το μόνο που βλέπουν είναι τα ακροβατικά νούμερα, τα φανταχτερά ρούχα και ταλαμπερά φώτα;Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι διαφορετική…Τα ζώα ζουν φυλακισμένα σε άθλιες συνθήκες. Κακοποιούνται καθημερινά και υποβάλλονται σε κάθε είδους «τιμωρία» προκειμένου να εκτελέσουν τα κόλπα που πρέπει,για να "διασκεδάσουν" τους θεατές. Ζώα που τα έχουν πάρει με την βία από το φυσικό τους περιβάλλον και τα έχουν καταδικάσει να ζήσουν στην αιχμαλωσία για το υπόλοιπο της Ένας πολιτισμός κρίνεται από το πώς οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στα ζώα» Mahatma Gandhiζωής τους. Φυσικά όταν πια δεν τα χρειάζονται, τα σκοτώνουν ή τα παρατάνε.Οι περιβαλλοντολογικές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο διαμαρτύρονται, διαδηλώνουν,φωνάζουν ΟΧΙ ΣΤΑ ΤΣΙΡΚΟ ΜΕ ΖΩΑ.. αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα η πολιτεία και οιυπεύθυνοι δεν ανταποκρίνονται.Παρ’ όλες τις καταγγελίες που έγιναν για το τσίρκο MASSIMO που ήταν στην Βόρειο Ελλάδα, από οργανώσεις αλλά και απλούς φιλόζωους πολίτες, για τα αποδεδειγμέναφαινόμενα κακοποίησης ζώων, με το πιο γνωστό την κακοποίηση ελέφαντα από υπάλληλο του τσίρκο, τίποτα δεν έγινε και τίποτα δεν άλλαξε..Στον Μαραθώνα εγκαταστάθηκε άλλο ένα τσίρκο με ζώα εδώ και λίγες μέρες παρ’ όλο που δεν έχει την απαραίτητη άδεια.Το τσίρκο Arbell (Europeo), παρ’ όλες τις διαμαρτυρίες μας προς τους ίδιους αλλά και προς τις αρμόδιες δημοτικές αρχές της περιοχής του Δήμου Μαραθώνα ή του Δήμου Νέας Μάκρης, εκείνο συνεχίζει κανονικά της παραστάσεις του.Ο Δήμαρχος ρίχνει το μπαλάκι στον Εισαγγελέα, η αστυνομία και ο Εισαγγελέας στονΔήμαρχο.. και πάει λέγοντας.Η ουσία είναι όμως ότι τα ζώα που βρίσκονται εκεί υποφέρουν καθημερινά για να διασκεδάσουν όσοι θεατές δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να ξέρουν.Είναι ντροπή μας σε έναν πολιτισμό όπως ο Ελληνικός με την βαθιά ριζωμένη ιστορία του να είμαστε ακόμα στον μεσαίωνα στο θέμα της συμπεριφοράς μας προς τα ζώα.Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε και τα εξής που επισημαίνει η περιβαλλοντική οργάνωσηΑΡΚΤΟΥΡΟΣ: * Το παράνομο κυνήγι ειδών υπό εξαφάνιση είναι από τους κύριους προμηθευτές των τσίρκο. Για να συλληφθεί ένα μικρό εξοντώνεται η μητέρα του ή και ολόκληρη η αγέλη.* Τα περισσότερα ζώα που συλλαμβάνονται πεθαίνουν, είτε στη μεταφορά είτε στηδιάρκεια της εκπαίδευσης.* Οι συνήθεις μέθοδοι εκπαίδευσης είναι: πείνα, δίψα και ανελέητο ξύλο.* Ο παγκόσμιος παράνομος τζίρος από το εμπόριο άγριων ζώων και προϊόντων είναι τρίτος μετά το εμπόριο ναρκωτικών και όπλων.* Οι συνθήκες μεταφοράς και διαβίωσης είναι εντελώς αφύσικες για τα άγρια ζώα(κλουβιά-κατοικίεςς πολύ μικρών διαστάσεων, πλήρης ακινησία για το 90% της ζωής τους,απότομες κλιματικές αλλαγές, τροφή κακής ποιότητας που συχνά περιλαμβάνει και τααδέσποτα ζώα της περιοχής).* Η έλλειψη κατάλληλης κτηνιατρικής φροντίδας αποδεικνύεται και μόνο από το γεγονός ότι τα τσίρκο δεν περιλαμβάνουν ειδικευμένο κτηνίατρο στο προσωπικό του.* Τα ζώα που γερνώντας είναι ανίκανα να εργασθούν, πωλούνται για να γίνουν πειραματόζωα ή εγκαταλείπονται οπουδήποτε ή εκτελούνται.* Όπου η εκπαίδευση δεν τρομοκρατεί αρκετά το ζώο ώστε να εκτελέσει τα εντελώς έξωαπό τη φύση του νούμερα (π.χ. φλεγόμενο στεφάνι για τις τίγρεις, ισορρόπηση στο ένα ή ταδύο πόδια για τους ελέφαντες) τότε η λύση για τους εκπαιδευτές είναι οι ναρκωτικές ουσίες. Δυστυχώς όμως σε αυτή την αδιαφορία και αμάθεια του απλού πολίτη για τα όσασυμβαίνουν στα τσίρκο με ζώα, συμβάλουν και τα ΜΜΕ, παρουσιάζοντας στην τηλεόρασηκαθημερινά σχεδόν προγράμματα με τέτοιου είδους παραστάσεις. Και δυστυχώς όλοιξέρουμε την δύναμη που έχει η τηλεόραση στον κόσμο.Η ΕΤ3 έχει αγοράσει τα δικαιώματα για προβολή του τσίρκο MASSIMO, για 10 χρόνια καικάθε βράδυ σχεδόν δείχνει το ψυχαγωγικό της πρόγραμμα αγνοώντας την γενική κατακραυγή για τις παραστάσεις αυτές και παρακινώντας τον κόσμο να τα δει από κοντάαδιαφορώντας για αυτά που συμβαίνουν πίσω από τα λαμπερά φώτα.Ένας πολιτισμός κρίνεται από το πώς οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στα ζώα» Mahatma GandhiΤο Alter κάθε πρωί στις 6:30 παρουσιάζει ψυχαγωγικό πρόγραμμα: Ένας πολύ καλός τρόπος απόδρασης! Ο κόσμος των ζογκλέρ, κλόουν και ακροβατών διασκεδάζουν τους τηλεθεατές ενώ οι ελέφαντες και τα λιοντάρια προσφέρουν ένα φαντασμαγορικό σόου.Αναφέρεται στα σχόλια για το πρόγραμμα του. Αλήθεια έχουν δει από κοντά πως προσφέρουν αυτό το φαντασμαγορικό σόου οι ελέφαντες και οι τίγρεις;Το Star μας έδειχνε αρχές του χρόνου στις εκπομπές της Άννας Δρούζα ελέφαντα τον οποίο ανάγκασαν να παίξει φυσαρμόνικα, ενώ έφεραν κοντά του και ένα μικρόφωνο για να “τραγουδήσει”, μία καμήλα, την οποία πλησίασαν παιδάκια να τη χαϊδέψουν κλπ. Η Κα Δρούζα μάλιστα ρώτησε και έναν υπεύθυνο απτό τσίρκο αν την ταλαιπωρούν που τηνέχουν στο στούντιο και αυτός είπε “όχι, έχει φάει κανονικά και είναι μια χαρά”. Λες καιαυτό είναι μόνο.. για να μάθουν αυτά τα κόλπα όμως; Πως τα έμαθαν; Με λιχουδιές και χάδια;Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι αυτά τα ζώα δεν γεννήθηκαν για να γίνουν γελωτοποιοίγια μας. Γεννήθηκαν για να ζουν στην άγρια ζούγκλα και όχι σε ένα κλουβί 5x5.Το μέλλον οδηγεί σε επιχειρήσεις - τσίρκο χωρίς ζώα, που παγκοσμίως λειτουργούναποδεχόμενες ακριβώς τις πιο πάνω θέσεις μας ενάντια στην κακομεταχείριση των ζώων και προτιμώνται από το συνειδητοποιημένο κοινό, τέτοια μόνο θεάματα επικροτούμε. Για τους λόγους αυτούς καταγγέλλουμε τα τηλεοπτικά κανάλια και προτρέπουμε όλους τους τηλεοπτικούς θεατές να μην παρακολουθούν τέτοιου είδους «ψυχαγωγικές εκπομπές», ελπίζοντας ότι τα ίδια αυτά τηλεοπτικά κανάλια θα τις αφαιρέσουν από τοκαθημερινό τους πρόγραμμα.Πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε αυτή την κακοποίηση των ζώων. Και για να γίνει αυτό πρέπει να συμβάλλουμε ΟΛΟΙ.Επίσης σας γνωρίζουμε ότι σε περίπτωση που κάποιο κανάλι δεν συμβάλει σε αυτή τηνκοινή προσπάθεια και συνεχίσει να προβάλει στο τηλεοπτικό του πρόγραμμα τις «ψυχαγωγικές εκπομπές» τσίρκο με ζώα, θα λαμβάνει μέσω δικηγόρου, εξώδικο υπογεγραμμένο από 11 φιλοζωικά σωματεία και 8 πολίτες. Με την ελπίδα να εισακουστούμε και να δούμε αποτελέσματα και όχι λόγια…Για την Ομάδα Ενωμένων Ενεργών Φιλοζωικών ΣωματείωνΟι Υπογράφοντες: ΦΙΛΟΖΩΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΧΙΜΑΙΡΑ» ΛΕΡΟΥΦΙΛΟΖΩΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ «ΑΙΣΩΠΟΣ» ΚΑΒΑΛΑΣΖΩΟΦΙΛΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ «ΕΛΠΙΔΑ & ΣΤΟΡΓΗ» ΚΑΤΕΡΙΝΗΣΦΙΛΟΖΩΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΡΥΟΝΕΡΙΟΥΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΦΙΛΟΖΩΩΝ «Ο ΑΡΓΟΣ»ΖΩΦΟΡΟΣ πολιτισμός περιβάλλον ζωοφιλία ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΖΩΑ ΝΙΚΗΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣΦΙΛΟΖΩΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ «ΑΡΓΟΣ» ΚΑΤΕΡΙΝΗ-ΠΙΕΡΙΑΜΚΟ ΣΟΛΩΝ ΛΑΜΙΑPSYCHANIMAL ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΦΙΛΟΖΩΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣΟμάδα Ενωμένων Ενεργών ΦιλοζωικώνΣωματείων

Είδη υπό εξαφάνιση

Δεκάδες είδη ζώων και φυτών εξαφανίζονται καθημερινά. Αιτία, η ανεξέλεγκτη συρρίκνωση των βιοτόπων τους, το παράνομο κυνήγι, η ρύπανση της ατμόσφαιρας και οι κλιματικές αλλαγές. Πολλά από αυτά, δεν έχουμε προλάβει καν να τα γνωρίσουμε. Όμως κάθε είδος που χάνεται, παίρνει μαζί του και ένα κομμάτι της γενετικής και εξελικτικής ιστορίας εκατοντάδων χρόνων, πολύτιμη πηγή γνώσης για τον άνθρωπο.
Αντιπροσωπευτικά είδη του πλανήτη, όπως τα γιγάντια πάντα, αναγκάστηκαν να περιοριστούν στη μισή έκταση από αυτή που καταλάμβαναν πριν μερικές δεκαετίες. Οι τίγρεις έχασαν στη διάρκεια του εικοστού αιώνα το 90% του πληθυσμού τους! Οι ρινόκεροι απειλούνται σχεδόν περισσότερο από κάθε άλλο μεγάλο θηλαστικό: λίγες δωδεκάδες έχουν απομείνει πια. Οι θαλάσσιες χελώνες αντιμετωπίζουν ένα αβέβαιο μέλλον και οι αφρικανικοί ελέφαντες αποδεκατίζονται για το πολύτιμο ελεφαντόδοντο τους...
Σύμφωνα με την Kόκκινη Λίστα Απειλούμενων Ειδών του 2004, που δημοσιοποίησαν οι επιστήμονες κατά την έναρξη του παγκόσμιου συνεδρίου για την προστασία της βιοποικιλότητας, 15.589 γνωστά είδη ζώων και φυτών απειλούνται σοβαρά με εξαφάνιση, σε σχέση με 12.259 είδη που περιλάμβανε η αντίστοιχη λίστα του 2003. Η αύξηση αυτή, που οφείλεται κυρίως στις ανθρώπινες δραστηριότητες, οδηγεί πολλούς επιστήμονες στην πεποίθηση ότι η ζωή στη Γη εισέρχεται σε μια περίοδο μαζικής εξάλειψης ειδών.
Παρασκευαΐδου Βαγγελιώ

Ο ΑΓΡΙΟΓΑΤΟΣ
Πιο ογκώδης και μεγαλόσωμος από την κατοικίδια γάτα, ο αγριόγατος ξεχωρίζει κυρίως από τη φουντωτή ουρά του που έχει μήκος γύρω στα 30 εκ., φαρδαίνει προς την άκρη και στολίζεται με σκούρες ρίγες. Το κεφάλι του είναι επίσης πιο ογκώδες από της γάτας. Το τρίχωμά του έχει ποικιλία καστανόξανθων τόνων.
Νύχια μυτερά, δόντια κοφτερά
Ως τυπικό σαρκοφάγο, όλα του τα δόντια είναι οξύαιχμα, κατάλληλα για το σκίσιμο του κρέατος. Δε μασάει την τροφή του, απλά την τεμαχίζει και την καταπίνει. Όπως και τα άλλα αιλουροειδή πιάνει τη λεία του με τα νύχια και την αποτελειώνει με μια δαγκωνιά στο λαιμό. Κυνηγάει συνήθως το βράδυ, στήνοντας καρτέρι έξω από τις τρύπες των ποντικιών, καμιά φορά σκαρφαλωμένος σε κάποιο δέντρο ή βράχο. Η διατροφή του βασίζεται κατά 90% σε ποντίκια, ενώ ευκαιριακά τρώει μικρά πουλάκια, βατράχια, έντομα, σαλιγκάρια, μυγαλές, λαγούς, σκίουρους, κ.ά.
Κοινωνική ζωή
Μοναχικά ζώα, οι αγριόγατοι διαμένουν – αν η τροφή είναι άφθονη – σε μια συγκεκριμένη περιοχή, μέσα στην οποία χρησιμοποιούν σταθερές διαδρομές. Τις διαδρομές αυτές τις σημαδεύουν με εκκρίσεις αδένων που βρίσκονται στα πόδια τους αλλά και με τα ούρα ή τα κόπρανά τους. Κάθε άτομο του ίδιου φύλου υπερασπίζεται μια διακριτή επικράτεια, ενώ ένα αρσενικό και ένα θηλυκό μπορούν να μοιράζονται σε κάποιο βαθμό το χώρο.
Λόγω του μοναχικού τρόπου ζωής, οι πυκνότητες των πληθυσμών του αγριόγατου είναι πολύ χαμηλές, περίπου 2 – 3 άτομα ανά 10 τ. χμ.
Κατανομή – Απειλές
Ο αγριόγατος είναι είδος με πολύ ευρεία κατανομή. Ζει σε δάση, σαβάνες και στέπες από τη δυτική Ευρώπη ως τη δυτική Κίνα και την κεντρική Ινδία καθώς και σε όλη την Αφρικανική ήπειρο. Αναγνωρίζονται 3 υποείδη. το ευρωπαϊκό, το ασιατικό και το αραβικό – αφρικανικό. Αυτό το τελευταίο θεωρείται και ο άγριος πρόγονος της γάτα. Στην Ελλάδα, ο αγριόγατος εξαπλώνεται σε μεγάλο μέρος της βόρειας και κεντρικής Ελλάδας, σε ποικιλία βιότοπων από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι και τα 1.500 περίπου μέτρα. Οι κυριότερες απειλές για τον αγριόγατο σήμερα είναι η υποβάθμιση των βιότοπών του και η διακοπή της επικοινωνίας μεταξύ επιμέρους πληθυσμών. Ένα άλλο πρόβλημα για τους πληθυσμούς του αγριόγατου, που συχνά είναι συνέπεια των προηγούμενων, είναι η διασταύρωσή του με τις κατοικίδιες γάτες. Σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας, ο αγριόγατος είναι πιθανόν να εξαφανίστηκε από δηλητηριασμένα δολώματα.
Μάλι Ντομένικο

ΑΡΓΥΡΟΠΕΛΕΚΑΝΟΣ
Παγκόσμια απειλούμενο είδος, ο αργυροπελεκάνος έχει συνολικό πληθυσμό από 12.330 - 15.730, σε 19 αποικίες από την Ελλάδα μέχρι την Κίνα. Στην Ελλάδα, αργυροπελεκάνοι φωλιάζουν πια μόνο στις Πρέσπες και κάποιοι λιγότεροι στον Αμβρακικό. Παλιότερα υπήρχαν σε όλη σχεδόν τη χώρα, όμως με προτροπή της πολιτείας, που επικήρυξε το είδος ως ιδιαίτερα ‘επιβλαβές θήραμα’, κυνηγήθηκαν αλύπητα και σχεδόν αποδεκατίστηκαν.
Όταν το WWF Ελλάς ξεκίνησε το πρόγραμμα προστασίας του αργυροπελεκάνου στην Πρέσπα, το είδος ανήκε στα «κινδυνεύοντα», με πληθυσμό περίπου 40-165 ζευγάρια. Σήμερα, μετά από δεκατρία χρόνια επίμονων προσπαθειών, η Πρέσπα φιλοξενεί τη μεγαλύτερη στον κόσμο αποικία αργυροπελεκάνων με περισσότερα από 1.100 ζευγάρια! Το είδος είναι πλέον ιδιαίτερα προστατευμένο βάσει νόμου.
Το WWF Ελλάς στηρίζει το έργο της Εταιρίας Προστασίας Πρεσπών, για να συνεχιστεί το σημαντικό έργο προστασίας της Πρέσπας. Τα μέτρα χρειάζεται τώρα να ενταθούν με πιο αποτελεσματικό έλεγχο του κυνηγιού, αποφυγή καταστρεπτικών επεμβάσεων στον υγρότοπο και προγράμματα ευαισθητοποίησης τόσο των ψαράδων όσο και των κατοίκων της περιοχής.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Επιστημονικό όνομα:	Pelecanus crispus
Κοινό όνομα:	Αργυροπελεκάνος
Χρώμα:	Το μεγαλύτερο από τα δύο είδη πελεκάνων της Ευρώπης. Έχει αργυρόλευκο πτέρωμα με σκουρότερο το πάνω μέρος των φτερούγων
Μήκος:	Με άνοιγμα φτερών: 3,20 μέτρα
Βάρος:	10-12 κιλά
Βιότοπος:	Φωλιάζει σε λίμνες και παράκτιους υγρότοπους με ρηχές λιμνοθάλασσες
Κύριες απειλές:	Καταστροφή βιοτόπων (αποξηράνσεις ή άλλες επεμβάσεις σε υγρότοπους) και έντονο κυνήγι που δημιουργεί σοβαρά προβλήματα, ιδιαίτερα την Άνοιξη (αναπαραγωγική περίοδος)

Φωτίου Χριστίνα

ΧΕΛΩΝΑ CARETTA – CARETTA
Υπάρχει στη γη από την εποχή των δεινοσαύρων. Σήμερα και τα επτά είδη θαλάσσιας χελώνας ανά τον κόσμο απειλούνται με εξαφάνιση. Στη Μεσόγειο συναντώνται τρία είδη θαλάσσιας χελώνας, από τα οποία μόνο ένα, η Caretta caretta βρίσκει καταφύγιο στις ελληνικές ακτές.
Πριν 80 χρόνια υπήρχαν παραλίες ωοτοκίας του είδους και σε πολλές άλλες μεσογειακές χώρες (Ιταλία, Γαλλία, Ισραήλ). Ο πληθυσμός της Caretta caretta ξεπερνούσε τότε τις 50.000. Σήμερα, μετά τη ραγδαία τουριστική ανάπτυξη, απομένουν λιγότερες από 4.000. Στη Ζάκυνθο βρίσκονται οι σημαντικότερες παραλίες για την ωοτοκία της καρέττα σε όλη τη Μεσόγειο. Ειδικά στην παραλία των Σεκανίων γεννούν τα αυγά τους τουλάχιστον οι μισές από τις χελώνες που φτάνουν στο νησί γι’ αυτό το σκοπό. Αν και το μήκος της παραλίας δεν ξεπερνά τα 500μ., οι φωλιές στα Σεκάνια κυμαίνονται από 500-1.000, από τις υψηλότερες πυκνότητες ωοτοκίας στον κόσμο. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε σύνολο 1.000 νεοσσών επιζεί μόνο ένας.
Το WWF Ελλάς, προκειμένου να πάρει αποτελεσματικά μέτρα για την προστασία του είδους, ξεκίνησε πανευρωπαϊκή εκστρατεία και το 1993 με την υποστήριξη πολιτών από όλη την Ε.Ε. αγόρασε την περιοχή που περιβάλλει την παραλία των Σεκανίων, βάζοντας τέλος σε κάθε τουριστική ή άλλη εκμετάλλευσή της. Επιπλέον, το 1999 μετά από επίπονες προσπάθειες του WWF Ελλάς και άλλων περιβαλλοντικών οργανώσεων ιδρύθηκε το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου και τα Σεκάνια ορίστηκαν ως περιοχή απόλυτης προστασίας. Ο κίνδυνος για την caretta caretta δείχνει να απομακρύνεται όλο και περισσότερο, χρειάζεται όμως πολλή προσπάθεια ακόμη, για να αποσοβηθεί τελείως και να αρχίσει η ανάκαμψη του πληθυσμού της.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Επιστημονικό όνομα:	Caretta caretta
Κοινό όνομα:	Χελώνα Καρέττα, Θαλασσοχελώνα
Βάρος:	90 κιλά
Μήκος:	1 μέτρο
Χρώμα:	Το όστρακό της είναι κοκκινο-καφέ
Βιότοπος:	Ζάκυνθος, παραλίες Δ. Πελοποννήσου, Κρήτη, Κεφαλλονιά, Ρόδος
Αναπαραγωγή:	115 αυγά κατά μέσο όρο ανά γέννα, με περίοδο επώασης έως 66 ημέρες
Κύριες απειλές:	Καταστροφή ή υποβάθμιση των περιοχών ωοτοκίας λόγω ανεξέλεγκτης τουριστικής ανάπτυξης, εμπλοκή σε αλιευτικά εργαλεία, ρύπανση των θαλασσών

Παρασκευαΐδου Ραφαηλία

ΓΙΓΑΝΤΙΟ ΠΑΝΤΑ
Λιγοστοί πληθυσμοί του γιγάντιου πάντα επιζούν σήμερα στα κατακερματισμένα δάση μπαμπού της Κίνας. Κι όσο ο βιότοπός τους συρρικνώνεται, τόσο αυξάνεται η απειλή για το πιο δημοφιλές αρκουδάκι στον κόσμο, που επιλέχθηκε και ως διεθνές σύμβολο του WWF.
Η δεκαετία 1970 – 80 υπήρξε ίσως η πιο καταστροφική για το είδος. Η έκταση που καταλάμβαναν τότε τα περίπου 1.000 πάντα, μειώθηκε από 30.000 σε 13.000 τ.χμ.
Το WWF ξεκίνησε δράση για την προστασία του είδους το 1981 και σήμερα το πρόγραμμα που εκπονείται σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Κίνας παρουσιάζει θεαματική πρόοδο: η περιοχή που προστατεύεται αυξήθηκε κατά 25% φτάνοντας στα 16.000 τ.χμ., ενώ η τελευταία εμπεριστατωμένη έρευνα που δημοσιοποιήθηκε το 2004, έδειξε σημαντική ανάκαμψη του πληθυσμού σε 1.600 άτομα, γεγονός πολύ ελπιδοφόρο για το μέλλον των πάντα...

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Επιστημονικό όνομα:	Ailuropoda melanoleuca
Κοινό όνομα:	Γιγάντιο Πάντα
Βάρος:	86 – 125 κιλά
Ύψος:	1.20 – 1.90μ.
Χρώμα:	Άσπρο και μαύρο
Βιότοπος, εξάπλωση:	Οροσειρές της νοτιοδυτικής Κίνας
Μέσος όρος ζωής:	20 χρόνια στο φυσικό του περιβάλλον
Πληθυσμός:	Περίπου 1.600 άτομα
Κύριες απειλές:	Συρρίκνωση του βιότοπου, παράνομο κυνήγι

Φωτιάδης Σωτήρης
Η ΤΙΓΡΗ ΤΗΣ ΣΟΥΜΑΤΡΑ
Η τίγρης είναι από τα πιο επιβλητικά ζώα του πλανήτη. Είναι από τα πιο απειλούμενα.
Το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού των τίγρεων χάθηκε στη διάρκεια του 20ου αιώνα. Ειδικότερα η τίγρης της Σουμάτρας δεν ξεπερνά σήμερα τα 400 με 500 άτομα, ενώ κάθε χρόνο θανατώνονται τουλάχιστον πενήντα τίγρεις για το εμπόριο της γούνας της. Σύμφωνα με έκθεση του WWF στο διάστημα 1998-2002 πέθαναν σε παγίδες 253 τίγρεις, ενώ ο βιότοπός της μειώθηκε από 130.000 σε 42.000 τ.χμ.
Με βάση ένα πολυετές σχέδιο δράσης (2002-2010), η οργάνωση δίνει ένα σκληρό αγώνα για να εξασφαλιστεί η επιβίωση του είδους, αλλά και να διατηρηθούν οι τοπικοί πληθυσμοί, που εξαρτώνται από της βιότοπους της τίγρης. Σε συνεργασία με της περιβαλλοντικές οργανώσεις, και ύστερα από άσκηση πίεσης στην κυβέρνηση της Σουμάτρας, το WWF πέτυχε να ανακηρυχθεί η περιοχή Tesso Nilo – από της σημαντικότερους βιότοπους της τίγρης – σε εθνικό πάρκο.
«Ο πληθυσμός της τίγρης είναι πια τόσο μικρός, που οι ελπίδες για βιωσιμότητα του είδους είναι ελάχιστες», κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου οι επιστήμονες του WWF. «Εάν οι αρχές δεν λάβουν μέτρα εγκαίρως, για να σταματήσει η ραγδαία αποψίλωση των δασών και η ανεξέλεγκτη λαθροθηρία, είναι βέβαιο ότι η τίγρης της Σουμάτρας πολύ γρήγορα θα έχει την ίδια τύχη με της συγγενείς της στη γειτονική Ιάβα και το Μπαλί, που εξαφανίστηκαν με τη δύση του εικοστού αιώνα».

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Επιστημονικό όνομα:	Panthera tigris sumatrae
Κοινό όνομα:	Τίγρης της Σουμάτρας
Βάρος:	100 – 140 κιλά (θηλυκά 75-110 κιλά)
Ύψος:	0,60 μ.
Μάκρος:	2,50 μ.
Χρώμα:	Πορτοκαλί με μαύρες ραβδώσεις
Βιότοπος, εξάπλωση:	Ινδονησία (Σουμάτρα)
Πληθυσμός:	Περίπου 400-500 άτομα
Κύριες απειλές:	Συρρίκνωση του βιότοπου, παράνομο κυνήγι

Σαββίδης Νίκος

ΟΙ ΓΥΠΕΣ
Οι γύπες είναι μεγάλα πουλιά που τρέφονται σχεδόν αποκλειστικά με ψοφίμια, μεσαίου ή μεγάλου μεγέθους, θηλαστικών. Γ’ αυτό η σωματική τους κατασκευή διαφέρει από των υπόλοιπων αρπακτικών που συλλάμβάνουν ζωντανή τη λεία τους. Τα πόδια τους δεν είναι ισχυρά ούτε τα νύχια τους ιδιαίτερα γαμψά. Το κεφάλι τους είναι λίγο – πολύ γυμνό ή σκεπασμένο με κοντό χνούδι, για να μη λερώνονται. Οι γύπες, παρόλο που τρέφονται με ψοφίμια, φροντίζουν να είναι πάρα πολύ καθαροί. Και μεταξύ τους φυσικά έχουν διαφορές στη σωματική τους κατασκευή, ώστε το κάθε είδος να εκπληρώνει ένα συγκεκριμένο ρόλο. Στην Ελλάδα και την Ευρώπη συναντούμε τέσσερα είδη γυπών.
Μαυρόγυπας
Μήκος: 100 – 110 εκ. Άνοιγμα φτερούγων: 250 – 295 εκ.
Πολύ μεγάλο πουλί με σκουρόχρωμο φτέρωμα που από μακριά μοιάζει μαύρο. Ζει μοναχικά, σε χαμηλού υψομέτρου μέρη, όπου φωλιάζει πάνω σε μεγάλα δέντρα (κυρίως πεύκα). Έχει πολύ τετράγωνες φτερούγες και κοντή, κάπως τριγωνική, ουρά. Είναι ο πιο δυνατός ευρωπαϊκός γύπας και αυτός πρώτος σκίζει το ψοφίμι, παραμερίζοντας τα Όρνια και τους Ασπροπάρηδες. Προτιμάει τα σκληρά μέρη του πτώματος που τα αποσπάει εύκολα με το δυνατό ράμφος του.
Αρχές του Μάρτη γεννάει 1 αυγό, που το κλωσάνε και οι δύο γονείς.
Επειδή τα μέρη όπου ζει δέχονται λίγο ή πολύ ανθρώπινες επεμβάσεις, σήμερα είναι από τα πιο απειλούμενα πουλιά της Ελλάδας. Έτσι λιγότερα από 15 ζευγάρια φωλιάζουν σήμερα στη χώρα μας, που αποτελούν και τον τελευταίο πληθυσμό όλης της Ν.Α. Ευρώπης.
Φωτιάς Κώστας
Όρνιο
Μήκος: 95 – 105 εκ. Άνοιγμα φτερούγων: 240 – 280 εκ.
Πολύ μεγάλο. Ξεχωρίζει εύκολα όταν πετάει από το καφέ χρώμα του σώματός του και τα σκούρα πτητικά φτερά. Ο μακρύς λαιμός και το κεφάλι είναι καλυμμένα με ασπρόγκριζο χνούδι. Φωλιάζει κατά αποικίες σε κοφτούς και απόκρημνους βράχους. Τα πουλιά φεύγουν αργά το πρωί απ’ τις κούρνιες τους ψάχνοντας για ψοφίμια. Δείχνει μεγάλη προτίμηση στα εντόσθια των νεκρών ζώων και τ’ άλλα μαλακά τους μέρη. Λίγα μόνο Όρνια μπορούν να «καθαρίσουν» ένα μεγάλο ψοφίμι σε πολύ μικρό χρόνο. Γεννάει ένα μόνο αυγό στο τέλος του χειμώνα. Στη χώρα μας, το Όρνιο βρίσκεται σε παρακμή. Ο πιο υγιής πληθυσμός του είδους φωλιάζει στην Κρήτη, ενώ δεν είναι σπάνιος στα βουνά της Κ. και Β. Ελλάδας.
Γυπαετός (Κοκαλάς)
Μήκος: 100 – 115 εκ. Άνοιγμα φτερούγων: 266 – 282 εκ.
Ασπροκίτρινο κεφάλι, πορτοκαλοκίτρινο σώμα, μαυριδερές φτερούγες. Χαρακτηριστικό του πουλιού είναι δυο τούφες από μακριές μαύρες τρίχες που βρίσκονται και απ’ τις δυο πλευρές του ράμφους και μοιάζουν με μούσι. Είναι το μεγαλύτερο πουλί της Ευρώπης. Είναι πιο ευέλικτος απ’ όλους τους γύπες και πάντα κυκλοφορεί μόνος ή σε ζευγάρια. Φωλιάζει σε απόκρημνα βράχια, αλλά την τροφή του την αναζητάει σε λόφους με αραιή βλάστηση. Είναι πτωματοφάγο πουλί, αλλά την κύρια τροφή του την αποτελούν τα κόκαλα που τα καταπίνει ολόκληρα ή τα σπάει ρίχνοντάς τα από ψηλα. Γεννάει μέσα στο χειμώνα 2 αυγά. Είναι ένα από τα σπανιότερα πουλιά της Ελλάδας, αν και στη χώρα μας φωλιάζει ο μεγαλύτερος πληθυσμός από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, στην Κρήτη και πιο σπάνια στην Κ. και Β. Ελλάδα.
Ασπροπάρης
Μήκος: 60 – 70 εκ. Άνοιγμα φτερούγων: 155 – 180 εκ.
Ο μικρότερος γύπας. Τα ενήλικα έχουν λευκό χρώμα με μαύρα φτερά στις φτερούγες και γι’ αυτό από μακριά μοιάζουν με πελαργούς. Συχνά τρώει σκουπίδια. Φωλιάζει σε βράχια. Είναι σχεδόν παμφάγος. Στα μέσα του Απρίλη γεννάει 2 – 3 αυγά, που τα κλωσάνε και οι δυο γονείς. Ο Ασπροπάρης είναι καλοκαιρινός επισκέπτης στη χώρα μας. Τον συναντούμε στη Β. Ελλάδα, όπου μια από τις μεγαλύτερες αποικίες του βρίσκεται στα Μετέωρα.
Σιδηρόπουλος Στράτος

ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ
Δεκάδες χιλιάδες δελφινιών θανατώνονται κάθε χρόνο στις θάλασσες της Μεσογείου. Αν και τα προσφιλή αυτά είδη δεν έχουν φυσικούς εχθρούς, η έλλειψη τροφής λόγω της υπεραλίευσης, η θαλάσσια ρύπανση, η θανάτωσή τους από ψαράδες και κυρίως η αιχμαλωσία τους από διάφορα αλιευτικά εργαλεία, όπως τα αφρόδιχτα, μειώνουν τον πληθυσμό τους δραματικά κάθε χρόνο. Σύμφωνα με αναφορές του WWF, η χρήση των αφρόδιχτων κοστίζει κάθε χρόνο τη ζωή σε τουλάχιστον 4.000 κοινά δελφίνια στη νοτιοδυτική Μεσόγειο, (πρόσφατα το είδος συμπεριλήφθηκε στη λίστα των απειλούμενων), ενώ 13.000 αιχμαλωτίζονται στα στενά του Γιβραλτάρ και τη γύρω περιοχή.
Το WWF αναγνωρίζοντας τον κρίσιμο ρόλο των δελφινιών στη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος, έχει αναλάβει δράση για την προστασία τους με προγράμματα που στοχεύουν στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού και ειδικά των επαγγελματιών ψαράδων, αλλά και πολιτική πίεση για μείωση τους χρήσης αφρόδιχτων στις θάλασσες τους Μεσογείου.
Το 2002 ολοκληρώθηκε και το πρώτο ερευνητικό πρόγραμμα του WWF Ελλάς με τη συμμετοχή του κοινού και ψαράδων που βοήθησαν τους επιστήμονες στη συλλογή πολύτιμων πληροφοριών για την κατάσταση των δελφινιών στις ελληνικές θάλασσες.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Επιστημονικό όνομα:	Delphinus delphis
Κοινό όνομα:	Δελφίνι
Βάρος:	75-110 κιλά
Μήκος:	1,5-2,0 μέτρα (μέγιστο 3,5μ.)
Σχήμα:	Λεπτό σώμα, προτεταμένο και μυτερό ρύγχος, ψηλό ραχιαίο πτερύγιο σε σχήμα μισοφέγγαρου, στο μέσο του σώματος
Χρώμα:	Το χρώμα τους ράχης ποικίλλει (μαύρο, σκούρο μπλε, γκρι), κοιλιά και πλευρά ασπροκίτρινα, ουρά ανοιχτόχρωμη γκρίζα.
Βιότοπος:	Ζει σε στις ελληνικές θάλασσες, σε μικρές ομάδες
Μέσος όρος ζωής:	20 – 40 χρόνια
Κύριες απειλές:	Η έλλειψη τροφής λόγω υπεραλίευσης, η θαλάσσια ρύπανση, η αιχμαλωσία τους από διάφορα αλιευτικά εργαλεία, κυρίως αφρόδιχτα

Χαραλαμπίδης Λευτέρης

ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΦΩΚΙΑ
Στην Ελλάδα ζει και αναπαράγεται ένα σπάνιο είδος φώκιας, η μεσογειακή φώκια ή φώκια μοναχός.
Η μεσογειακή φώκια παλιότερα ζούσε σε όλη τη μεσόγειο, αλλά σήμερα έχουν μείνει πολύ λίγες φώκιες αυτού του είδους, που απειλείται με εξαφάνιση. Στην Ελλάδα ζουν οι περισσότερες από αυτές που έχουν απομείνει, σε έρημες θάλασσες και σπηλιές. Διαλέγουν απομονωμένα και καλά προφυλαγμένα μέρη, ώστε να μην ενοχλούνται από την ανθρώπινη παρουσία.
Η μεσολειακή φώκια έχει σταχτί ή καφέ χρώμα, μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 2,5 μέτρα μήκος και ζυγίζει 250 έως 300 κιλά. Τα νεογέννητα έχουν μαύρο τρίχωμα, μήκος ένα μέτρο και ζυγίζουν 15 κιλά. Οι θηλυκές φώκιες γεννάνε ένα μικρό κάθε δυο χρόνια.
Αν και στην Ελλάδα προστατεύονται από το νόμο, ο αριθμός τους μειώνεται συνεχώς και είναι το υπ’ αριθμό ένα απειλούμενο με εξαφάνιση είδος στην Ευρώπη.
Για την προστασία της μεσογειακής φώκιας και των βιότοπων στους οποίους ζει έχει ιδρυθεί η Εταιρεία Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας. Στις δραστηριότητές της περιλαμβάνεται και η περίθαλψη τραυματισμένων ζώων ή νεογέννητων που οι μητέρες τους σκοτώθηκαν.
Ηλιάδου Χριστίνα

Η ΚΑΦΕ ΑΡΚΟΥΔΑ
Η καφέ αρκούδα (Ursus arctos) είναι ένα από τα οκτώ είδη που ζουν στον κόσμο. Είναι ζώο μεγαλόσωμο και δυνατό, από τη φύση του μη επιθετικό.
Ακούει και μυρίζει πολύ καλά, βλέπει λιγότερο καλά. μπορεί να τρέξει πολύ γρήγορα και έχει δυνατά πόδια με μεγάλα νύχια, για να μπορεί να σκάβει.
Ζει 20 – 25 χρόνια στα δάση, τρέφεται κυρίως με φυτά, φρούτα, καρπούς, χόρτα και βολβούς. Της αρέσει πολύ να τρώει μέλι.
Η καφέ αρκούδα είναι ζώο μοναχικό και κινείται τη νύχτα, την αυγή και το σούρουπο, δηλαδή τις ώρες της μέρας που το φως δεν είναι πολύ δυνατό, για να κρύβεται καλύτερα από τον άνθρωπο.
Η καφέ αρκούδα το χειμώνα πέφτει σε χειμέριο λήθαργο. Το θηλυκό γεννάει κάθε 2 με 3 χρόνια, στα μέσα του χειμώνα στη φωλιά της και ενώ βρίσκεται σε κατάσταση λήθαργου, 1 ή 2 μικρά και σπανιότερα 3. Τα μικρά μένουν κοντά στη μητέρα τους για 2 χρόνια περίπου. Αυτή τους μαθαίνει πώς να βρίσκουν την τροφή τους και να αποφεύγουν τους κινδύνους. Συνήθως μόνο το ένα από τα δύο μικρά αρκουδάκια επιζεί.
Η αρκούδα χρειάζεται μεγάλο χώρο για να ζήσει, καθώς μετακινείται συνεχώς αναζητώντας τροφή και ησυχία.
Πολύ παλιά η καφέ αρκούδα ζούσε στα ορεινά δάση όλης της Ελλάδας. Στις μέρες μας οι έντονες ανθρώπινες δραστηριότητες στα δάση, το παράνομο κυνήγι και η αιχμαλωσία τους από τον άνθρωπο με σκοπό την εκμετάλλευση (ζωολογικοί κήποι, τσίρκα, αρκούδες χορεύτριες) έχουν περιορίσει τις αρκούδες στις οροσειρές της Πίνδου και της Ροδόπης. Στη χώρα μας έχουν απομείνει περίπου 150 αρκούδες.
Η καφέ αρκούδα είναι είδος που κινδυνεύει να εξαφανιστεί.

Αρρώστησε η μητέρα του Γιωρίκα, και έπρεπε να πάει να την δει. Αποφάσισε να αφήσει λοιπόν στην θέση του στο μπαρ τον Κωστίκα, και άρχισε να του δίνει συμβουλές.
- Λοιπόν, τα πράγματα είναι απλά. Όλοι οι πελάτες εδώ είναι καλοί και φιλικοί. Το πιο δύσκολο που έχεις να αντιμετωπίσεις είναι κάποιοι κωφάλαλοι που έρχονται εδώ κάθε βράδυ.
- Καλά, ρε Γιωρίκα, αφού είναι κωφάλαλοι πώς θα ξέρω τι θέλουν; ρωτάει ο Κωστίκας.
- Α, το έχουμε ταχτοποιήσει αυτό. Εγώ με αυτούς έχουμε βρει συνθήματα. Όταν σου δείχνουν ένα δάχτυλο, θα τους πηγαίνεις Gordons, όταν σου δείχνουν 2, θα τους πηγαίνεις βότκα και όταν σου δείχνουν 3 θα τους πηγαίνεις ουίσκι...
Το επόμενο απόγευμα στο μαγαζί έρχονται και οι κωφάλαλοι.
Δείχνουν 1 με το δάχτυλο, του πάει Gordons. Δείχνουν 2, τους πάει βότκα. Δείχνουν 3, τους πάει ουίσκι.
Μετά από λίγο βλέπει και τους 3 να κοιτάνε το ταβάνι με τα στόματα ανοιχτά. Δεν ξέρει τί σημαίνει αυτό και τηλεφωνεί στον Γιωρίκα.
- Α, έλα ρε, αυτό δεν είναι τίποτε, λέει ο Γιωρίκας!
- Τότε τί έχουν πάθει; ρωτάει ο Κωστίκας;
- Τίποτε ρε... Μεράκλωσαν και τραγουδάνε...

Ένας τύπος γυρίζει σπίτι του μαζί με 3 φίλους του μετά από μία 8ωρη βόλτα σε bar και club. Μπαίνουν στο σπίτι παραπατώντας, αράζουν στον καναπέ και ο οικοδεσπότης πάει πίσω από το μπαράκι για να βάλει ποτά. Ένας από τους 3 καλεσμένους παρατηρεί το τεράστιο χάλκινο gong που ο οικοδεσπότης έχει μέσα στο σαλόνι.
- Ρε συ Μπάμπη, τι είναι αυτό ;
- Αυτό είναι ένα ρολόι που μιλάει!
- Τι λε ρε φίλε, υπάρχει τέτοιο πράγμα; Και πώς δουλεύει;
- Να, δες...
Και καθώς μιλάει, ο οικοδεσπότης αρπάζει το σφυρί και τραβάει ένα δυνατό χτύπημα στο gong, τόσο δυνατό που έτριξαν τα τζάμια.
Κάθονται και οι 3 φίλοι και περιμένουν να το ακούσουν το gong να λέει την ώρα, ώσπου ακούγεται μια φωνή από το διπλανό διαμέρισμα:
- ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΡΕ ΒΛΑΜΕΝΕ; ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΙ!

Το πειρατικό ραδιόφωνο Οι πρώτοι πειρατικοί σταθμοί έκαναν την εμφάνισή τους στη γηραιά ήπειρο κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου πολέμου, μιας και ο πόλεμος αυτός επιτάχυνε την εξέλιξη των ραδιοφωνικών μεταδόσεων, αφού το ραδιόφωνο αποτελούσε το μοναδικό και αδιαμφισβήτητο μέσο μαζικής επικοινωνίας γεμίζοντας τον κόσμο με ήχους, φωνές αλλά και μουσική.
	Για να καταλάβουμε πως ξεκίνησαν τη δράση τους οι πειρατές των αιθέρων, θα πρέπει να ανατρέξουμε στον πόλεμο και να σκεφτούμε πόσοι άνθρωποι εκείνη την περίοδο εκπαιδεύτηκαν στις ασύρματες μεταδόσεις για στρατιωτικούς λόγους. Οι περισσότεροι από αυτούς, για να μην πούμε σχεδόν όλοι, δεν είχαν καμιά εμπειρία ή γνώση του αντικειμένου και ξαφνικά βρέθηκαν μέσα στη δίνη του πολέμου να χειρίζονται μερικά από τα πιο σύγχρονα τηλεπικοινωνιακά μηχανήματα εκείνης της εποχής. Μετά το τέλος του πολέμου, κάποιοι από αυτούς προσπάθησαν να κατασκευάσουν ραδιοφωνικούς πομπούς και να εκπέμψουν, αλλά δεν τα κατάφεραν ιδιαίτερα καλά καθώς αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα. Ωστόσο, από τις αρχές της δεκαετίας του ΄50 μερικοί αγόρασαν παλιούς στρατιωτικούς πομπούς και άρχισαν να κάνουν όλο και πιο συχνές εκπομπές στην περιοχή των 6,5MHz, ενώ άρχισαν δειλά-δειλά να κάνουν την εμφάνιση τους και στην μπάντα των μεσαίων κυμάτων. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ΄60 απλά συνυπάρχουν με τους κρατικούς ραδιοσταθμούς, χωρίς να προκαλούν προβλήματα, γιατί οι κρατικοί σταθμοί από πλευράς ακροαματικότητας είχαν τη μερίδα του λέοντος, ενώ αντίθετα οι πειρατικοί σταθμοί είχαν πολύ περιορισμένο ακροατήριο.
	Και φτάνουμε στο 1964, τότε που ένα καράβι σαλπάρισε αλλάζοντας την ιστορία της ραδιοφωνίας, αρχικά στην Αγγλία και κατόπιν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ήταν ανήμερα το Πάσχα, όταν η νεολαία της Αγγλίας ξύπνησε χωρίς να γνωρίζει ότι ένας νεαρός από την Ιρλανδία της ετοίμαζε μια έκπληξη, η οποία θα άλλαζε τον τρόπο ζωής της, αλλά και τη ραδιοφωνία της εποχής. Μιλάμε για τον Ρόναν Ο΄ Ράιλυ, που έφυγε από την Ιρλανδία σε ηλικία 25 ετών και πήγε στο Λονδίνο. Αποφάσισε να ασχοληθεί με την παραγωγή δίσκων, αλλά οι προσπάθειες του αποδείχθηκαν άκαρπες, αφού το BBC και το Radio Luxemburg λειτουργούσαν με βάση ένα συγκεκριμένο εμπορικό κύκλωμα. Τότε ήταν που ο Ρόναν συνειδητοποίησε πως η ιδέα, που είχε σφηνωθεί στο μυαλό του, για ένα νέο ραδιοσταθμό είχε πολλές πιθανότητες να επιτύχει, μιας και ο ραδιοφωνικός λόγος των κρατικών ραδιοφωνικών σταθμών, απευθυνόταν σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας και πιο συντηρητικής αισθητικής.
	Μαζεύοντας 250.000 λίρες από διάφορους χορηγούς, ο Ρόναν αγόρασε ένα παλιό δανέζικο πλοίο και το πήγε σε μια τοποθεσία 60 μίλια βόρεια του Δουβλίνου, προκειμένου να το διαμορφώσει σε σταθμό. Τον Μάρτιο του 1964 το καράβι ήταν έτοιμο και μετονομάστηκε σε Caroline. Με δανέζικο πλήρωμα και παναμέζικη σημαία σάλπαρε για να φτάσει τη Μ. Παρασκευή 5 μίλια έξω από τις ακτές του Έσσεξ και να αρχίσει τις εκπομπές του ανήμερα το Πάσχα. Για πολλά χρόνια το Radio Caroline παρέμεινε στην κορυφή της δημοτικότητας. Υπολογίζεται ότι περίπου οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι ήταν συντονισμένοι στο δικό του μήκος κύματος για να ακούσουν τη μουσική και τα τραγούδια των Μπόμπ Ντύλαν, Τζόαν Μπαέζ, Μπήτλς, Άνιμαλς, Λεντ Ζέπελιν κ.ά. συγκροτημάτων, που στις αρχές της δεκαετίας του '60 ήταν απαγορευμένα από το σοβαρό BBC. Λίγους μήνες αργότερα (τον Ιούλιο του 1964) το Radio Caroline απόκτησε και ένα άλλο πλοίο το «Mi Amigo» και έτσι διαμορφώθηκαν δύο ραδιοσταθμοί: Το Radio Caroline του Βορρά και το Radio Caroline του Νότου. Η Κυβέρνηση των Εργατικών, που κυβερνούσε τότε την Αγγλία με οριακή πλειοψηφία, παρέμεινε σιωπηλή στο θέμα του Radio Caroline, αλλά και στους άλλους πειρατικούς σταθμούς που ακολούθησαν, καθώς κανένας δεν τολμούσε να τα βάλει με μια τόσο μεγάλη ομάδα ανθρώπων που υποστήριζαν τους πειρατές και που σύμφωνα με υπολογισμούς της τότε εποχής, το "ποσοστό αγάπης", όπως το έλεγαν, ξεπερνούσε το 30%. Αν δε αναλογιστούμε ότι στην Αγγλία οι νέοι, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν υπέρ της ελεύθερης ραδιοφωνίας, ψήφιζαν από τα 18 τους χρόνια, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς, γιατί κανένας δεν είχε την τόλμη να τα βάλει με τους πειρατές. Παράλληλα, το Radio Caroline, καθώς και οι άλλοι πειρατικοί σταθμοί ψυχαγωγούσαν και καθοδηγούσαν την αγγλική νεολαία, ενώ ενθάρρυναν τους ακροατές τους να συμμετέχουν στις εκπομπές. Το Radio Caroline μάλιστα υπήρξε πρόδρομος των σημερινών τηλεφωνημάτων στους ραδιοσταθμούς. Καλούσε τους οδηγούς στους παραλιακούς δρόμους να στρέφουν τους προβολείς των αυτοκινήτων τους προς την πλευρά του πλοίου και να τους αναβοσβήνουν σε ερωτήσεις που τους έκανε ο εκφωνητής. Μια φορά για το ναι. Δύο για το όχι.
	Και για να καταλάβετε καλύτερα την αγάπη που ένοιωθαν οι άνθρωποι αυτοί για το ραδιόφωνο, σας μεταφέρουμε τις δηλώσεις ενός DJ του Radio Caroline, όταν ρωτήθηκε από κάποιο δημοσιογράφο για την αμοιβή του πάνω στο πλοίο. «Κανείς δε δουλεύει εκεί για χρήματα» είπε. «Και τότε γιατί δουλεύει;» ρωτήθηκε. «Πρόκειται για μια μικρή περιπέτεια» ήταν η απάντηση. Αλλά το 1967, όταν οι Εργατικοί κέρδισαν και πάλι τις εκλογές με μεγάλη πλειοψηφία, εισηγήθηκαν το Ναυτικό Νόμο που απαγόρευε κάθε παράκτια ραδιοφωνική εκπομπή. Όμως, το Radio Caroline αψήφησε τον νόμο και ρυμούλκησε το πλοίο εκτός χωρικών υδάτων, προκειμένου να συνεχίσει τις εκπομπές του. Στο τέλος βέβαια η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Υπήρχαν τόσοι πολλοί πειρατές και ήταν τόσο μεγάλη η μεταξύ τους διαμάχη, που πολλές φορές έφταναν και σε ακρότητες όπως συνέβη το 1970 στη Βόρεια Θάλασσα. Το Ράδιο Veronica λειτουργούσε από το 1965 πάνω σε ένα πλοίο, αλλά λόγω του ότι είχε μειωθεί αισθητά η δημοτικότητα του, δεν δίστασε να στείλει κομάντος βατραχανθρώπους να τοποθετήσουν βόμβες στα ύφαλα του πλοίου Νorthsea international, που εθεωρείτο σαν ο κυριότερος ανταγωνιστής του.
	Για την ιστορία σας αναφέρουμε ότι το Νorthsea έπιασε φωτιά και κινδύνεψε να βυθιστεί. Αμέσως έτρεξαν προς βοήθεια τα παραπλέοντα στην περιοχή εμπορικά πλοία, καθώς και δύο πλοία του Ολλανδικού Ναυτικού. Τελικά, το Νorthsea ρυμουλκήθηκε στην Ολλανδία, προκειμένου να επισκευαστεί, ο ένοχος συνελήφθη, ανέλαβε να πληρώσει τις ζημιές και στη συνέχεια οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη κατηγορούμενος για πειρατεία στα διεθνή ύδατα. Αλλά αυτό δεν πτόησε τους υπεύθυνους του Radio Veronica, που αποφάσισαν να αγκυροβολήσουν έξω από τις ακτές της Ολλανδίας. Ο σταθμός σε σύντομο χρονικό διάστημα έγινε από τους πλέον δημοφιλείς των Κάτω Χωρών. Όμως, πέρασε δύσκολες στιγμές, όταν το 1973 η Ολλανδική Κυβέρνηση αποφάσισε να σταματήσει τη λειτουργία του. Οι υποστηρικτές του σταθμού οργάνωσαν τότε μια πρωτοφανή εκστρατεία. Τρία αεροπλάνα πετούσαν πάνω από τη Χάγη, το Ρότερνταμ και το Άμστερνταμ ανεμίζοντας πανό με τη φράση " Το Ράδιο Βερόνικα μένει, αν εσείς το θελήσετε". Κορίτσια με στολή του σταθμού μοίραζαν κάρτες στον κόσμο, ο τόπος γέμισε φέιγ βολάν, αφίσες, αυτοκόλλητα, σημαίες και κονκάρδες. Τα αυτοκίνητα και τα τρένα γέμισαν αυτοκόλλητα, ενώ γράφτηκαν και συνθήματα στους τοίχους των μεγάλων πόλεων. Τελικά, η εκστρατεία αυτή απέδωσε πάνω από 2 εκατομμύρια ψήφους με αποτέλεσμα η Ολλανδική Κυβέρνηση να ανακαλέσει την απόφασή της. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτά. Παρακάτω δημοσιεύουμε μερικά από τα πλέον χαρακτηριστικά περιστατικά που συνέβησαν μεταξύ των ραδιοπειρατών τα τελευταία 50 χρόνια. Διαβάστε τα. Μόντρεαλ, Καναδάς 1981. Ώρα 07:00 πρωινή. Συχνότητα 1170 χιλιόκυκλοι "...Ακούτε τον ραδιοφωνικό σταθμό των ελεύθερων νέων..." Με τα λόγια αυτά άρχισε την εκπομπή του ένας νέος πειρατικός σταθμός στον Καναδά. Για δύο ώρες περίπου τα πράγματα πήγαιναν περίφημα για τους νέους πειρατές των αιθέρων, μέχρι την ώρα που τους έκανε "μπλόκο" η Καναδική Αστυνομία. Προς στιγμή τα χάνουν όλοι και μόλις συνέρχονται αρχίζουν να τραγουδούν τον Εθνικό τους ύμνο. Οι αστυνομικοί στέκονται σε στάση προσοχής και περιμένουν να τελειώσει ο Ύμνος για να τους συλλάβουν. Επίλογος: Τραγούδησαν 65 φορές τον Εθνικό τους ύμνο, μέχρι που κουράστηκαν και σταμάτησαν και φυσικά τους συνέλαβε η αστυνομία που περίμενε υπομονετικά να τελειώσουν. Συνέβη το 1952 στη Νορβηγία. Ο Αrnet Sildanhe το 1952 εγκαινίασε τον πρώτο πειρατικό σταθμό της Νορβηγίας. Στο διάστημα που λειτούργησε ο σταθμός, από το Μάη του 1952 μέχρι τον Ιανουάριο του 1953, ο ιδιοκτήτης τους συνελήφθη -ούτε λίγο ούτε πολύ- 64 φορές. Στο χρονικό διάστημα αυτό η Αστυνομία του έκανε κατάσχεση τέσσερις φορές τα μηχανήματά του. Ο Αrnet όμως δεν απογοητεύτηκε. Έξι μήνες αργότερα άρχισε να μεταδίδει εκκλησιαστική μουσική και θρησκευτικούς λόγους ανάμεσα στα μουσικά προγράμματα. Όταν ρωτήθηκε γιατί το έκανε αυτό απάντησε :"Από μικρό παιδί είχα την επιθυμία να ασχοληθώ με τα ερτζιανά, αλλά η αστυνομία είχε άλλη γνώμη πάνω σ' αυτό το θέμα. Έτσι αποφάσισα να μεταδίδω εκκλησιαστική μουσική, γιατί η αστυνομία δεν θα θελήσει να τα βάλει με κάποιον που μεταδίδει τέτοια προγράμματα". Για την ιστορία σας λέμε πως ο Arnet έκλεισε τον σταθμό του τον Ιούνιο του 1967, ο οποίος κατά γενική ομολογία είχε μεγάλη δημοτικότητα. Ένας ιδιωτικός "πειρατικός" σταθμός κλείνει φέτος τα 25 χρόνια λειτουργίας του στην Ολλανδία. Από τη Χάγη λοιπόν εκπέμπει το Radio Centraal, που φαίνεται ότι δεν βάζει μυαλό. Αρκετές φορές ο Frank Parcifal (ιδιοκτήτης του σταθμού) οδηγήθηκε στη φυλακή και ακόμα πιο πολλές φορές κατασχέθηκαν τα μηχανήματά του. Ήταν όμως και είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς σταθμούς της Ολλανδίας. Το σήμα του σταθμού, που βλέπετε στην κάρτα, καθώς και η γελοιογραφία του είναι χαρακτηριστικά για το πώς οι σταθμοί αυτοί αντιμετωπίζουν την παρανομία μέσα στην οποία κινούνται. Το Radio Nolan International έχει έναν παράξενο τρόπο να προσελκύει ακροατές. Κάθε τέσσερις μήνες προκηρύσσει διαγωνισμό μεταξύ των ακροατών του με σχετικά εύκολες ερωτήσεις και έπαθλο ένα ταξίδι 6 ημερών στην Ολλανδία με όλα τα έξοδα πληρωμένα. Έτσι, ο παρουσιαστής του σταθμού μια φορά την εβδομάδα και για πέντε μόνο λεπτά απευθύνει στους ακροατές 15 ερωτήσεις γενικού περιεχομένου. Σκοπός του διαγωνισμού είναι να προσελκύσει ακροατές, γιατί κανένας δεν ξέρει ποια μέρα και ποια ώρα θα ακουστούν οι ερωτήσεις. Ολλανδία, 14 Μαρτίου 1977. Στην πόλη Χάγη διεξάγεται ο ημιτελικός αγώνας ποδοσφαίρου μεταξύ δύο τοπικών ημιεπαγγελματικών σωματείων. Ο αγώνας πρόκειται να μεταδοθεί και από τον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, ενώ μερικοί πειρατικοί σταθμοί ζητούν άδεια να περιγράψουν τον αγώνα ύστερα από απαίτηση των ακροατών τους. Μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις και ενώ ο αγώνας έχει αρχίσει, οι διοργανωτές επιτρέπουν σε πέντε πειρατικούς σταθμούς να κάνουν τη μετάδοση. Αλλά επειδή δεν υπήρχε ο κατάλληλος χώρος για να στεγαστούν ξεχωριστά και λόγω των κακών καιρικών συνθηκών, τους εγκαθιστούν όλους μαζί σε κάποιο δημοσιογραφικό θεωρείο. Λίγο αργότερα έγινε κάποια αμφισβητούμενη φάση στον αγώνα, με αποτέλεσμα οι εκφωνητές να παρατήσουν τα μικρόφωνα τους και να αρχίσουν να ανταλλάσσουν γροθιές μεταξύ τους μπροστά στα έκπληκτα μάτια των θεατών της συνάντησης. Για την ιστορία σας λέμε πως επενέβη η Ολλανδική Αστυνομία, συνέλαβε τους ταραξίες, τους οδήγησε στη φυλακή και στη συνέχεια στο δικαστήριο. Φυσικά η αναμετάδοση του αγώνα διεκόπη, και οι υπεύθυνοι των σταθμών έλαβαν χιλιάδες τηλεφωνήματα αγανακτισμένων ακροατών.
	Ας έλθουμε όμως και στα δικά μας. Οι πειρατές, που το μεγαλύτερο ποσοστό τους εδρεύει στη Βόρεια Ευρώπη, έχουν εκπομπές σε όλο το φάσμα των βραχέων κυμάτων. Αλλά κυρίως μπορείτε να τους ακούσετε στις περιοχές από 6.450kHz έως 6.900kHz, ακόμη γύρω στα 13MHz, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις οι εκπομπές τους φτάνουν και μέχρι τα 26 ή 28MHz.
	Η ισχύς των πομπών τους ποικίλλει από μερικά Watts και φτάνει μέχρι τα 2 ή 3kW, πράγμα που σημαίνει ότι όταν οι ιονοσφαιρικές συνθήκες το επιτρέπουν, τα ραδιοκύματα τους φτάνουν και μέχρι την πατρίδα μας, κυρίως τις πρώτες βραδινές ώρες. Στους περισσότερους σταθμούς αν στείλετε κάποια αναφορά, να είσαστε σίγουροι ότι θα την επιβεβαιώσουν. Το πρόβλημα είναι ότι οι επιβεβαιωτικές τους κάρτες (QSLs) δεν «μετράνε» από τη στιγμή που δεν έχουν συχνότητα αναγνωρισμένη και κατοχυρωμένη από την ITU (International Telecommunication Union). Απλώς κάποιοι DXers τις μαζεύουν για καθαρά συλλεκτικούς λόγους.

Οι παλιότεροι και μεγαλύτεροι προφανώς θυμούνται την όμορφη εποχή της πειρατικής ραδιοφωνίας. Τότε τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά στο μέσο που ονομάζεται ραδιόφωνο. Όσο το σκέφτομαι τόσο περισσότερο βρίσκω ομοιότητες με το blogging.

Την εποχή της πειρατικής ραδιοφωνίας

• Δημιουργούσαν σταθμούς και εκπομπές για προσωπική ευχαρίστηση
• Χρησιμοποιούσαν κυρίως ψευδώνυμα
• Ο κάθε ραδιοπειρατής είχε το δικό του σταθμό
• Ο κάθε πειρατικός ραδιοφωνικός σταθμός έβγαινε στον αέρα μέσα από εφηβικά – νεανικά δωμάτια ή από σαλόνια παρέα με τα πετσετάκια της μαμάς
• Κάποιες φορές, διάφοροι φίλοι συντόνιζαν τους σταθμούς τους και μέσω αναμετάδοσης – αν δε κάνω λάθος – δημιουργούσαν τα γνωστά νυχτερινά πηγαδάκια.
• Ελάχιστοι σκεφτόταν πως κάποτε μπορεί να γίνει επάγγελμα το χόμπι τους, άσχετα κι αν έγινε για αρκετούς από αυτούς τελικά
• Στις εκπομπές τους χρησιμοποιούσαν μουσική ελεύθερα, χωρίς να πληρώνουν πνευματικά δικαιώματα
• Χρησιμοποιούσαν μουσική ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής και όχι ανάλογα με την πληρωμένη λίστα της δισκογραφικής
• Συζητούσαν με τους ακροατές τους για οτιδήποτε σε ανοιχτές γραμμές που δεν απαντούσαν γραμματείς και παρατρεχάμενοι
• Ξόδευαν αρκετά χρήματα για να μπορούν να εκπέμπουν
• Κάποιοι άρχισαν να χρησιμοποιούν διαφημίσεις για να καλύψουν τα έξοδα και να μπορούν να συνεχίσουν να εκπέμπουν
• Κάποιοι άρχισαν να οργανώνουν ακόμα και πάρτι σε νυχτερινά μαγαζιά

Όσο περνούσε ο καιρός και αύξανε το κοινό και η δύναμη του μέσου

• Άρχισε να δημιουργείται αναστάτωση στα επίσημα μέσα
• Τους κυνήγησαν αρκετά και κατάφεραν να φιμώσουν αρκετούς
• Κάποιοι ήρθαν αντιμέτωποι με το νόμο και ταλαιπωρήθηκαν ηθικά, ψυχολογικά και οικονομικά μέσα σε δικαστήρια
• Όσοι κατάφερναν να ξεφύγουν, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να διαφυλάξουν την ανωνυμία μέσω της ψευδωνυμίας τους, για να έχουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν να εκπέμπουν.
• Οι περισσότεροι φοβήθηκαν και σταμάτησαν να εκπέμπουν

Κι όπως σκέφτομαι το σήμερα

• Επιβίωσαν μόνο αυτοί που αποφάσισαν να κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα και άρχισαν να ασχολούνται περισσότερο ενεργά
• Κάποιοι ραδιοπειρατές ένωσαν τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν τους γνωστούς μας ραδιοφωνικούς σταθμούς
• Κάποιοι χρηματοδοτήθηκαν από επιχειρηματίες
• Άρχισαν να χρησιμοποιούν μουσική από έτοιμες λίστες και οι εκπομπές τους αρκετές φορές είναι απρόσωπες ή κατευθυνόμενες.
• Τα σκρατς των δίσκων έχουν αντικατασταθεί από mp3 χωρίς εξώφυλλα
• Την επίσημη ενημέρωση την ανέλαβαν επαγγελματίες δημοσιογράφοι
• Εξαφανίστηκε εκείνη η ομορφιά του ερασιτεχνισμού.
• Εκπέμπουν επίσημα με ονοματεπώνυμο.
• Απέκτησαν ραδιοφωνικούς σταθμούς με διεύθυνση, ηχομόνωση, γραφεία, γραμματείς και λογιστές.
• Η διαφήμιση έχει αποκτήσει σταθερή αξία καθ’ όλη τη διάρκεια των εκπομπών.
• Θυμούνται με νοσταλγία και αγάπη τις παλιές ημέρες της ελεύθερης πειρατικής ραδιοφωνίας

Γράφω τόση ώρα και όπως τα διαβάζω, πραγματικά αναρωτιέμαι αν γράφω για το πειρατικό ραδιόφωνο ή για την πορεία των blogs.

Κι έχω μέσα μου την αίσθηση, πως οι πραγματικοί εραστές της τότε πειρατικής ραδιοφωνίας χαμογελάνε τρυφερά όταν διαβάζουν διάφορα προσωπικά blogs.

Οι έντονες βροχοπτώσεις των τελευταίων ημερών σε Ελλάδα, Τουρκία και Βουλγαρία, είναι η αιτία για την «εισβολή αγριογούρουνων» στο ελληνικό έδαφος, από την πλευρά της Τουρκίας, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Καθημερινή».

Ο επιστημονικός συνεργάτης της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας-Θράκης Πέτρος Πλατής, τα ορμητικά νερά από την πλευρά της Τουρκίας είχαν ως αποτέλεσμα τον εκτοπισμό σημαντικού αριθμού ζώων προς υψηλότερα σημεία στην ελληνική πλευρά.

Πολλά αγριογούρουνα στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν, εγκλωβίζονται σε νησίδες ξηράς, ανάμεσα σε πλημμυρισμένες εκτάσεις και γίνονται εύκολα θήραμα.

Δώδεκα θηροφύλακες της Ομοσπονδίας είναι σε επιφυλακή και περιπολούν με βάρδιες κοντά στις πλημμυρισμένες περιοχές του νότιου Έβρου για να αποτρέψουν τη δράση των λαθροθήρων.

Ο κ. Πλατής δήλωσε ότι χθες το πρωί 17 Φεβρουαρίου, με τη συνδρομή της Πυροσβεστικής, κατάφεραν να απεγκλωβίσουν ένα μεγάλο αγριογούρουνο, το οποίο είχε παγιδευτεί κοντά στον Πόρο.

Επίσης, ανάλογα μέτρα έχουν ληφθεί στο δέλτα του ποταμού Έβρου, όπου ξεχειμωνιάζουν πουλιά και σπάνια είδη.

Ο υπουργός του κυβερνώντος κόμματος κάνει περιοδεία. Επισκέπτεται ένα σχολικό συγκρότημα και ακούει τα παράπονα των δασκάλων και των μαθητών:
- Κύριε υπουργέ, δεν έχουμε πετρέλαιο για θέρμανση και έρχεται βαρύς χειμώνας...
- Κύριε υπουργέ, δεν μας χωράνε οι αίθουσες, τα μισά θρανία είναι χαλασμένα, τα περισσότερα τζάμια είναι σπασμέα...
Αφού ακούει διάφορα τέτοια τους λέει:
- Μήν ανησυχείτε όλα θα γίνουν το συντομότερο δυνατόν.
Μπαίνει στην μερσεντές και πάει στον επόμενο σταθμό, στις τοπικές φυλακές.
Ακούει και εκεί πολλά παράπονα.
- Κύριε υπουργέ, θέλουμε καλύτερο φαγητό, περισσότερα κλινοσκεπάσματα, πιο πολύ προσωπικό γιατί δεν επαρκούμε...
- Θα γίνουν όλα όσα ζητάτε, μην ανησυχείτε.
Μπαίνει στην Μερσεντές και καθώς φεύγουν αρχίζει να δίνει οδηγίες στον γραμματέα του.
- Λοιπόν, Κωστάκη. Στο σχολείο στείλε ένα συνεργείο να μπαλώσει μερικές τρύπες, και να βάλει μερικά τζάμια, αλλά τίποτε άλλο. Μετά στείλε ένα συνεργείο στις φυλακές να φτιάξει: πισίνα, χαμάμ, τζακούζι, σάουνα, αίθουσα για διασκέδαση με 50άρα τηλεόραση, φλίπερ...
Μένει κάγκελο ο γραμματέας.
- Μα κύριε υπουργέ, τί είναι αυτά που λέτε;
Και απαντά ο υπουργός:
- Κοίτα Κωστάκη. Σχολείο πήγαμε και δεν θα ξαναπάμε. Στην φυλακή όμως δεν ξέρεις πότε θα μπούμε... Κατάλαβες;

Ενώ τα spreads των ελληνικών ομολόγων έφτασαν στα ύψη: Τρεις μπογιατζήδες - ένας Αλβανός, ένας Γερμανός και ένας Έλληνας- πέθαναν και πήγαν στον Παράδεισο. Ο Αγιος Πέτρος τους άνοιξε την πόρτα.
- Καλώς τα παιδιά. Επιτέλους ήρθαν και τρεις χρήσιμοι άνθρωποι. Ρε παιδιά θέλω να βάψω την πόρτα του Παράδεισου.
- Για πες μου, λέει του Αλβανού, πόσα θέλεις για να τη βάψεις;
- 600 ευρώ, λέει ο Αλβανός...
- 600; Πώς τα λογάριασες;
- Nα: 400 για μένα και 200 τα υλικά.
- Εσύ, λέει του Γερμανού, πόσα θέλεις ;
- 900 ευρώ: 300 για μένα, 300 στην εφορία και 300 τα υλικά.
- Και εσύ, λέει του Έλληνα, πόσα θέλεις ;
- 3.000 ευρώ Αγιε Πέτρο
- 3.000; Τρελός είσαι; Πώς τα λογάριασες;
- Αγιε Πέτρο, έλα πιο κοντά να μην μας ακούν.
Ο Αγιος Πέτρος πήγε κοντά του και ο Έλληνας του ψιθυρίζει:
- Ακουσε να δεις: 1.000 για σένα, 1.000 για μένα, 400 στο Γερμανό για να το βουλώσει και 600 θα δώσουμε στον Αλβανό για να βάψει την πόρτα...

Η ιστορία της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου!

Ο Άγιος Βαλεντίνος γεννήθηκε στην πόλη Terni της Ιταλίας γύρω στο 175 μ.Χ. Έγινε ο πρώτος επίσκοπος το 197 μ.Χ. και πέθανε στις 14 Φεβρουαρίου του 273 μ.Χ.

Η παγκόσμια φήμη του οφείλεται στον θρύλο, που γεννήθηκε στις Αγγλοσαξονικές χώρες, και που σύμφωνα με αυτόν, ο Άγιος Βαλεντίνος συνήθιζε να δωρίζει στους νέους επισκέπτες του ένα λουλούδι από τον κήπο του. Σε δύο απ’ αυτούς γεννήθηκε η αγάπη που τελικά παντρεύτηκαν και έζησαν τόσο ευτυχισμένοι ώστε και άλλοι νέοι από έκτοτε ακολούθησαν το παράδειγμά τους, επισκεπτόμενοι το Terni.

Ποιος είναι ο Άγιος Βαλεντίνος ;

Πρόκειται για άγιο των Καθολικών. Υπήρξε επίσκοπος του Τέρμι της Ιταλίας.
Λατρεύεται από τον 4ο αιώνα στη Ρώμη, στο παρεκκλήσι της βασιλικής της Via Flaminia. Θεωρείται προστάτης των επιληπτικών. Μαζί με τον Αγιο Μάριο, πάντρευαν ζευγάρια χριστιανών την εποχή που ο Κλαύδιος το είχε απαγορεύσει γιατί δεν έβρισκε άνδρες για τις εκστρατείες του και πίστευε ότι ο λόγος ήταν πώς οι άνδρες δεν ήθελαν να αφήσουν τις οικογένειές τους και τις αγαπημένες τους.

Δεν προβληματίστηκε όμως πολύ και με ένα διάταγμα απαγόρευσε όλους τους αρραβώνες και τους γάμους στη Ρώμη.

Η απόφαση αυτή βρήκε αντίθετο το νεαρό ιερέα Βαλεντίνο ο οποίος, αψηφώντας την, συνέχισε να παντρεύει ζευγάρια κρυφά. Ο Κλαύδιος όμως δεν άργησε να το μάθει και τιμώρησε τον Βαλεντίνο με φυλάκιση και αποκεφαλισμό.
Λέγεται μάλιστα πως την ημέρα που θα πέθαινε, η οποία ενδεχομένως να ήταν η 14η Φεβρουαρίου, άφησε ένα ευχαριστήριο γράμμα στην κόρη του φύλακα των φυλακών, που του κρατούσε συχνά συντροφιά, υπογράφοντας ”Με αγάπη, ο Βαλεντίνος σου”- η φράση που έμελλε να γραφτεί εκατομμύρια φορές στους επόμενους αιώνες.

Η χριστιανική καθολική εκκλησία τίμησε τη μνήμη του Βαλεντίνου και τον αναγνώρισε σαν οσιομάρτυρα, αφιερώνοντάς του τη 14η Φεβρουαρίου.
Στο Μεσαίωνα, μάλιστα, ο Βαλεντίνος ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς αγίους σε Αγγλία και Γαλλία. Πιο συγκεκριμένα, στη Μεγάλη Βρετανία η ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου ξεκίνησε να είναι δημοφιλής γύρω στο 17ο αιώνα, ενώ μέχρι τα μέσα του 18ου αι. ήταν συχνό φαινόμενο, ανάμεσα στους εραστές κάθε κοινωνικής τάξης, να ανταλλάζονται λόγια και σημειώματα αγάπης.

Όπως θα δούμε πιο κάτω, ο άγιος αυτός της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, δεν έχει απολύτως καμιά σχέση με τη γιορτή.

Πάνω σ' αυτό, σημειώνει η "Βρετανική εγκυκλοπαίδεια": «Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου σαν γιορτή των ερωτευμένων, η εκλογή ερωμένων και η ανταλλαγή καρτών απ' τους ερωτευμένους, δεν έχει καμιά σχέση με τον Άγιο ή κάποιο γεγονός της ζωής του.»

Πώς προήλθε αυτή η γιορτή;

Αν κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή, θα δούμε πως η γιορτή τούτη είναι κατάλοιπο αρχαίων ειδωλολατρικών εθίμων.
Οι ρίζες του εορτασμού του Αγίου Βαλεντίνου χάνονται στα βάθη του χρόνου, φτάνοντας μέχρι την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Τότε τη 14η Φεβρουαρίου πραγματοποιούνταν εκδηλώσεις προς τιμήν της θεάς Juno, η οποία ήταν προστάτιδα της οικογένειας και της συζυγικής αγάπης, ενώ μία ημέρα αργότερα άρχιζε μία παγανιστική γιορτή αφιερωμένη στη γονιμότητα και τον έρωτα, τα “Lupercalia”.
Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου φαίνεται να καθιερώθηκε το 496 μ.Χ., όταν ο πάπας Γελάσιος μετέφερε τα “Lupercalia” μία ημέρα νωρίτερα, ώστε να σταματήσει η λατρεία τους.

Τα έθιμα ανταλλαγής δώρων μεταξύ των "αγαπημένων" συνηθίζονταν από εκείνη την εποχή.

Η "αμερικανική εγκυκλοπαίδεια" αναφέρει πως τα έθιμα αυτά «έρχονται σε μας από τη ρωμαϊκή γιορτή "ΛΟΥΠΕΡΚΑΛΙΑ", που γιορτάζονταν το Φεβρουάριο και όπου έβαζαν τα ονόματα νεαρών κοριτσιών σ' ένα κουτί και οι άντρες έπαιρναν εκείνη που θα τους τύχαινε στο λαχνό το όνομα της».
Αυτά συνήθως οδηγούσαν τους νέους στην πορνεία και τα όργια.
Το έθιμο έφεραν στην Αγγλία οι Ρωμαίοι και συνεχίστηκε και στη χριστιανική εποχή. Μετά την αναγνώριση του Χριστιανισμού, ως επίσημης θρησκείας του κράτους, έγιναν προσπάθειες κατάργησης της γιορτής.
Όμως, αυτό που τελικά κατορθώθηκε, ήταν ν' αλλάξει η γιορτή από Λουπερκάλια σε μέρα του Αγίου Βαλεντίνου!

Μια άλλη εκδοχή θέλει τον Άγιο Βαλεντίνο να βοηθά τους χριστιανούς να αποδράσουν από τις ρωμαϊκές φυλακές, όπου βασανίζονταν. Όταν τον έπιασαν, τον βασάνισαν και τον αποκεφάλισαν. Η ημέρα κατά την οποία μαρτύρησε χαρακτηρίστηκε ημέρα αγάπης.

Εκτός του γενικού ρωμαϊκού ημερολογίου βρίσκεται από το 1969 ο εορτασμός της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου στις 14 Φεβρουαρίου, καθώς τότε, κατά την αναθεώρηση του ρωμαιοκαθολικού εορτολογίου, το Βατικανό απεφάνθη πως, "παρότι η μνημόνευση του Αγίου Βαλεντίνου έρχεται από την αρχαιότητα, η γιορτή θα παραμείνει μόνο στα επιμέρους ημερολόγια, καθώς πέρα από το όνομά του τίποτα δεν είναι γνωστό για τον Άγιο Βαλεντίνο, εκτός του ότι ετάφη στην οδό Φλαμίνια στις 14 Φεβρουαρίου".
Πάντως, οι Άγιοι Βαλεντίνοι ήταν δύο, εκείνος της Ρώμης και ο άλλος του Τέρνι, όμως μέχρι την εποχή που η γιορτή σχετίστηκε με τον έρωτα και τους ερωτευμένους κανείς δεν ξεχώριζε τους δύο μάρτυρες.

Μία άλλη εκδοχή για την ημέρα του Βαλεντίνου, είναι ότι πιθανότατα προέρχεται από την αρχαία πεποίθηση ότι τα πουλιά άρχιζαν να ζευγαρώνουν στις 14 Φεβρουαρίου.

Η ιστορία του χαρταετού

Ο χαρταετός φαίνεται να άνοιξε για πρώτη φορά τα πολύχρωμα εύθραυστα φτερά του περίπου στα 1000 π. Χ., και έκτοτε δεν έπαψε να χρωματίζει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τον ουράνιο θόλο, από την Ανατολή έως τη Δύση.
Από την Κίνα, φτιαγμένος από μετάξι και μπαμπού, με τη μορφή του δράκου που ήταν ιερό, θεϊκό σύμβολο, αντικείμενο θαυμασμού και λατρείας για τον λαό, πέταξε μακριά.

Πέταξε στην Κορέα κι από εκεί στην Ινδονησία και τη Μαλαισία, για να φτάσει στην Ιαπωνία, όπου εμπλουτίστηκε με περισσότερο έντονα χρώματα και πήρε τη μορφή των αυστηρών Σαμουράι.
Στη Βόρεια Ινδία, εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι αιθέριοι χορευτές υποδέχονται την άνοιξη, σε γιορτές που έχουν τις ρίζες τους στην ινδουιστική μυθολογία.

Τον 4ο π.Χ. αι., στην αρχαία Ελλάδα, σύμφωνα με τις πηγές, ο αρχιμηχανικός Αρχύτας του Τάραντος χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον αϊτό. Παλαιότερη αναφορά θα μπορούσε να θεωρηθεί η απεικόνιση σε ελληνικό αγγείο της κλασικής περιόδου μιας κόρης που κρατά στα χέρια της λευκή σαΐτα δεμένη με νήμα, ένα είδος αϊτού δηλαδή, και την οποία ετοιμάζεται να πετάξει. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η χρήση του χαρτιού δεν ήταν ακόμη γνωστή, εικάζουμε ότι τα χρόνια εκείνα, τα όποια πειράματα ή παιχνίδια με αϊτούς θα πρέπει να τα έκαναν με πανί, αντίστοιχο με αυτό που χρησιμοποιούσαν στα πλοία έως και τα μεσαιωνικά χρόνια.

Πολύ αργότερα, ο Μάρκο Πόλο, γυρίζοντας από τα ταξίδια του, φέρνει το χαρταετό στη Μεσαιωνική Ευρώπη.
Ο χαρακτήρας του εξαγνισμού, τον οποίο πολλοί απέδιδαν στο πέταγμα του χαρταετού, με τον καιρό γίνεται απολαυστικό παιχνίδι, επιστημονική έμπνευση και πηγή μιας διαρκούς ικανοποίησης του ανθρώπου για την υποταγή της ύλης στα πιο ευφάνταστα και τολμηρά του όνειρα.
Ο χαρταετός, στη μακραίωνη ιστορία του, χρησιμοποιήθηκε ποικιλοτρόπως: για τη μέτρηση της Θερμοκρασίας και της ταχύτητας των ανέμων, για μελέτες της ατμόσφαιρας και του ηλεκτρισμού, αλλά ακόμα και για αεροφωτογραφίσεις. Έσωσε ναυαγούς, έστειλε στρατιωτικά σήματα, κίνησε κάρα, ακόμα και αυτοκίνητα.

Στην ιστορική διαδρομή του αγαπημένου χαρταετού, συνέβησαν πολλά και διάφορα:
• Το 1749 ο Σκωτσέζος μετεωρολόγος Alexander χρησιμοποίησε χαρταετούς με θερμόμετρα, προκειμένου να καταγράψει και να μελετήσει τις θερμοκρασιακές μεταβολές σε μεγάλο υψόμετρο.
• Το 1752 ο Βενιαμίν Φραγκλίνος εκτέλεσε το διάσημο πείραμα με τον χαρταετό, προκειμένου να αποδείξει ότι οι αστραπές δεν είναι τίποτα άλλο παρά στατικός ηλεκτρισμός.
Τα χρόνια 1799-1809, ο σερ George Cayley άρχισε να πειραματίζεται με τους χαρταετούς, προκειμένου να κατασκευάσει μια μηχανή που να έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει ανθρώπους στον αέρα. Και τα κατάφερε! Το 1853 πέτυχε να πετάξει το πρώτο ανεμοπλάνο, που μπόρεσε να σηκώσει το βάρος ενός ατόμου για σαράντα ολόκληρα δευτερόλεπτα.
• Το 1833 ένας Βρετανός, αυτή τη φορά, μετεωρολόγος, χρησιμοποίησε τους χαρταετούς για να ανυψώνει ανεμόμετρα, ώστε να καταγράφει και να μελετά τις ταχύτητες των ανέμων στα διάφορα υψόμετρα.
• Το 1887 ο Ε. Β. Archibald τράβηξε τις πρώτες αεροφωτογραφίες χρησιμοποιώντας χαρταετούς.

Ιστορίες για χαρταετούς…

- Κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Χαν, ένας στρατηγός χρησιμοποίησε έναν χαρταετό μ’ έναν ιδιαίτερα έξυπνο και ενδιαφέροντα τρόπο. Προκειμένου να καταλάβει με τον στρατό του ένα παλάτι, έπρεπε να σκάψει ένα υπόγειο τούνελ.
Μη γνωρίζοντας, όμως, το μήκος που θα έπρεπε να έχει το τούνελ, πέταξε τον χαρταετό έως πάνω από το παλάτι, κρατώντας την άκρη του νήματος στο σημείο απ όπου Θα ξεκινούσε το τούνελ, και έτσι έκανε τους απαραίτητους σχετικούς υπολογισμούς.

-Παλαιότερα, στην Κίνα, στην Κορέα και στην Ιαπωνία, πίστευαν ότι οι χαρταετοί είχαν τη δυνατότητα να διώχνουν τα κακά πνεύματα, γι’ αυτό και το πέταγμά τους, ακόμη και σήμερα, προϋποθέτει ολόκληρη τελετουργία. Σύμφωνα με κάποια παράδοση μάλιστα, μια νύχτα ένας Ιάπωνας στρατηγός πέταξε πάνω από το στρατόπεδο των εχθρών του έναν χαρταετό γεμάτο κουδούνια, με αποτέλεσμα οι εχθροί να νομίσουν ότι τους επιτέθηκαν τα κακά πνεύματα και να το βάλουν στα πόδια.

- Ο αυτοκράτορας της Κίνας Γουέν Χσουν έκανε πειράματα πτήσεων με αετούς φτιαγμένους από μπαμπού, χρησιμοποιώντας για επιβάτες τους κρατούμενούς του.
Οι τυχεροί που επιζούσαν κέρδιζαν την ελευθερία τους.

- Ο Μάρκο Πόλο περιγράφει τους χαρταετούς και τις επικίνδυνες επανδρωμένες πτήσεις τους. Πολύ γρήγορα, στην Ιαπωνία απαγορεύτηκαν οι χαρταετοί πάνω από ένα μέγεθος, ώστε να αποφεύγονται τα επανδρωμένα μοντέλα και οι κίνδυνοι που συνεπάγονταν.

Χαρταετοί και χώρες

Σε κάθε χώρα, το πέταγμα του χαρταετού παίρνει μια εντελώς διαφορετική διάσταση, καθώς με διάφορους τρόπους, συσχετίζεται με τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου.
Πάντως, είτε ως παιχνίδι και συνήθεια του χθες είτε ως παιχνίδι του σήμερα μα και του αύριο, το πέταγμα του χαρταετού έχει τη δύναμη, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους του έτους για κάθε χώρα, να ξεσηκώνει σε όλο τον κόσμο μικρούς και μεγάλους και να τους παρασύρει σ’ ένα διαφορετικό, αλλά πάντοτε πολύχρωμο πανηγύρι χαράς.

Για παράδειγμα, στην Κίνα διοργανώνονται κάθε χρόνο διαγωνισμοί για την ανάδειξη του πιο όμορφου χαρταετού οι περισσότεροι από τους χαρταετούς αυτούς, όχι μόνο αναπαριστούν δράκους, ψάρια, πουλιά και άλλα αιώνια σύμβολα της μακρινής Ανατολής, αλλά συχνά έχουν ενσωματωμένες σφυρίχτρες ή σωλήνες που μπορούν να βγάζουν μουσικούς ήχους χάρη στον αέρα που περνά από μέσα τους, δημιουργώντας έτσι ένα μαγευτικό υπερθέαμα εικόνας και ήχου.

Στην Οσάκα της Ιαπωνίας, κάθε χρόνο, την Πέμπτη ημέρα του Μαίου, οι μικροί Ιάπωνες περιμένουν με αγωνία το Κοντομόνο—χι ή αλλιώς τη Μέρα των Παιδιών. Εκείνη την ημέρα, οι οικογένειες που έχουν μικρούς γιους συνηθίζουν να ανεμίζουν στον κήπο πολύχρωμες κορδέλες και πελώριους χαρταετούς σε σχήμα κυπρίνου, που τους έχουν δέσει σ’ ένα μεγάλο στύλο από μπαμπού μ’ έναν ανεμόμυλο στην κορυφή του.
Οι γιρλάντες και οι χαρταετοί-κυπρίνοι συμβολίζουν την οικογένεια: ο πρώτος χαρταετός τον πατέρα, ο δεύτερος τη μητέρα και ο τρίτος το παιδί-γιο.
Ο κυπρίνος είναι ένα δυνατό και γερό ψάρι, γνωστό για την ενεργητικότητα και την αποφασιστικότητά του, καθώς κολυμπάει κόντρα στο ρεύμα και πετάγεται ψηλά πάνω από την επιφάνεια του νερού. Έτσι, ο κυπρίνος αποτελεί ένα καλό παράδειγμα για τους μικρούς Ιάπωνες, που πρέπει να μάθουν και εκείνοι να ξεπερνούν κάθε εμπόδιο της ζωής με δύναμη και αποφασιστικότητα.

Ωστόσο, μια από τις πιο εντυπωσιακές γιορτές των αιθέριων αιώνιων χορευτών πραγματοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια στη Βόρεια Ινδία και παίρνει μοναδικές διαστάσεις στη γιορτή “Basant” η γιορτή γίνεται για την υποδοχή της άνοιξης κάθε Φεβρουάριο στη Λαχώρη στο σημερινό Πακιστάν και αντανακλά παγανιστικές συνήθειες του παρελθόντος.
Πρόκειται για ένα ξέφρενο γλέντι, το οποίο προσμένουν με μεγάλη ανυπομονησία μικροί και μεγάλοι.
Σε αυτή τη γιορτή, όλοι λαχταρούν να κατακτήσουν με τον χαρταετό τους τον ουρανό, πράγμα που θα τους εξασφαλίσει η χρήση των πιο καλών υλικών, και ιδιαίτερα του ανθεκτικότερου σπάγγου, ο οποίος επικαλύπτεται με σκόνη γυαλιού.
Μαζί με τα υλικά, αυτό που καθορίζει τη νίκη είναι η έξυπνη άμυνα, οι δυναμικές επιθέσεις και οι επιδέξιοι χειρισμοί που γίνονται κυρίως από τις ταράτσες των σπιτιών.

Η ομορφιά που προσφέρουν την ημέρα οι εκατομμύρια πολύχρωμοι χαρταετοί συνεχίζεται και τις νύχτες, καθώς συνεχίζεται και το παιχνίδι, με ολόλευκους χαρταετούς, λουσμένους όχι μόνο στο φως του φεγγαριού, αλλά και στο φως που πλημμυρίζει την πόλη, ειδικά για την περίσταση.

Χαρταετών ονόματα

Στα αγγλικά, η λέξη «Kite» είναι συγχρόνως το όνομα ενός υπέροχου πουλιού.

Στα ιαπωνικά, η λέξη «taco» σημαίνει «χταπόδι». Προφανώς, οι Ιάπωνες επέλεξαν αυτό το όνομα για τον χαρταετό τους, επειδή μοιάζει με χταπόδι, καθώς πετά με τη βοήθεια πολλών νημάτων, τα οποία εξασφαλίζουν την κίνηση τού συνήθως περίπλοκου σχήματός του.

Στα μεξικανικά, η λέξη «papalote», σημαίνει ταυτόχρονα «πεταλούδα»

Στα γερμανικά, η λέξη «Drachen» σημαίνει «δράκος». Προφανώς, η ονομασία αυτή καθιερώθηκε από τα χρόνια που οι γερμανικοί χαρταετοί είχαν μορφή άγριων ζώων που εκτόξευαν φωτιά από τα στόματά τους.


Αξίζει να αναφέρουμε ότι τα ονόματα των χαρταετών δεν είναι διαφορετικά μόνο από χώρα σε χώρα, αλλά πολλές φορές και από περιοχή σε περιοχή μέσα στην ίδια χώρα. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα, τον χαρταετό στη Θράκη τον λέμε και πετάκι, στα Επτάνησα και Φύσουνα, ενώ γενικά τους εξάγωνους αϊτούς τους λέμε και σμυρνάκια.
Για τα ελληνικά κούλουμα, ο χαρταετός κατασκευαζόταν πάντα από τα ίδια τα παιδιά, με ή χωρίς τη βοήθεια των δικών τους, με απλά υλικά, όπως χαρτί, καλάμι ή λεπτό πηχάκι, σπάγγο και εφημερίδες και με περισσεύματα από τις αποκριάτικες κορδέλες.