Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Πέθανε το γηραιότερο σκυλί του κόσμου


Το γηραιότερο -σύμφωνα με τα στοιχεία του Βιβλίου Γκίνες- σκυλί του κόσμου πέθανε στην Ιαπωνία σε ηλικία 26 ετών και οκτώ μηνών.
Η ιδιοκτήτρια του σκύλου Γιουμίκο Σινοχάρα δήλωσε από το σπίτι της στην πόλη Σακούρα στα περίχωρα του Τόκυο, πως ο Πουσούκε, το σκυλί-μαθουσάλας ράτσας Σίμπα Ίνου, αρρώστησε, αρνήθηκε να τραφεί και τελικά πέθανε τη Δευτέρα (5/12).
Η Σινοχάρα ευχαρίστησε τον Πουσούκε που έζησε τόσα πολλά χρόνια. Το αντίστοιχο στον άνθρωπο είναι 125 χρόνια.
Σύμφωνα με το Γκίνες, το σκυλί γεννήθηκε την 1η Απριλίου 1985 και καταγράφηκε ως το γηραιότερο σκυλί του κόσμου το Δεκέμβριο του 2010.
Το ρεκόρ Γκίνες μακροζωίας στους σκύλους κατέχει η Bluey, ένα αυστραλιανό ποιμενικό που έφυγε σε ηλικία 29 ετών το 1939.

Καλααζάρ

Καλααζάρ: τον Ιανουάριο τα πρώτα εμβόλια στην Ελλάδα

Περιβάλλον Ενέργεια Οικολογία:
Στις 16 Ιανουαρίου θα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα το πρώτο εμβόλιο κατά της λεϊσμανίασης των σκύλων, σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας in.gr.
Πρόκειται για μια παρασιτική ασθένεια, γνωστή και ως καλααζάρ, που ενδημεί στη Μεσόγειο και σποραδικά μεταδίδεται και στον άνθρωπο.
Το εμβόλιο CaniLeash, που παρασκευάζεται από τη γαλλική εταιρεία Virbac, περιέχει πρωτεΐνες του παράσιτου για τις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να παράγει αντισώματα.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, χορηγείται σε τρεις δόσεις, με το κόστος για κάθε δόση να κυμαίνεται στα 50 ευρώ.
Επισημαίνεται ότι το κόστος του εμβολιασμού είναι σημαντικά μικρότερο από το κόστος της θεραπείας για το καλααζάρ σε περίπτωση μόλυνσης.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Γάβγισμα: Τι προσπαθεί να μας πει;

Το γάβγισμα είναι ένας από τους βασικούς τρόπους επικοινωνίας των σκύλων και, μάλιστα, από τους πιο χρήσιμους καθώς έτσι μας ειδοποιούν για κάτι ασυνήθιστο που μπορεί να συμβαίνει ή για τις ανάγκες τους. Ωστόσο, πολλές φορές το γάβγισμα του σκύλου μας είναι υπερβολικό ή… περίεργο. Τότε είναι απαραίτητο να μπορούμε να κατανοούμε τους λόγους για τους οποίους το σκυλί μας γαβγίζει, πριν αρχίσουμε να το μαλώνουμε ως ενοχλητικό. Είναι σημαντικό να μάθουμε στον σκύλο μας να γαβγίζει μόνο όταν πραγματικά έχει να μας «πει» κάτι, και όχι απλά για να τραβήξει το ενδιαφέρον, γιατί έτσι θα μπορεί να μας βοηθήσει ή να μας προστατεύσει αποτελεσματικά αν και όταν χρειαστεί.

Πολλοί ιδιοκτήτες σκύλων, ιδιαίτερα όσοι έχουν πολυετή εμπειρία, μπορούν να αναγνωρίσουν τι θέλει να πει ο σκύλος τους με το εκάστοτε γάβγισμά του. Ακούγεται, δηλαδή, διαφορετικά στις περιπτώσεις που θέλει να παίξει από εκείνεις που υποδέχεται κάποιον στο σπίτι. Σε κάθε περίπτωση, αν θέλουμε να μειώσουμε το γάβγισμα του σκύλου μας είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε γιατί γαβγίζει. Έχοντας υπ’όψιν μας ότι αυτό δεν θα είναι εύκολο, και ότι πολλοί σκύλοι από την φύση τους γαβγίζουν περισσότερο από άλλους, ένα γενικός οδηγός αναγνώρισης γαβγίσματος είναι ο παρακάτω.

Γάβγισμα "περιοχής"
Όταν κάποιος άλλος σκύλος, ζώο ή άνθρωπος προσεγγίζει τα εδάφη του αγαπημένου μας κατοικίδιου, το γάβγισμά του μπορεί να είναι υπερβολικό. Τα εδάφη του μπορεί να περιλαμβάνουν, πέρα από τα μέρη που εκείνο «κυκλοφορεί» και τα μέρη που εσείς συνηθίζετε να κινείστε, π.χ. το γκαράζ του αυτοκινήτου σας ή ακόμα και την διαδρομή που κάνετε μαζί όταν τον βγάζετε εκτός σπιτιού. Σε αυτήν -και στην επόμενη- περίπτωση ο σκύλος μπορεί να μην σταματήσει να γαβγίζει ακόμα κι αν τον μαλώσετε αυστηρά.
Τι κάνουμε; Αποτελεσματικό είναι να περιορίσουμε το οπτικό του πεδίο μόνο στους χώρους του σπιτιού που κινείται, π.χ. να τοποθετήσουμε ψηλότερο φράχτη -αν μένουμε σε μονοκατοικία- ή να αποκλείσουμε την ορατότητά του από το μπαλκόνι –αν μένουμε σε διαμέρισμα. Επίσης, θα πρέπει να του μάθουμε να μην «χαιρετά» τον κόσμο στην είσοδο του σπιτιού αλλά να περιμένει το σήμα μας για να έρθει να υποδεχθεί τον καλεσμένο.

Γάβγισμα ανησυχίας
Αν ο σκύλος σας γαβγίζει σε κάθε ήχο ή θέαμα, άσχετα με το γενικότερο πλαίσιο, πιθανότατα αντιδρά από ανησυχία. Τα σκυλιά που το κάνουν αυτό συνήθως έχουν πιο δύσκαμπτη γλώσσα σώματος από άλλα, ενώ κατά την διάρκεια του γαβγίσματος κινούνται μερικά εκατοστά μπροστά. Η διαφορά του με το γάβγισμα "περιοχής" είναι ότι μπορεί να προκύψει οπουδήποτε και όχι μόνο όταν κάποιος εισβάλλει στην περιοχή του.
Τι κάνουμε; Αν πιστεύουμε ότι ο σκύλος μας γαβγίζει ακατάσχετα και απειλητικά κάθε φορά που κάποιος περνάει έξω από το σπίτι ή που υποδεχόμαστε κάποιο νέο πρόσωπο στο σπίτι, ίσως θα πρέπει να περιορίσουμε την συνεχή οπτική και ακουστική του επαφή με τον έξω κόσμο.

Γάβγισμα προς αναζήτηση της προσοχής μας Κάποια σκυλιά γαβγίζουν στους ανθρώπους ή σε άλλα ζώα προκειμένου να προσελκύσουν την προσοχή τους ή να δεχτούν ανταμοιβές, όπως φαγητό ή παιχνίδια.
Τι κάνουμε; Καταρχήν, πρέπει να διευκρινιστεί ότι ο σκύλος μας έμαθε να γαβγίζει για να τραβήξει την προσοχή από εμάς τους ίδιους. Για να τον κάνουμε να σταματήσει θα πρέπει να σταματήσουμε να τον επιβραβεύουμε κάθε φορά που γαβγίζει, καλύτερα δηλαδή να τον αγνοούμε, να μην τον κοιτάμε καν. Όταν πλέον βαρεθεί, λόγω της αδιαφορίας μας, και σταματήσει θα πρέπει να του ζητήσουμε να καθίσει και έπειτα να του δώσουμε αυτό που θέλει, δηλαδή την προσοχή μας.

Γάβγισμα χαιρετισμού
Αν ο σκύλος σας γαβγίζει κάθε φορά που βλέπει ανθρώπους ή άλλα σκυλιά, ενώ παράλληλα το σώμα του είναι χαλαρό και η ουρά του κουνιέται, το κάνει από χαρά και είναι ο δικός του τρόπος να χαιρετήσει. Σε αντίστοιχη περίπτωση πολλά σκυλιά επιστρατεύουν και ένα μακρόσυρτο κλαψούρισμα.
Τι κάνουμε; Του μαθαίνουμε να κάθεται κάθε φορά που υποδεχόμαστε κάποιον, ενώ για να του αποσπάσουμε την προσοχή από το γάβγισμα χαιρετισμού μπορούμε να έχουμε και ένα παιχνίδι δίπλα στην πόρτα και να του το πετάμε κάθε φορά που ξεκινά να γαβγίζει.

Ψυχαναγκαστικό γάβγισμα
Κάποια σκυλιά γαβγίζουν υπερβολικά και επαναλαμβανόμενα, σαν δίσκος που έχει κολλήσει. Τα σκυλιά αυτά συνηθίζουν και να κινούνται επαναλαμβανόμενα, π.χ. μπορεί να γαβγίζουν και ταυτόχρονα να τρέχουν πάνω-κάτω μέσα στο σπίτι χωρίς κανέναν λόγο.
Τι κάνουμε; Σε αυτήν την περίπτωση ίσως θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίον περιορίζουμε τον σκύλο μας, π.χ. αν τον δένουμε ή τον κλείνουμε σε έναν χώρο μπορούμε να του αλλάξουμε χώρο. Θα βοηθούσε πολύ, επίσης, να αυξήσουμε την άσκηση του σκύλου μας και την επαφή του με κόσμο ή άλλους σκύλους.

Κοινωνικό γάβγισμα
Κάποια σκυλιά γαβγίζουν υπερβολικά μόνο όταν ακούν άλλα σκυλιά να γαβγίζουν, όσο μακριά κι αν βρίσκονται αυτά. Αυτό αποτελεί μία μορφή κοινωνικοποίησης του σκύλου μας.
Τι κάνουμε; Είναι άκρως φυσιολογικό να γαβγίζει ο σκύλος μας όταν ακούει άλλους σκύλους. Αν γίνεται πραγματικά ενοχλητικός, ωστόσο, μπορούμε την ώρα που ξεκινά η χορωδία των σκυλιών της γειτονιάς να τον κλείνουμε μέσα στο σπίτι και να του βάζουμε δυνατή μουσική για να αποσπάσουμε το ενδιαφέρον του.

Γάβγισμα σύγχυσης
Κάποιοι σκύλοι γαβγίζουν υπερβολικά μόνο όταν βρίσκονται σε μία κατάσταση που τους συγχύζει, π.χ. όταν δε μπορούν να προσεγγίσουν τους «φίλους» τους ή όταν είναι δεμένοι.
Τι κάνουμε; Ο μόνος τρόπος να σταματήσουμε τον σκύλο μας να γαβγίζει επειδή είναι δεμένος ή περιορισμένος είναι με εκπαίδευση υπακοής. Σε αυτήν την περίπτωση θα χρειαστείτε οπωσδήποτε την συμβολή εκπαιδευτή σκύλων.

Γάβγισμα λόγω αρρώστιας ή τραύματος
Πιθανό είναι, επίσης, ένας σκύλος να γαβγίζει για να εκφράσει πόνο ή δυσφορία.
Τι κάνουμε; Πριν επιχειρήσουμε να τον σταματήσουμε σκόπιμο είναι να τον εξετάσει κάποιος κτηνίατρος για να αποκλειστούν παθολογικά αίτια.

Γάβγισμα αποχωρισμού
Αυτό συμβαίνει μόνο όταν το αφεντικό του σκύλου φεύγει ή όταν το σκυλάκι αφήνεται μόνο του. Το γάβγισμα αυτό συνοδεύεται συνήθως από ρυθμικό βηματισμό, καταστροφές στον χώρο ή κατάθλιψη.
Τι κάνουμε; Ισχύει ό,τι και στην περίπτωση του γαβγίσματος λόγω σύγχυσης ή στενοχώριας.


Τα «σκυλίσια» φιλιά μπορεί να σας αρρωστήσουν
Μπορεί τα φιλιά που σας δίνει να είναι σημάδια ανιδιοτελούς αγάπης, όμως πρέπει να γνωρίζετε πως το στόμα του -όσο κι αν προσπαθείτε να πλένετε τακτικά- είναι γεμάτο μικρόβια, όπως σαλμονέλα, και επικίνδυνα για την ανθρώπινη υγεία βακτήρια. Αυτά εισχωρούν στο στόμα του σκύλου σας από χαλασμένες ή βρώμικες τροφές, ή όταν χρησιμοποιεί την γλώσσα του ως χαρτί τουαλέτας. Με το φιλί του, τα μικρόβια αυτά εισχωρούν στο δικό σας στόμα και το λιγότερο που μπορούν να σας προκαλέσουν είναι πολύ δυσάρεστη διάρροια.

Τα ζωάκια μας μπορεί να «κολλήσουν» από εμάς
Δεν είναι σύνηθες αλλά συμβαίνει. Ο ιός H1N1 προσέβαλλε γάτες, σκύλους και… κουνάβια, λόγω της στενής επαφής από τους ιδιοκτήτες τους. Τα συμπτώματα στα ζώα ήταν πολύ πιο ήπια, όμως κάποια από αυτά έχασαν την ζωή τους. Άρα, οι κτηνίατροι συνιστούν, όταν είμαστε άρρωστοι, να πλένουμε καλλα τα χέρια μας και να μην κοιμόμαστε αγκαλιά με τα ζωάκια μας. Ακόμα, σκύλοι και άνθρωποι μπορούν να ανταλλάζουν μεταξύ τους βακτήρια E.coli καθώς και μεθικιλλίνη χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο.

Οι σκύλοι «οσφρίζονται» τον διαβήτη
Μπορεί να ακούγεται σαν ατάκα από επεισόδιο της σειράς «Λάσση», όμως είναι αλήθεια. Τα σκυλιά μπορούν να μυρίσουν την επικίνδυνη μείωση του σακχάρου στο αίμα ενός διαβητικού και να τον θέσουν σε συναγερμό κλοτσώντας τον, γλύφοντας, κλαίγοντας και γαβγίζοντας. Και, σύμφωνα με τους κτηνιάτρους, εννιά στις δέκα φορές, η… μύτη τους αποδεικνύεται σωστή.

Οι σκύλοι έχουν βλέμμα ερωτευμένου
Όταν ο σκύλος σας σάς κοιτάζει βαθιά στα μάτια, το πιθανότερο είναι ότι θέλει να σας δείξει πόσο πραγματικά σας αγαπά –και όχι ότι σας παρακαλά για κάτι. Αρκεί το βλέμμα αυτό να μην συνοδεύεται από τεντωμένο σώμα και όρθια αυτιά, γιατί αυτό είναι σημάδι επιθετικής συμπεριφοράς. Τα σκυλιά υιοθετούν αυτήν την περίεργη συμπεριφορά μέσω της στενής επαφής με τους ανθρώπους.

Οι γάτες μπορεί να αγαπήσουν υπερβολικά πολύ
Όταν οι γάτες βιώσουν τον αποχωρισμό με έναν άνθρωπο που συμπαθούν, μπορεί να εμφανίσουν σημάδια κατάθλιψης –αυτός είναι ο λόγος που η γατούλα σας κάνει «την ανάγκη» της στα παπούτσια σας όταν λείπετε στην δουλειά. Άλλες αντιδράσεις… αγάπης είναι όταν βηματίζει αργά, όταν «φωνάζει» ή όταν εμποδίζει την είσοδό σας και μπλέκεται στα πόδια σας. Πολλά γατάκια, όταν μένουν μόνα τους, κάνουν εμετό ή αναζητούν μανιωδώς τροφή.

Οι σκύλοι μπορούν να μάθουν έως 250 λέξεις
Ο πιο έξυπνος και καλά εκπαιδευμένος σκύλος έχει την ευφυΐα ενός παιδιού δύο ετών ως προς την ικανότητά του να καταλαβαίνει λέξεις, σύμφωνα τουλάχιστον με τους ερευνητές. Ο σκύλος αυτός μπορεί να καταλάβει έως 250 λέξεις, ενώ ένας μέσος σκύλος έως 150 λέξεις. Ποιες ράτσες είναι, σύμφωνα με τους ειδικούς, οι πιο έξυπνες; Οι Μπόρντερ Κόλεϊ, Κανίς, Γερμανικός ποιμενικός, Γκόλντεν Ριτρίβερ, Ντόπερμαν Πίντσερ.

Οι λευκές γάτες συχνά είναι κουφές
Στο ένα ή και τα δύο αυτιά τους, ειδικά όσες έχουν και μπλε μάτια. Όταν το ένα μάτι είναι μπλε η γάτα μπορεί να είναι κουφή μόνο από αυτήν την πλευρά. Πολλοί ιδιοκτήτες, μάλιστα, αναφέρουν ότι οι κουφές γάτες δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνες, αλλά δεν είναι σαφές ότι γι’αυτό ευθύνεται η… κουφαμάρα τους.

Οι γάτες μυρίζουν με το στόμα τους
Στο πάνω μέρος του στόματός τους, δηλαδή, έχουν έναν αδένα όσφρησης, τον οποίον χρησιμοποιούν όταν θέλουν να μυρίσουν κάτι καλά. Την πρακτική αυτή ασκούν συνήθως οι αρσενικές γάτες, ανοίγοντας διάπλατα το στόμα τους, για να μυρίσουν μία θηλύκια όταν βρίσκεται στις γόνιμες μέρες της.

Οι γάτες φιλούν με τα μάτια τους Οι γάτες επικοινωνούν με ένα αργό πετάρισμα των ματιών. Όταν κάνουν αυτήν την κίνηση μεταξύ τους, αυτό είναι σημάδι συμφιλίωσης. Όταν ανοιγοκλείνουν, όμως, αργά τα μάτια τους στους ανθρώπους, είναι σημάδι τρυφερότητας, ακόμα και αγάπης. Οι άνθρωποι μπορούν να ανταποδώσουν αυτήν την κίνηση με το να τις κοιτούν για αρκετή ώρα στα μάτια και να ανοιγοκλείσουν και εκείνοι τα μάτια τους αργά. Η μέθοδος αυτή ισχύει για όλα σχεδόν τα αιλουροειδή.

Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά τις γάτες και τους σκύλους
Το παθητικό κάπνισμα μπορεί να προκαλέσει τουλάχιστον δύο θανάσιμους καρκίνους στις γάτες: Λέμφωμα και στοματικό καρκίνωμα. Οι σκύλοι με μακριές μουσούδες μπορεί να εμφανίσουν καρκινικούς όγκους στα ρουθούνια τους, ενώ αυτοί με κοντές μουσούδες είναι πιο επιρρεπείς στον καρκίνο του πνεύμονα.

Δυσπλασία Ισχίου (Hip Dysplasia)

Τι είναι η δυσπλασία ισχίου;


Πρόκειται για μια αλλοίωση της άρθρωσης του ισχίου, που εμφανίζεται στις μεγαλόσωμες φυλές σκύλων, και τα τελευταία χρόνια και γατών. Μια αλλοίωση στην άρθρωση του ισχίου δεν επιτρέπει στην κεφαλή του μηριαίου οστού να «ταιριάξει» στην κοτύλη. Με την πάροδο του χρόνου η άρθρωση παραμορφώνεται και εμφανίζονται αλλοιώσεις οστεοαρθρίτιδας, που συνοδεύονται από έντονους πόνους όταν η άρθρωση χρησιμοποιείται, για παράδειγμα στο τρέξιμο και στο περπάτημα.
Μέχρι πρόσφατα επικρατούσε η άποψη ότι οι γάτες δεν υπέφεραν από τη συγκεκριμένη νόσο, καθώς δεν είχαν καταγραφεί περιστατικά δυσπλασίας ισχίου σε γάτες, αλλά νεότερες έρευνες αναφέρουν ότι οι γάτες όλων των φυλών έχουν πιθανότητες εμφάνισης της νόσου, περισσότερες μάλιστα αυτές που ανήκουν σε μεγαλόσωμες φυλές. Εκτροφείς γατών Maine Coon αρχικά εντόπισαν το πρόβλημα, και άρχισαν να πιέζουν και τους υπολοίπους εκτροφείς να εξετάζουν τα ζώα που συμμετείχαν στο εκτροφικό τους πρόγραμμα με ακτινογραφίες. Αρκετοί εκτροφείς ανταποκρίθηκαν, συμπεριλαμβανομένων κι άλλων φυλών, κι έτσι σε μερικά χρόνια ίσως έχουμε μια πιο πλήρη εικόνα σχετικά με το ποσοστό στο οποίο η ασθένεια προσβάλλει τις γάτες, καθώς και την πορεία της.



Ακτινογραφία ζώου με φυσιολογικά ισχία






Πως μεταδίδεται;

Η αιτία της δυσπλασίας κατά πάσα πιθανότητα είναι γενετική, οπότε αν η γάτα σας νοσήσει, σημαίνει ότι και οι δύο γονείς της είτε νοσούν από την ίδια ασθένεια, είτε είναι φορείς της. Η δυσπλασία ισχίου δεν εμφανίζει συμπτώματα στα γατάκια, καθώς τα οστά τους δεν είναι ακόμα πλήρως ανεπτυγμένα σε αυτή την ηλικία. Ένα γατάκι γεννιέται με την γενετική προδιάθεση για τη συγκεκριμένη ασθένεια, και με τον καιρό, καθώς ασκείται πίεση στην άρθρωση, θα υπάρξει εξάρθρωση, την οποία θα ακολουθήσουν οι ανωμαλίες στην ανάπτυξη και τελικά η παραμόρφωση της άρθρωσης. Το ζώο θα εμφανίσει αρχικά δυσκολία στο περπάτημα, κι έπειτα θα αρχίσει πιθανότατα να αδιαφορεί για το παιχνίδι και κάθε μορφή άσκησης. Η γάτα μπορεί να φαίνεται ότι τεμπελιάζει, αλλά στην πραγματικότητα επιλέγει να μην παίζει γιατί της προκαλεί πόνο.


Υπάρχουν φυλές με μεγαλύτερη προδιάθεση από άλλες;

Όλες οι φυλές γατών έχουν πιθανότητες να εμφανίσουν τη νόσο, αλλά οι γάτες με μεγαλύτερα κόκκαλα έχουν περισσότερες. Γιατί; Στις μεγαλύτερες γάτες, τα οστά μπορεί να μην είναι τόσο προστατευμένα από κραδασμούς, όσο των υπολοίπων γατών, κι έτσι υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα εξάρθρωσης του ισχίου. Αυτό σημαίνει ότι γάτες όπως αυτές του Σιαμ, που συνήθως είναι πιο μικρόσωμες και ελαφρές, έχουν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν τη νόσο, χωρίς να αποκλείεται όμως εντελώς αυτό το ενδεχόμενο. Καθώς η διαταραχή είναι γενετική, μπορεί να αποκλειστεί με εξετάσεις και προσεκτικό πρόγραμμα εκτροφής.


Πως μπορώ να μάθω αν η γάτα μου έχει δυσπλασία ισχίου;

Η δυσπλασία ισχίου εντοπίζεται εύκολα με μια ακτινογραφία της περιοχής της άρθρωσης του ισχίου. Εκτός όμως από την εμφανή αλλοίωση που μπορεί να φανεί στην ακτινογραφία του ενός ή και των δύο ισχίων, σημάδια της διαταραχής θα κάνουν επίσης την εμφάνισή τους στην καθημερινή ζωή του ζώου, καθώς η συγκεκριμένη ασθένεια προκαλεί αφόρητους πόνους και εμποδίζει τη γάτα να περπατήσει. Σταδιακά η γάτα θα αρχίσει να κουτσαίνει, να δυσκολεύεται στο βάδισμα, και γενικά θα εμφανίζει συμπεριφορά που θα μοιάζει με τεμπελιά, καθώς θα αποφεύγει την άσκηση και το παιχνίδι. Μπορεί επίσης να δυσφορεί όταν δέχεται χάδια στην πλάτη ή τη βάση της ουράς, να αποφεύγει τα μεγάλα άλματα, ακόμη και να λερώνει εκτός αμμολεκάνης, αν δεν μπορεί να έχει εύκολη πρόσβαση σε αυτή.


Η γάτα μου πάσχει από Δυσπλασία Ισχίου…τι μπορώ να κάνω για να τη βοηθήσω;

Δυστυχώς δεν υπάρχει θεραπεία που να θεραπεύει τη δυσπλασία. Σε πιο προχωρημένα περιστατικά, μερικές φορές επιλέγεται η λύση της επέμβασης ώστε να τοποθετηθούν συνθετικά πρόσθετα στην άρθρωση. Άλλες, λιγότερο παρεμβατικές θεραπείες περιλαμβάνουν αντιφλεγμονώδη αγωγή και παυσίπονα. Όσον αφορά τις υπέρβαρες γάτες, η μείωση του βάρους και η προσαρμογή της ποσότητας τροφής μπορεί να βοηθήσουν. Επίσης μπορεί να βοηθήσει η αποτροπή περιττών κινήσεων, όπως τα ψηλά άλματα. Τέλος, εξετάζονται κι εναλλακτικές θεραπείες, όπως τα πόσιμα συμπληρώματα γλυκοσαμίνης, ουσία που φαίνεται να βοηθά στη φυσική αποκατάσταση της άρθρωσης. Η θεραπεία λειτουργεί υποστηρικτικά κατά τη διάρκεια της ζωής του ζώου, καθώς ανακουφίζει τα συμπτώματα και βελτιώνει την ποιότητα ζωής του, αλλά δε θεραπεύει την ίδια την ασθένεια.


Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Νιτρορύπανση: Μέτρα καταπολέμησης ζητά η Κομισιόν

28 Οκτωβρίου 2011, 

Νιτρορύπανση: Μέτρα καταπολέμησης ζητά η Κομισιόν

Περιβάλλον, Ενέργεια, Οικολογία:
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλεί τη Γαλλία και την Ελλάδα να λάβουν αυστηρότερα μέτρα για την καταπολέμηση της νιτρορρύπανσης των υδάτων.
Στη Γαλλία, το ισχύον νομικό πλαίσιο και τα σχέδια δράσης για τα νιτρικά άλατα για ευάλωτες στη νιτρορρύπανση ζώνες δεν εγγυώνται ουσιαστικά την αποτελεσματική αντιμετώπιση της εν λόγω ρύπανσης, όπως απαιτείται από την ενωσιακή νομοθεσία.
Αλλά και η Ελλάδα πάσχει από πάμπολλες ελλείψεις σε αυτόν τον τομέα.
Παρά την οδηγία που ισχύει από το 1991, και τα δύο κράτη μέλη δεν την έχουν ακόμη εφαρμόσει πλήρως.
Τα κράτη μέλη δεν έχουν ακόμη καθορίσει όλες τις ζώνες που είναι ευπρόσβλητες στη μόλυνση από νιτρικά άλατα, ούτε υιοθετήσει μέτρα για την αποτελεσματική καταπολέμηση της ρύπανσης από νιτρικά άλατα στις ζώνες αυτές.
Μετά από σύσταση του αρμόδιου για το περιβάλλον Επίτροπου κ. Janez Potočnik, θα αποσταλεί αιτιολογημένη γνώμη στη Γαλλία τόσο για μη καθορισμό ζωνών, όσο και για ανεπαρκή λήψη μέτρων, καθώς και αιτιολογημένη γνώμη στην Ελλάδα για το πρόγραμμα δράσης.
Τα κράτη μέλη διαθέτουν προθεσμία δύο μηνών για να συμμορφωθούν. Σε αντίθετη περίπτωση, η Επιτροπή δύναται να αποφασίσει την παραπομπή των υποθέσεών τους στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Η οδηγία για τη νιτρορρύπανση αποσκοπεί στην ανά την Ευρώπη προστασία της ποιότητας του νερού, με την αποτροπή της – γεωργικής προέλευσης – νιτρορρύπανσης των υπόγειων και επιφανειακών υδάτων, και την προώθηση των ορθών γεωργικών πρακτικών.
Τα κράτη μέλη καλούνται να υιοθετήσουν μέτρα για τη μείωση και πρόληψη της ρύπανσης από νιτρικά άλατα στις περιοχές που είναι ευπρόσβλητες στη νιτρορρύπανση.
Μεταξύ αυτών πρέπει να συγκαταλέγονται κλειστές περίοδοι κατά τις οποίες απαγορεύεται η διασπορά λιπασμάτων κοπριάς και χημικών προϊόντων, χωρητικότητα για την αποθήκευση κοπριάς όταν αυτή δεν μπορεί να διασπαρεί, και περιορισμοί σχετικά με τη διασπορά λιπάσματος.
Στη Γαλλία, η υφιστάμενη νομοθεσία και τα σχέδια δράσης που έχουν υιοθετηθεί είναι ανακριβή και παρουσιάζουν πολλές ελλείψεις, συμπεριλαμβανομένων των ανεπαρκών κλειστών περιόδων και λειψών περιορισμών για τη διασπορά κοπριάς και λιπασμάτων.
Η Γαλλία συμφώνησε να τροποποιήσει τη νομοθεσία της, αλλά η παρατηρούμενη αργή πρόοδος και οι ανεπαρκείς προτεινόμενες αλλαγές οδήγησαν την Επιτροπή στην αποστολή αιτιολογημένης γνώμης.
Η Επιτροπή θεωρεί επίσης ότι η Γαλλία δεν έχει καθορίσει ακόμη όλες τις ζώνες που είναι ευπρόσβλητες στη νιτρορρύπανση από τα νιτρικά άλατα, και έτσι σε ορισμένες περιοχές δεν έχουν ακόμη καταρτιστεί σχέδια δράσης.
Η εξέταση της ελληνικής νομοθεσίας αποκάλυψε ότι επτά από τα σχέδια δράσης, τα οποία εγκρίθηκαν στην Ελλάδα το 2001 και το 2006, παρουσιάζουν ελλείψεις και δεν εφαρμόζονται σωστά στην πράξη.
Οι νομικές διαδικασίες δρομολογήθηκαν πέρυσι, και ενώ έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος, η Επιτροπή δεν είναι ικανοποιημένη με τον ρυθμό των αλλαγών, και ως εκ τούτου αποστέλλεται αιτιολογημένη γνώμη.
econews


Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Ο Ελληνικός Ποιμενικός


Ελληνικός ποιμενικός: Ενας σκύλος με... ιστορία υπό εξαφάνιση

Δύο οργανώσεις εκτρέφουν και δίνουν για υιοθεσία κουτάβια σε κτηνοτρόφους αλλά και σε όσους διαθέτουν μεγάλο κήπο

Ο μεγάλος ορεινός ποιμενικός σκύλος της χώρας μας απειλείται με εξαφάνιση. Λίγα καθαρόαιμα έχουν απομείνει σήμερα από αυτή την παραδοσιακή φυλή και μπροστά στον κίνδυνο αφανισμού του είδους, ο Oμιλος Φίλων Ελληνικού Ποιμενικού (Ο.Φ.Ε.Π.) και ο Αρκτούρος εκτρέφουν και δίνουν για υιοθεσία κουτάβια
Πατήστε στην εικόνα για να τη δείτε σε μεγένθυνση Όνομα:  skylos1.jpg Εμφανίσεις:  44 Μέγεθος:  8,3 KB 
με... pedigree με σκοπό τη διατήρηση του είδους. Ο ελληνικός ποιμενικός (Canis familiaris) εκτρέφεται εδώ και αιώνες, κυρίως για τη φύλαξη κοπαδιών, στις ορεινές περιοχές.

Ο γενετικός πρόγονος του σύγχρονου ποιμενικού της χώρας μας, όπως αναφέρει ο γραμματέας του Ομίλου κ. Κωνσταντίνος Βασιλείου, είναι ο μολοσσικός, ένας από τους πιο γνωστούς σκύλους της αρχαιότητας, κυρίως στην αρχαία Ήπειρο. Παρόλα αυτά κατά τη διάρκεια της εξέλιξης υπήρξαν επιμιξίες με άλλα είδη του αρχαιοελλαδικού χώρου που διαμόρφωσαν το τελικό γενετικό προφίλ του το οποίο διατηρήθηκε για αιώνες στο απομονωμένο περιβάλλον της Πίνδου.

Εδώ και περίπου μια δεκαετία ο Αρκτούρος, στο πλαίσιο της πρόληψης και της μείωσης των ζημιών που προκαλούν τα μεγάλα σαρκοφάγα ζώα στα κοπάδια, εκτρέφει ελληνικούς ποιμενικούς σκύλους και τους χορηγεί δωρεάν σε κτηνοτρόφους των οποίων τα κοπάδια βόσκουν σε ορεινές περιοχές.

Οι συγκεκριμένοι σκύλοι έχουν προσαρμοστεί στις αντίξοες συνθήκες της ορεινής κτηνοτροφίας καθώς επί αιώνες ακολουθούσαν τις μετακινήσεις των κοπαδιών και τα προστάτευαν. Ετσι διαμόρφωσαν ορισμένα χαρακτηριστικά. Ανέπτυξαν αντοχή, ικανότητα δίωξης και δύναμης κατά τη συμπλοκή με τον αντίπαλο και προσαρμόζονται σε συνθήκες στέρησης. Σήμερα περίπου 1.000 ελληνικοί ποιμενικοί ζουν σε κοπάδια ή σε σπίτια ιδιωτών ανά την Ελλάδα.

Ο ποιμενικός σκύλος διαθέτει άριστη όσφρηση, όραση και ακοή. Εχει υψηλή αίσθηση του ζωτικού χώρου, είναι επιθετικός προς τα άγρια ζώα, είναι θαρραλέος και αφοσιωμένος στον ιδιοκτήτη του. Οσον αφορά την
Πατήστε στην εικόνα για να τη δείτε σε μεγένθυνση Όνομα:  skylos.jpg Εμφανίσεις:  41 Μέγεθος:  93,4 KB 
προστατευτική συμπεριφορά του οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι είναι ενστικτώδης, ωστόσο θα πρέπει να εκπαιδεύεται και από τον κτηνοτρόφο, σε νεαρή ηλικία. Είναι σκύλος που προσαρμόζεται εύκολα στην καθημερινή «ρουτίνα» του κοπαδιού, κινείται ελεύθερα χωρίς να ενοχλεί τα ζώα.

Το εκτροφείο του Αρκτούρου βρίσκεται στον Αετό της Φλώρινας όπου υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένοι χώροι και μόνιμη παρουσία φροντιστών και κτηνιάτρου. Εκεί τα κουτάβια των ελληνικών ποιμενικών εκπαιδεύονταν ως σκύλοι φύλαξης κοπαδιών πριν τη μεταφορά τους στις κτηνοτροφικές μονάδες.

Ο Ομιλος Φίλων Ελληνικού Ποιμενικού συνεργάζεται με εκτροφείς σε όλη τη χώρα και δίνει για υιοθεσία εμβολιασμένα και αποπαρασιτωμένα κουτάβια δύο μηνών τα οποία φέρουν και ηλεκτρονική ταυτότητα. Ο Ομιλος ζητά μία ελάχιστη οικονομική αποζημίωση 250 ευρώ για τον εκτροφέα ή τον ιδιοκτήτη των κουταβιών. Η ζήτηση συχνά υπερκαλύπτει την προσφορά, με συνέπεια τη δημιουργία λίστας αναμονής και τη θέσπιση αυστηρών κριτηρίων για τους ανάδοχους.














Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011


Τζακ Ράσελ Τεριέ (Jack Russell Terrier)

Ιστορία και προέλευση Τζακ Ράσελ Τεριέ (Jack Russell Terrier)

Τα υπέροχα αυτά σκυλιά οφείλουν την ύπαρξη τους στο πάθος για το κυνήγι, ενός ιερέα από το Ντέβον της Αγγλίας, τον John ("Jack") Russell. Σκοπός του ήταν να δημιουργήσει το ιδανικό σκυλί για το κυνήγι αλεπούς, το οποίο θα συνδύαζε τα πλεονεκτήματα διαφορετικών φυλών από κυνηγόσκυλα. Ήθελε ένα σκυλί που να έχει αντοχή στο τρέξιμο αλλά και ταχύτητα, δυνατή μύτη για να εντοπίζει το θήραμα αλλά και ζήλο για να το συλλαμβάνει, μικρό μέγεθος για να τρυπώνει στα λαγούμια αλλά και το θάρρος (ίσως και θράσος) ενός μεγαλόσωμου σκύλου για να παλεύει με το θήραμα και να κάμπτει την αντίσταση του. Για να τα πετύχει όλα αυτά τα επιθυμητά χαρακτηριστικά ο John Russell έκανε αρκετές διασταυρώσεις, κυρίως διαφόρων τεριέ.
Η γενάρχης των Τζακ Ράσελ θεωρείται το θηλυκό σκυλί (μάλλον τεριέ) με το όνομα Τράμπ (Trump), το οποίο απέκτησε από ένα γαλατά. Αυτό που τον ενθουσίασε σε αυτό το σκυλί ήταν η πρωτότυπη εμφάνιση του σε συνδυασμό με τις κυνηγετικές του ικανότητες. Υποστηρίζεται ότι ήταν λευκό με καφέ μπαλώματα γύρω από τα μάτια, στα αυτιά και στην βάση της ουράς. Ο John Russell έκανε τις πρώτες βελτιώσεις στηριζόμενος σε διασταυρώσεις με λευκά Φοξ τεριέ (Fox terrier). Από τότε το Τζακ Ράσελ άλλαξε αρκετά αφού μετά τον αιδεσιμότατο John Russell αρκετοί εκτροφείς προσπάθησαν να βελτιώσουν την ράτσα μέσω αρκετών διασταυρώσεων κυρίως με Bulldog, Border Terrier, Lakeland Terrier και Beagle.
Σήμερα η αρχική φυλή έχει χωριστεί σε δύο ράτσες, το Πάρσον Ράσελ τεριέ (Parson Russell Terrier) και το Τζακ Ράσελ τεριέ (Jack Russell Terrier) με βασικότερη διαφορά το μέγεθος, καθώς το Πάρσον είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος. Το σύγχρονο Τζακ Ράσελ Τεριέ χωρίζεται σε τρεις τύπους ανάλογα με το τρίχωμα, στο λειότριχο (κοντότριχο), στο σκληρότριχο (μακρύτριχο) και στον ενδιάμεσο τύπο που αποκαλείται σπαστό.

Χαρακτήρας Τζακ Ράσελ Τεριέ (Jack Russell Terrier)

Το Τζάκ Ράσελ είναι ένα πολύ συμπαθητικό σκυλί, έξυπνο, ζωηρό και παιχνιδιάρικο. Κατά ορισμένους ανήκει σε μια από τις πιο έξυπνες ράτσες σκύλων. Είναι ενεργητικό, δυνατό, γρήγορο σκυλί με αυτοπεποίθηση και υπομονή, πάντα πρόθυμο για παιχνίδι. Μαθαίνει εύκολα, διαπρέπει σε σκυλίσια αθλήματα και γίνεται πολύ καλός σύντροφος. Ένα Τζακ Ράσελ μπορεί με τον ίδιο πάθος να αγωνίζεται για να πιάσει μία αλεπού, να κυνηγήσει ένα παιχνίδι στο σαλόνι σας, να "σκοτώσει" μία κάλτσα μέσα στο δωμάτιο ή ένα ποντίκι στην αποθήκη. Η εξυπνάδα τους όμως πολλές φορές δεν έχει όρια και μαζί με τη δυναμική τους φύση και την απεριόριστη ενέργειά τους μπορεί να γίνει. συντριπτική. Στον ιδιοκτήτη του είναι εξαιρετικά πιστό ενώ με στους ξένους καχύποπτο και μάχεται πάντα για την περιοχή του. Τα στοιχεία του πληθωρικού χαρακτήρα του που το κάνουν τόσο αξιαγάπητο μπορούν εύκολα να στραφούν εναντίον μας, αν δεν προσέξουμε την εκπαίδευση του και το κακομάθουμε.

Μέγεθος και εμφάνιση Τζακ Ράσελ Τεριέ (Jack Russell Terrier)

Το Τζάκ Ράσελ είναι ένα εύρωστο και σκληροτράχηλο τεριέ το οποίο για αρκετά χρόνια εκτράφηκε όχι για την εμφάνιση του αλλά για τις ικανότητες του στο κυνήγι, γι' αυτό και η φυλή αυτή παρουσιάζει μεγάλο εύρος ως προς τα χαρακτηριστικά της εμφάνισης. Παρόλα αυτά, τις τελευταίες δεκαετίες και ιδιαίτερα μετά τον χωρισμό της αρχικής φυλής σε δύο, το σύγχρονο πρότυπο του Τζάκ Ράσελ τεριέ θα πρέπει να έχει συγκεκριμένα σωματικά χαρακτηριστικά. Το ύψος του θα πρέπει να είναι από 25 έως 32 εκατοστά και το μήκος οφείλει να είναι ανάλογο με το ύψος, ώστε να παρουσιάζει μια συμπαγή ισορροπημένη εικόνα. Το κρανίο πρέπει να είναι επίπεδο, του μέτριου πλάτους στο σημείο των αυτιών και να στενεύει στα μάτια. Η μύτη θα πρέπει να είναι μαύρη ενώ τα αυτιά μπορούν να είναι κρεμαστά σε σχήμα V (ημιόρθια). Το τρίχωμά μπορεί να είναι μακρύ ή κοντό, λείο ή τραχύ ή και συνδυασμός των δύο που ονομάζεται σπαστό τρίχωμα. Ένας σκύλος με σπαστό τρίχωμα ενδέχεται να φαίνεται κάπως μακρύτερος στην ουρά ή στο πρόσωπο. Το κυρίαρχο χρώμα του οφείλει να είναι το λευκό, τουλάχιστον 51% με μαύρα ή καφέ (που ποικίλουν από ανοιχτά έως σκούρα καφέ) μπαλώματα. Το βάρος ποικίλει από 5 έως 7 κιλά.

Φροντίδα Τζακ Ράσελ Τεριέ (Jack Russell Terrier)

Είναι σκύλος συντροφιάς, κοιμάται μέσα στο σπίτι αλλά έχει ανάγκη την βόλτα και την καθημερινή άσκηση για να εκτονώσει την τεράστια ενέργεια που διαθέτει. Πρέπει να είναι απασχολημένο με κάτι γιατί αλλιώς μπορεί να γίνει νευρικό και να αρχίσει να καταστρέφει πράγματα στο σπίτι. Χρειάζεται λίγη αλλά ποιοτική τροφή. Ο μακρύτριχος τύπος χρειάζεται χτένισμα τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα. Τα Τζακ Ράσελ λόγω της φύσης τους δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα από τις καιρικές συνθήκες. Ο κύκλος ζωής τους ποικίλει από 12 έως 17 έτη.
Η εκτροφή μας διαθέτει ποιοτικά δείγματα εξαιρετικής μορφολογίας από όλους σχεδόν τους τύπους και τους χρωματισμούς. Κυρίως όμως αποτελείται από λειότριχα-κοντότριχα με μοναδικό ταπεραμέντο. Διαθέτουμε δίχρωμα αλλά και τρίχρωμα (τρικολόρε) Τζακ Ράσελ ενώ αποκλειστικά σε εμάς θα βρείτε μια πολύ σπάνια απόχρωση, το μολυβί-γκρί.

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

ΜΟΛΟΣΣΟΣ




barclay_ch.legacy-keighley_highland_legend
ραβδωτος Μολοσσος

O Mολοσσός είναι ένας αρχαιότατος σκύλος (αρχικά κυνηγίου & φύλαξης, στις μέρες μας σύντροφος και προστάτης της οικογένειας) που χρωστάει το διεθνές όνομά του στην αρχαία Ελλάδα. Γνωστός ήδη από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αναπτύχθηκε στην κεντρική Ευρώπη και είναι γνωστός επίσης με τα ονόματα Μέγας Δανός (Great Dane, Grand Danois, Danische Dogge), Γερμανικό Ντογκ (Deutsche Dogge ή Dogue Allemand) και Αλάνο (στην Ιταλία & τις ισπανόφωνες χώρες). Ο «Σιδηρούς Καγγελάριος» Βίσμαρκ ανακήρυξε τον Μολοσσό εθνική φυλή της Γερμανίας.

Τον χαρακτηρίζει το μεγάλο μέγεθος και η ευγένεια, που του χάρισαν το προσωνύμιο «ο ευγενικός γίγαντας», ενώ για τις κλασικές αναλογίες και την ομορφιά του κέρδισε τον χαρακτηρισμό «ο Απόλλωνας των σκύλων». Είναι ένας σκύλος που, παρά το μεγάλο του μέγεθος (ξεπερνάει τα 80εκ. ύψος στους ώμους και τα 60 κιλά βάρος) μπορεί να προσαρμοστεί ακόμα και σε διαμέρισμα, γιατί είναι σκύλος του σπιτιού, ήρεμος, καθαρός, διακριτικός και μετρημένος. Αρκεί βέβαια να ζεί κοντά μας, δίπλα μας, γιατί αλλιώς ο Μολοσσός «μαραζώνει»: ο πιο σίγουρος τρόπος να τον βλάψετε είναι να τον δέσετε σ'ένα σκυλόσπιτο, στην αυλή, τον κήπο ή την ταράτσα-γρήγορα θ’ αρρωστήσει γιατί υγιής και ευτυχισμένος είναι μόνο μαζί σας, μέσα στο σπίτι, σαν μέλος της οικογένειας. Άλλωστε το κοντό, μονό, στιλπνό του τρίχωμα δεν του παρέχει προστασία από την υγρασία και τα ρεύματα και η φυλή είναι ευπαθής στις πνευμονίες. Eπιπλέον στη χώρα μας η εξάπλωση της λεϊσμανίασης (καλα-αζάρ), έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας - και προσβάλλει συχνότατα τους σκύλους που ζουν εκτός σπιτιού! Αν λοιπόν αγαπάτε το σκύλο σας, προστατέψτε τον από τους κινδύνους που απειλούν τη ζωή του...

Φυσικά ο Μολοσσός χρειάζεται άσκηση και, όσο πιο μικρό χώρο διαθέτετε, τόσο πιο πολύ χρόνο θα πρέπει ν’ αφιερώνετε στις βόλτες και τη γυμναστική του. Προσοχή όμως, γιατί οι γιγαντόσωμοι σκύλοι όπως αυτός αναπτύσσονται αργά και δεν πρέπει να καταπονούνται πριν ενηλικιωθούν, για να μην δημιουργηθούν προβλήματα στο σκελετό τους. Μέχρι την ηλικία των δώδεκα μηνών το κουτάβι σας δεν θα πρέπει να κουράζεται καθόλου, ούτε να ανεβοκατεβαίνει σκάλες ή να πηδάει εμπόδια, για να μην στραβώσουν τα πόδια του. Για τον ίδιο λόγο, τα μπωλ του φαγητού και νερού του Μολοσσού δεν θα πρέπει να βρίσκονται στο πάτωμα, αλλά πάνω σε κατάλληλη βάση που θα τα φέρνει πάντα στο ύψος του αγκώνα του, καθώς θα ψηλώνει.

Η διατροφή του Μολοσσού είναι κρίσιμη για την υγεία και την ανάπτυξη του, γι' αυτό συνιστούμε μια πλήρη τροφή καλής ποιότητας και κατάλληλης ποικιλλίας ανάλογα με την ηλικία του, που θα περιέχει πάντα όλες τις βιταμίνες και την σύνθεση που είναι απαραίτητα για τον οργανισμό του (το μαγειρευτό φαγητό δεν περιέχει όλα τα στοιχεία για τον γιγαντόσωμο αυτό σκύλο, τα αποφάγια είναι ακατάλληλα και τα ψιλά κόκκαλα – από αρνί, χοιρινό ή κοτόπουλο – είναι πολύ επικίνδυνα γιατί σπάνε και μπορούν να καρφωθούν στον οισοφάγο, προκαλώντας ακόμα και θάνατο). Επίσης, προτιμήστε μια τροφή με χαμηλή περιεκτικότητα σε πρωτείνες (όχι πάνω από 27% στο σταδιο της ανπτυξης, γυρω στο 23-25% αργοτερα). Η πολύχρονη εμπειρία εκτροφέων σ’ όλο τον κόσμο έδειξε ότι οι γιγαντόσωμες φυλές χρειάζονται ήπια διατροφή στο στάδιο της ανάπτυξης, με προσοχή στην αναλογία του περιεχομένου ασβεστίου και φωσφόρου (πολύ κρίσιμος παράγων). Ταίζετε πάντοτε τον ενηλικο σκύλο σας δύο φορές την ημέρα (νωρίς το πρωί και αργά το βράδι) γιατί η ποσότητα της ημερήσιας τροφής πρέπει να μοιράζεται σε δύο δόσεις. Προσοχή όμως: μουσκεύετε πάντα την κροκέτα με χλιαρό νερό επί ένα τέταρτο περίπου πριν τη δώσετε στο σκύλο, και ποτέ, μα ποτέ μην τον ταίζετε μία ώρα πριν και δύο ώρες μετά από έντονη άσκηση, στρες ή ταξίδι, για να αποφύγετε το θανατηφόρο φαινόμενο της συστροφής του στομάχου! Δυστυχώς, πολλοί σκύλοι έχουν χαθεί από αυτό το λόγο...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~PetCorner.Gr~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο Μολοσσός, αν προέρχεται από σωστό εκτροφείο με υγιή ζώα και ανατραφεί από εμάς προσεκτικά, με αγάπη και φροντίδα, ζεί γύρω στα δέκα ή και περισσοτερα χρόνια χωρίς προβλήματα. Ο χαρακτήρας του έχει βέβαια την μεγαλύτερη σημασία : πρέπει να είναι φιλικός και με αυτοπεποίθηση, ένας πραγματικός «τζέντλεμαν», άφοβος όταν χρειαστεί αλλά όχι καυγατζής. Γι'' αυτό ποτέ μην πάρετε Μολοσσό από τα καταστήματα που εισάγουν ζώα σωρηδόν από αναξιόπιστες πηγές, ώστε να μην απογοητευτείτε παίρνοντας ένα κουτάβι με προβλήματα υγείας ή συμπεριφοράς, αμφίβολη προέλευση και όχι σωστή κατασκευή & εμφάνιση. Άλλωστε μόνο μέσα από την προσωπική επαφή του με τον υπεύθυνο, σοβαρό και αξιόπιστο εκτροφέα μπορεί ο αγοραστής του κουταβιού να πάρει τις ιδιαίτερες εκείνες πληροφορίες που είναι απαραίτητες για το σωστό μεγάλωμα του σκύλου του και που μόνο ο ειδικός κάθε φυλής γνωρίζει.
bobb
αρλεκινος Μολοσσος (θηλυκο δειγμα)
Ο Μολοσσός είναι πολύ ευφυής και διαθέτει μια σχεδόν «ανθρώπινη» συμπεριφορά (όταν είναι τυπικός εκπρόσωπος της φυλής του και σωστά μεγαλωμένος). Όμως δεν είναι σκύλος-ρομπότ που εκπαιδεύεται με τη βία ούτε από τον οποιοδήποτε, αλλά μαθαίνει τα πάντα, γρήγορα και εύκολα, μόνο από τους ανθρώπους που αγαπά και σέβεται. Ο Μολοσσός είναι ένας πραγματικός τετράποδος αριστοκράτης, μεγαλόψυχος, γενναίος, προστατευτικός, πανέμορφος, και απαιτεί τους ανάλογους ανθρώπους.

Συναντάται σε πέντε χρώματα: υπόξανθο (κανελλί-χρυσαφί), ραβδωτό (τιγρέ), μαύρο, μπλε (στην απόχρωση του ατσαλιού) και ασπρομαυρο («αρλεκίνου», που ειναι άσπρο με μαύρα ακανόνιστα μπαλώματα, ή μαυρο με λευκα σημαδια = “mantel”, ή ασπρο με μαυρα σημαδια = platten). Οι υπόξανθοι και ραβδωτοί μολοσσοί έχουν συνήθως μαύρη «μάσκα» στο ρύγχος και σκουρόχρωμα αυτιά. Το ύψος των θηλυκών είναι το λιγότερο 72 εκ. στο ακρώμιο και των αρσενικών 5 εκ. περισσότερο. Οι θηλυκές είναι πολύ τρυφερές, περισσότερο υπάκουες και κατάλληλες για έναν αρχάριο κυνόφιλο, ενώ οι αρσενικοί είναι πιο δυναμικοι και χρειαζονται εμπειρια.

Η εμφάνιση του Μολοσσού είναι αναμφισβήτητα επιβλητική και μαζί με τον ξεχωριστό χαρακτήρα του τον έχει κάνει έναν από τους πιο αγαπημένους τετράποδους συντρόφους στον πλανήτη. Όμως δεν είναι σκύλος για ματαιόδοξους επιδειξίες που θέλουν ένα γιγαντόσωμο σκύλο για να κάνουν “φιγούρα”...

Μαρία Γκινάλα

gtdaneheaddrawingbymg
faults_by_mg-1-8
faults_by_mg-9-19
tiryns_mural
τοιχογραφια απο την Τιρυνθα που απεικονιζει αρχαιοελληνικους αγριοχοιροθηρες

σημειωση: το χρωμα Αρλεκινου με μανδυα (βλ. σχ. 16 στο σχημα) εχει γινει δεκτο απο το αναθεωρημενο Προτυπο της φυλης.
Ύψος: 25-35cm
Βάρος: 11-15kg 
Το Bull Terrier είναι ένας τυπικός βρεταννικός σκύλος. Δημιουργήθηκε στα μέσα του 1800 για μέχρι θανάτου μονομαχίες με ταύρους αλλά και άλλους σκύλους. Όταν απαγορεύτηκε το σπορ της θανάτωσης των ταύρων από σκύλους, το 1835, παρουσιάστηκε η ανάγκη για ένα μικρότερο, σε διαστάσεις, σκύλο που θα μπορούσε να είναι το ίδιο αποτελεσματικός με τα μεγαλύτερα Bulldog αλλά ταυτόχρονα να μπορεί να κρυφτεί κάτω από το μακρύ παλτό του αφεντικού αν ξαφνικά εμφανιζόταν η αστυνομία.
Ο αρχικός πρόγονος της φυλής ονομαζόταν Bull and Terrier και αποτελούσε διασταύρωση των παλαιών αγγλικών Bulldog και των Black and Tan Terrier (μια φυλή με εξαιρετικά δολοφονικά ένστικτα που πλέον δεν υπάρχει). Από τα πρώτα πήρε τη δύναμη, το θάρρος και την εξαιρετική αντοχή στον πόνο και από τα δεύτερα την ταχύτητα, την ευελιξία και τη μοναδική δολοφονική διάθεση. Το αποτέλεσμα ήταν ένας σκληροτράχιλος και δυνατός σκύλος, ιδανικός για σκυλομαχίες. Η εμφάνισή του δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφη είχε όμως μια απαράμιλλη αφοσίωση στο αφεντικό του.
Το Bull and Terrier απέκτησε γρήγορα τη φήμη του «μονομάχου» μιας πολεμικής μηχανής που δε δίσταζε να παλέψει μέχρι θανάτου με οποιονδήποτε αντίπαλο προκειμένου να ευχαριστήσει το αφεντικό του.
Ήταν τότε που ο κύριος James Hinks, από το Μπίρμινγχαμ, αποφάσισε να προσθέσει άλλο ένα στοιχείο στα γεννετικά χαρακτηριστικά του Bull and Terrier, αυτό του Λευκού Αγγλικού Τεριέ (ενός σκύλου που επίσης δεν υπάρχει σήμερα). Σκέφτηκε πως οι τζέντελμαν της εποχής θα ήθελαν ένα σκύλο με ιδιαίτερα εξωτερικά χαρακτηριστικά, που θα αποτελούσε ταυτόχρονα εξαιρετικό σύντροφο και σωματοφύλακα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα ολόλευκο Bull Terrier, γνωστό και ως «Λευκός Ιππότης», ένας σκύλος φτιαγμένος να υπερασπίζει τον εαυτό του και την ανθρώπινη οικογένειά του αλλά όχι να είναι ο ίδιος επιθετικός.
Κι άλλοι εκτροφείς της εποχής χρησιμοποίησαν το Bull Terrier στις διασταυρώσεις των δικών τους Bull and Terrier προκειμένου να δώσουν ένα πιο καθαρό χρώμα στους σκύλους τους. Οι συνεχείς αυτές διασταυρώσεις έδωσαν στο Bull and Terrier μια πιο κομψή εμφάνιση με πιο ίσια πόδια, καλύτερους χρωματισμούς και περισσότερη χάρη.
Το τι χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια στις διασταυρώσεις και στην εξέλιξη του Bull Terrier δεν το γνωρίζουμε με ακρίβεια και μόνο εικασίες υπάρχουν. Λίγο Δαλματίας, Γκρέιχαουντ και Ισπανικό Πόιντερ κάτι από Φόξχαουντ και Μπορζόι, ίσως Κόλι για να μακρύνει ακόμη περισσότερο το ρύγχος, το Bull and Terrier πέρασε από πολλές αλλαγές προτού καταλήξει στο Bull Terrier που γνωρίζουμε σήμερα.
Το 1888 ανακοινώθηκε το επίσημο στάνταρ της φυλής από το αγγλικό Bull Terrier Club και το 1895 η φυλή αναγνωρίστηκε και στην Αμερική.
Το 1917 ήταν η χρονιά που γεννήθηκε το πρώτο μοντέρνο Bull Terrier, ο Lord Gladiator και ήταν το πρώτο σκυλί με κρανίο χωρίς καθόλου στοπ.
Το 1992, το Αμέρικαν Κένελ Κλαμπ αναγνώρισε δύο διαφορετικά μεγέθη, το Στάνταρ Bull Terrier και τη Μινιατούρα Bull Terrier.
Τα σημερινά Bull Terrier είναι αθλητικά και πάντα πρόθυμα για δράση και για παιχνίδι. Χρειάζονται βέβαια προσοχή στην ανατροφή και ένα έμπειρο αφεντικό για να τα κατευθύνει, αλλά τα περισσότερα θα τα πάνε καλά με άλλα ζώα στην οικογένεια αλλά και με τους άλλους σκύλους αρκεί να κοινωνικοποιηθούν σωστά και αρκετά από νωρίς.

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Λίμνη Κερκίνη, ένας θαυμαστός υδροβιότοπος (με πολλές φωτογραφίες)

Λίμνη Κερκίνη, ένας θαυμαστός υδροβιότοπος (με πολλές φωτογραφίες)

Μόνιμοι ή περιστασιακοί κάτοικοι της Κερκίνης, οι πελαργοί, οι αργυροπελεκάνοι, οι κορμοράνοι, οι λευκοτσικνιάδες, οι βίδρες, οι βάτραχοι τα χέλια, οι νεροβούβαλοι και ένα σωρό άλλα πλάσματα δίνουν ζωή στη λίμνη που αποτελεί εν αν από τους σπουδαιότερους υγροβιόπούς της χώρας μας. Όλα αυτά αποτελούν ενα θαυμαστό κόσμο σε απόσταση αναπνοής από την Θεσσαλονίκη.
K3
K4
Δεν διεκδικεί τον τίτλο της πιο διάσημης λίμνης της Ελλάδας, αλλά κάποιοι σχυρίζονται ότι αποτελεί τον σπουδαιότερο υγροβιότοπο της χώρας μας. Η Κερκίνη, μια λίμνη που προύπήρχε σαν φυσική και που στην σημερινή μορφή της είναι τεχνητή, εχει αρχίσει να μπαίνει στους καταλόγους των εκδρομικών προορισμών των ταξιδιωτικών γραφείων. Όχι άδικα, αφού συνδυάζει την ομορφιά του τοπίου με την ομορφιά της ζωής, με την ομορφιά των εκατοντάδων (για την ακρίβεια 279) ειδών πουλιών -και όχι μόνον- που την έχουν επιλέξει σαν τόπο αναπαραγωγής τους.
K5
K6
Η γύρω περιοχή βρίσκεται σε υψόμετρο 30 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ η ανώτερη στάθμη της λίμνης κυμαίνεται μεταξύ 30 μέτρων (στο τέλος του καλοκαιριού) και 35 μέτρων (στο τέλος της άνοιξης). Το μέγιστο βάθος της είναι 10 μέτρα, αλλά στο μεγαλύτερο τμήμα της έχει βάθος 1 έως 3 μέτρα. Η επιφάνεια της κυμαίνεται από 55.000 εως 70.000 στρέμματα ανάλογα με το ύψος της στάθμης του νερού.
K7
K9
Προσεγγίζοντας την φύση
Η απόσταση μπορεί να τρομάξει τον Αθηναίο (περίπου εξακόσια χιλιόμετρα), αλλά τελικά στην Κερκίνη φτάνεις εύκολα, καθώς ο δρόμος είναι η εθνική οδός. Για τους Θεσσαλονικείς, βέβαια, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά, αφού η Κερκίνη βρίσκεται στά… πόδια τους.
K10
K11
Ο δρόμος που συνδέει την Κερκίνη (τον οικισμό) με τον Λιθότοπο ήταν μέχρι πριν από ενάμιση (σημείωση VatopaidiFriend: Φεβρουάριος 2006) περίπου χρόνο χωμάτινος, γεγονός που αποθάρρυνε τους εκδρομείς να τον ακολουθήσουν. Σήμερα, καλώς ή κακώς, είναι άσφάλτινος και έτσι οποιοσδήποτε, με οποιοδήποτε αυτοκίνητο, μπορεί να απολαύσει την εκπληκτική θέα προς το Μπέλες, που αποτελεί και το φυσικό σύνορο της χώρας μας με την Βουλγαρία. Επιπλέον ακολουθώντας την διαδρομή αυτή έχεις και την δυνατότητα να δεις, από αρκετά μικρή απόσταση αν είσαι διακριτικός, αρκετούς φτερωτούς κατοίκους της λίμνης. Πελαργοί, λευκοτσικνιάδες, σταχτοτσικνιάδες και χαλκόκοτες περπατούν στην όχθη αναζητώντας τροφή και εμείς οφείλουμε να μην διαταράξουμε την ηρεμία τους. Δεν τρέχουμε από πίσω τους σαν να παίζουμε κυνηγητό, κινούμαστε με χαμηλή ταχύτητα με το αυτοκίνητο μας και σε καμιά περίπτωση δεν χρησιμοποιούμε την κόρνα!
K13
K14
Για να μπεις, όμως, στην καρδιά του υγροβιότοπου, πρέπει να ακολουθήσεις τους υδάτινους δρόμους της λίμνης και να κινηθείς από το Μανδράκι προς την μεριά του Στρυμόνα. Μόνο έτσι μπορείς να αντιληφθείς, να νιώσεις το μεγαλείο του υγροβιότοπου. Αν φοβάσαι μήπως κουραστείς, μπορείς να πας μια βόλτα με την βάρκα.
K15
K16
Εμείς, όμως, προτείνουμε ανεπιφύλακτα το κανό. Είναι πιο ευέλικτο, πιο ήσυχο και σου επιτρέπει να πλησιάσεις πιο κοντά στα πουλιά που θέλεις να παρατηρήσεις. Όλα αυτά -το τονίζουμε- πρέπει να γίνονται με απόλυτο σεβασμό στις υπάρξεις της λίμνης.
K17
Σημειώνουμε ότι εξορμήσεις στην λίμνη διοργανώνονται με αφετηρία το Μανδράκι, από τον «Οικοπεριηγητή» κ.ά., ενώ βάρκα μπορείτε να βρείτε και στο λιμανάκι της Κερκίνης.
Η ανθρώπινη παρέμβαση στήν λίμνη
Η ομορφιά των εικόνων που περνούν από τα μάτια σου καθώς κωπηλατείς ανάμεσα στις άγριες ιτιές του παρυδάτιου δάσους, θυμίζουν καλογυρισμένο ντοκιμαντέρ για την φύση και σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι μπορεί να συνδυάζεται η οικονομική ανάπτυξη και τα τεχνικά έργα που αυτή επιβάβάλλει με τις επιταγές της φύσης. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο υγροβιότοπος υπήρχε και πριν το 1932 που φτιάχτηκα το πρώτο φράγμα στον Λιθότοπο, προκειμένου να αρδευτεί η πεδιάδα των Σερρών. Η περιοχή αποτελούσε σταθμό για τα αποδημητικά πουλιά. Τα αβαθή νερά, η πλούσια βλάστηση και οι ήπιες κλίσεις του ανάγλυφου συντέλεσαν στο να διατηρηθεί και ίσως να αυξηθεί ο ανεκτίμη φυσικός πλούτος μετά την ανέγερση του πρώτου φράγματος.
K18
Τα πρώτα προβλήματα εμφανίστηκαν το 1982, μετά τα έργα που οδήγησαν στην άνοδο της στάθμης της λίμνης. Το νερό φαίνεται να είναι τώρα επαρκές για τις ανάγκες της άρδευσης λιβαδιών του κάμπου των Σερρών. Τώρα όμως οι συνέπειες της ανθρώπι­νης παρέμβασης είναι και πιο αισθητές, και πιο καθοριστικές. Η εποχιακή άνοδος της στάθμης του νερού πάνω από κάποια όρια θέτει σε κίνδυνο τις μοναδικές ποιότητες του βιότοπου. Σε δυσχερή θέση βρίσκονται πλέον οι άγριες ιτιές που δυσκολεύονται να επιβιώσουν, καθώς, την άνοιξη και το καλοκαίρι, το νερό σκεπάζει τα κλαδιά τους. Επίσης, μειώνονται οι καλαμιώνες και καταστρέφονται οι φωλιές στις αμμούδες και στα λασποτόπια στο εσωτερικό δέλτα του Στρυμόνα.
Ο άνθρωπος βρίσκεται για μια ακόμη φορά αντιμέτωπος με τις αντιφατικές επιλογές του. Οι τοπικοί παράγοντες δηλώνουν ότι απαιτούνται κάποια έργα, για την καλύτερη διαχείριση των υδάτων και την εκβάθυνση της λίμνης, έτσι που και οι αγρότες να έχουν νερό για τα χωράφια τους, αλλά και η λίμνη να παραμείνει ζωντανή, όμορφη, αποτελώντας μοχλό ανάπτυξης της περιοχής.
Η χλωρίδα και η πανίδα του υδροβιοτόπου
Ο μεγαλύτερος αριθμός φυτών συναντάται στο όρος Μπέλες (Κερκίνη) και στα Κρούσια, επειδή στην περιοχή γύρω από την λίμνη η έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα έχει περιορίσει τον αριθμό των αυτοφυών ειδών. Ωστόσο η υδρόβια βλάστηση μέσα στη λίμνη παραμένει σημαντική. Χαρακτηριστικά είδη είναι το νεροκάστανο ή καρδίτσια, η πιπερίτσα, η άσπρη νεροκολοκυθιά ή νούφαρο και η κίτρινη νεροκολοκυθιά. Στις όχθες και τα κανάλια υπάρχουν κυρίως: καλάμια, βούρλα και ψάθι ή σάζι. Το παραποτάμιο δάσος στις εκβολές του Στρυμόνα αποτελείται κυρίως από βάγιες η ιτιές, αρμυρίκια, η περένια και ένα ξένο είδος που μεταφέρθηκε από την Βουλγαρία.
K19
Η λίμνη είναι πλούσια και σε ιχθυοπανίδα, αφού ο κατάλογος με τα διάφορα είδη ψαριών περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την σαρδέλα, την μπριάνα, το ιταλικό, την κοκκινοφτέρα, το γουλιανό, την πέρκα, το ασπρόψαρο, το τσιρόνι, το γλήνι και φυσικά το γριβάδι, που μπορείτε να το γευτείτε στις ταβέρνες της περιοχής.
K20
Ζαρκάδι, τσακάλι, λύκος, σκαντζόχοιρος, αγριόγατα, λαγός, βίδρα, λοβός, αρουραίος, κουνάβι, νυφίτσα, ποντικός, τυφλοπόντικας, αγριογούρουνο, αλεπού κ.τ.λ. δημιουργούν τον κατάλογο με τα θηλαστικά της περιοχής. Χαρακτηριστικό όμως του υγροβιότοπου της λίμνης Κερκίνης είναι οι αγέλες από βουβάλια, πού λόγω της αγάπης τους προς το υγρό στοιχείο θα ακούσετε να αναφέρονται χαρακτηριστικά ως νεροβούβαλοι.
Επίσης στην περιοχή υπάρχουν 10 τουλάχιστον είδη αμφίβιων (βάτραχος σαλαμάνδρες, τρίτωνες), 5 είδη σαλιγκαριών, 19 είδη ερπετών (σαύρες, φίδια, χελώνες) και μια τεράστια ποικιλία εντόμων. Όλα αυτά παίζουν σημαντικό ρόλο στην τροφική αλυσίδα και συντελούν στον βιολογικό πλούτο της λίμνης.
Την τιμητική τους ωστόσο, όταν γίνεται αναφορά στην πανίδα της λίμνης έχουν τα πουλιά, που αποτελούν ίσως και τον σημαντικότερο πόλο έλξης επισκεπτών. Ανάμεσα τους είναι ο ροδοπελεκάνος και ο αργυροπελεκάνος (Μπαμπούρι), ο Κορμοράνος (μεγάλο καραμπατάκι), η Λαγκόνα (μικρό καραμπατάκι), ο Στακτοτσικνιάς (γκρίζος ψαροφάγος) Αργυροτσικνιάς και Λευκοτσικνιάς (άσπρος ψαροφάγος), Χουλιαρομύτα (κουταλάς), Φαλαρίδα (τσάγκα) κ.τ.λ. Σημειώστε ότι η λίμνη φιλοξενεί συνολικά 227 είδη πουλιών, κυρίως ενδημικά. 76 από αυτά αναφέρονται στον Εθνικό Κόκκινο κατάλογο, ενώ τουλάχιστον 31 από αυτά προστατεύονται από ρυθμίσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η βόρεια πλευρά της λίμνης, από το λιμάνι της Κερκίνης μέχρι το Μανδράκι και ακόμα πιο πέρα, μέχρι την Βυρώνεια είναι αυτή που κυρίως προσφέρεται για περιπάτους η βόλτα με το αυτοκίνητο. Εύκολη και άμεση πρόσβαση στην όχθη προσφέρει ο χωματόδρομος του αναχώματος (ξεκινά από το λιμάνι της Κερκίνης). Στην συνέχεια θα πρέπει να ξαναβγείτε στον επαρχιακό δρόμο και να αναζητήσετε την τύχη σας σε διάφορους χωματόδρομους, κινούμενοι πάντα προς το Μανδράκι.
Ένα ζευγάρι κυάλια είναι ένα καλό εφόδιο για να παρατηρήσεις το θαυμαστό πέταγμα των αγυροπελεκάνων, που νομίζεις ότι παραδίδουν μαθήματα αεροδυναμικής κάθε φορά πού αποφασίζουν να εγκαταλείψουν το νερό ή το έδαφος. Φοβερό θέαμα οι φωλιές των πελαργών, στις όποιες μπορεί κανείς να δει μέχρι και έξι κεφαλάκια να ξεπροβάλλουν πίσω από τα κλαδιά, ενώ και τα πιο μικρά πουλιά έχουν και αυτά την δική τους χάρη. Αλλά και η χλωρίδα της λίμνης έχει κάτι ιδιαίτερο να προσφέρει το καλοκαίρι. Γύρω-γύρω τα δέντρα πράσινα, ενώ τα νούφαρα έχουν μεγαλώσει και στέκονται στην επιφάνεια του νερού κατά ομάδες, σχηματίζοντας πανέμορφα «νησάκια»
Εντελώς διαφορετικό είναι το θέαμα που προσφέρουν οι νεροβούβαλοι, τους οποίους θα δείτε στην Βυρώνεια, αν κινηθείτε παράλληλα με τον Στρυμόνα, με κατεύθυνση προς την λίμνη. Πρόκειται για είδος μοναδικό στην Ευρώπη με ελεγχόμενο και επιδοτούμενο πληθυσμό πού φτάνει τα επτακόσια κεφάλια. Παλιότερα τέτοια βουβάλια υπήρχαν και στον οικισμό Κερκίνη.
Κλείνοντας θα πρέπει να πούμε ότι δεν είναι η λίμνη το μοναδικό αξιοθέατο της περιοχής. Ναι, η Κερκίνη κλέβει την παράσταση, αλλά γύρω από αυτήν θα βρείτε αρκετά γραφικά χωριά, πνιγμένα στο πράσινο (Πλατανάκια, Μακρυνίτσα, Πορόϊα). Ενώ όσοι έχουν στην κατοχή τους κάποιο τετρακίνητο, έκτος δρόμου όχημα, μπορούν να δοκιμάσουν την τύχη τους στους δασικούς δρόμους του κατάφυτου και επιβλητικού Μπέλες. Στην περιοχή θα βρείτε επίσης την Μονή της Παναγίας της Γουμεράς, στο χωριό Μακρινίτσα, στους πρόποδες του Μπέλες.