Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Εμβόλια σκύλων

Η πρακτική του να γίνονται διάφορα εμβόλια όλα μαζί σε σκύλους και γάτες στο πρώτο στάδιο της ζωής τους και μετά κάθε χρόνο ως «αναμνηστικά» για το υπόλοιπο της ζωής τους, φτάνει στο τέλος της.

Αυτό συμβαίνει για δύο πρωταρχικούς λόγους: τα ζώα μπορεί να έχουν αντίξοες αντιδράσεις στους εμβολιασμούς, οι οποίες μπορεί να εξασθενήσουν τον οργανισμό για την υπόλοιπη ζωή του και οι αναμνηστικές δόσεις ρουτίνας δεν είναι αναγκαίες εφόσον προγενέστεροι εμβολιασμοί έχουν ήδη δώσει επαρκή ανοσία για τις προκείμενες ασθένειες.

Πρώτον, τα πολύ νεαρά, δηλαδή κάτω των 12 εβδομάδων, κουτάβια και γατάκια δε θα πρέπει να εμβολιάζονται αφού αυτό μπορεί να παρέμβει στη φυσική ανοσία του συστήματός τους, η οποία εισάγεται με το πρωτόγαλα από τις μητέρες τους. Αν όμως η ανοσοποιητική υπόσταση της μητέρας είναι άγνωστη - όπως συμβαίνει με πολλά προς υιοθεσία κουτάβια και γατάκια από άσυλα ζώων – τότε ο εμβολιασμός σε μικρότερη ηλικία, μεταξύ 5-6 εβδομάδων είναι το σύνηθες πρωτόκολλο. Ενήλικα ζώα σε ενδοτική ανοσοποιητική κατάσταση, όπως είναι για παράδειγμα τα άρρωστα, τα τραυματισμένα, τα ζώα στα οποία έχει χορηγηθεί αναισθητικό, τα χειρουργημένα, τα ζώα που εγκυμονούν ή θηλάζουν και τα γέρικα ή αδύναμα δεν πρέπει να εμβολιάζονται.

Τα αντιλυσσικά εμβόλια, εκτός αν οι συνθήκες της περιοχής δεν το επιτρέπουν, δεν πρέπει ποτέ να συνδυάζονται ταυτόχρονα με άλλα εμβόλια. Πρέπει να υπάρχει μεταξύ τους διάστημα τουλάχιστον 3 εβδομάδων.

Τα ακόλουθα πρωτόκολλα εμβολιασμών σκύλων έχουν δημοσιευτεί από το περιοδικό του Αμερικάνικου Ολιστικού Κτηνιατρικού Ιατρικού Συλλόγου, Vol. 26, Αριθμός 3 Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2007:

ΣΚΥΛΟΣ

Το Ελάχιστο Πρωτόκολλο Εμβολιασμού σκύλου είναι στις 12 εβδομάδες ή αργότερα για MLV μόρβα (τροποποιημένος ζωντανός ιός), ηπατίτιδα (Αδενοϊός-2) και για εντερίτιδα από τον παρβοϊό (τύφος) και κανένα άλλο μετά από αυτά. Το εμβόλιο κατά της λύσσας γίνεται στις 12-16 εβδομάδες και μετά επαναλαμβάνεται κάθε 3 χρόνια, αν αυτό επιτρέπεται από το νόμο. (Οι κρατικοί και δημοτικοί νόμοι οι οποίοι δεν επιτρέπουν να γίνεται κάθε 3 χρόνια ο αντιλυσσικός εμβολιασμός, πρέπει να αμφισβητηθούν και να αλλαχθούν.)

Ο εμβολιασμός για τον κορωνοϊό και τη γιάρδια στους σκύλους δε συνίστανται.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~PetCorner.Gr~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Για σκύλους που κινδυνεύουν, ο εμβολιασμός κατά της λεπτοσπείρωσης (το fourth-serovar προϊόν της Dodge προτιμάται) πρέπει να γίνεται μεταξύ των 12-15 εβδομάδων και να επαναλαμβάνεται ένα χρόνο αργότερα. Αυτό όμως παρέχει προστασία μόνο για 3-4 μήνες, πράγμα που σημαίνει ότι τα σκυλιά που βρίσκονται σε σημαντικό κίνδυνο πρέπει να εμβολιάζονται επαναληπτικά. Το εμβόλιο για το Lyme πρέπει να γίνεται μόνο σε σκύλους που κινδυνεύουν αλλά το βακτηρίδιο του εμβολίου μπορεί να προκαλέσει κάποια ανοσοσύνθετη ασθένεια για αυτό και προτιμάται το επανασυνδυασμένο εμβόλιο κατά του Lyme της Merial.

Και πάλι εξετάσεις αίματος για τίτλο πρέπει να γίνονται για να εξακριβώνεται η ανοσοποιητική κατάσταση του σκύλου όταν υπάρχει κάποια αμφιβολία, παρά να δίνονται έτσι απλά αναμνηστικές δόσεις εμβολίων.

Ούτε το εμβόλιο κατά της νόσου του Lyme (το οποίο παρέχει πολύ αναξιόπιστη προστασία) ούτε το εμβόλιο κατά της Λεπτοσπείρωσης πρέπει να γίνονται κοντά σε άλλους εμβολιασμούς.

Οι μελέτες έχουν δείξει ότι σε φυσιολογικά, υγιή σκυλιά κατά την περίοδο του εμβολιασμού, τα εμβόλια κατά του τύφου είναι καλά για 7 χρόνια, τα εμβόλια κατά της λύσσας για 3-7 χρόνια, κατά της μόρβας για 5-15 χρόνια (εξαρτάται από την ένταση) και κατά της ηπατίτιδας για 7-9 χρόνια.

Αν ο σκύλος ή η γάτα σας έλαβε τα βασικά εμβόλια ως την ηλικία των 16 εβδομάδων κάντε εξέταση για τίτλο αντισωμάτων στο αίμα τους στην ηλικία του 1 έτους, εάν έχετε επιφυλάξεις για τον επανεμβολιασμό.

Ο καθηγητής Ron Schultz συνιστά το εμβόλιο της Merial συνδιασμό από 3, τύφο, μόρβα και ηπατίτιδα ως το μόνο ασφαλές μεταξύ των εμβολίων.

Κανένα εμβόλιο δεν μπορεί να εγγυηθεί ανοσία, καθώς διαφορετικές εντάσεις μολυσματικών παραγόντων μπορούν να εμπλακούν και ζώα τα οποία είναι σε κατάσταση στρες, υποφέρουν από κακή διατροφή, γενετικές ευαισθησίες και πάσχουν ταυτόχρονα από κάποια ασθένεια μπορεί να έχουν εξασθενημένα ανοσοποιητικά συστήματα και μειωμένη ανθεκτικότητα απέναντι στις ασθένειες. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει ποτέ να εμβολιάζονται ούτε ότι πρέπει να επανεμβολιάζονται από ρουτίνα, επειδή οι εμβολιασμοί μπορούν να προκαλέσουν ακόμα χειρότερη εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος και ένα σωρό άλλα προβλήματα – γνωστά ως ασθένειες vaccinosis – τις οποίες τα νέα πρωτόκολλα εμβολιασμού έχουν πρόθεση να τις μειώσουν.

Εκπαίδευση σκύλων με λιχουδιές κι έπιβράβευση

Η Θετική Ενίσχυση Συμπεριφοράς είναι η παρουσίαση ενός ευχάριστου παιχνιδιού ή λιχουδιάς ως ανταμοιβή αμέσως μετά από μία συμπεριφορά. Αυτό βοηθάει ώστε η συμπεριφορά να είναι πιθανότερο να επαναληφθεί στο μέλλον κι αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα εργαλεία για τη διαμόρφωση ή την αλλαγή της συμπεριφοράς του τετράποδου φίλου σας.

Η Σωστή Χρονική Στιγμή είναι απαραίτητο στοιχείο όταν χρησιμοποιούμε τη μέθοδο θετικής ενίσχυσης. Η ανταμοιβή πρέπει να γίνεται αμέσως ειδάλλως το ζωάκι σας πιθανόν να μη τη συνδυάσει με την κατάλληλη πράξη. Για παράδειγμα, αν μαθαίνετε στο σκύλο σας το "κάτσε" και τον ανταμείβετε αφού έχει ήδη σηκωθεί, θα νομίζει ότι τον ανταμείβετε επειδή σηκώθηκε.

Η Συνέπεια είναι επίσης σημαντική. Κάθε μέλος της οικογένειας θα πρέπει να χρησιμοποιεί τις ίδιες εντολές. Θα βοηθούσε να τις γράφατε κάπου όπου όλοι μπορούν να τις βλέπουν. Οι πιο συνήθεις διαταγές που χρησιμοποιούμε για τα σκυλιά είναι "κοίτα με", "κάτσε", "μείνε", "κάτω" (δηλ. "ξάπλωσε"), "κάτω" (δηλ. μην ανεβαίνεις επάνω μου ή επάνω στα έπιπλα), "στάσου", "έλα", "προχώρα κοντά μου" (ή "πάμε" ή "μαζί μου"), "άστο", και "ηρέμησε". Συνέπεια σημαίνει να ανταμείβουμε πάντοτε την επιθυμητή συμπεριφορά και ποτέ να μην ανταμείβουμε την ανεπιθύμητη συμπεριφορά.

Για το ζωάκι σας, η θετική ενίσχυση μπορεί να περιλαμβάνει λιχουδιές φαγητού, έπαινο, χάδια ή ένα αγαπημένο παιχνίδι ή το να παίζετε με το ζωάκι σας. Οι λιχουδιές συνήθως έχουν μεγάλη επιτυχία στην εκπαίδευση του σκύλου σας.

Μια λιχουδιά θα πρέπει να είναι δελεαστική κι ακαταμάχητη για το ζωάκι σας. Θα πρέπει να είναι ένα πολύ μικρό, μαλακό κομμάτι φαγητού, ώστε το ζωάκι σας να το καταπιεί μεμιάς και να κοιτάξει εσάς ζητώντας κι άλλο. Αν του δώσετε κάτι το οποίο θα πρέπει να μασήσει ή το οποίο γίνεται κομματάκια κι αυτά πέφτουν στο πάτωμα, το ζωάκι σας θα κοιτάζει το πάτωμα κι όχι εσάς. Μικρά κομμάτια από μαλακές λιχουδιές για ζώα που πωλούνται στο εμπόριο, από χοτ ντογκ, από τυρί, μαγειρεμένο κοτόπουλο ή μοσχάρι, ή μικροσκοπικά ζαχαρωτά για ζώα αποτελούν επιτυχημένες λιχουδιές. Πειραματιστείτε λίγο για να βρείτε ποια λιχουδιά προτιμάει το ζωάκι σας. Μπορείτε να έχετε τις λιχουδιές στην τσέπη σας ή σε ένα μικρό τσαντάκι περασμένο στη ζώνη σας. Υπάρχουν επίσης, ειδικά τσαντάκια για λιχουδιές τα οποία μπορείτε να βρείτε στα pet shops. Κάθε φορά που χρησιμοποιείτε φαγητό ως ανταμοιβή, θα πρέπει να το συνδυάζετε με μια προφορική ανταμοιβή, έναν έπαινο. Μπορείτε να πείτε π.χ. "Μπράβο αγόρι μου" με θετικό και χαρούμενο τόνο.

Σημείωση: Μερικά ζωάκια πιθανόν να μην ενδιαφέρονται για λιχουδιές φαγητού. Για αυτά τα ζωάκια, η ανταμοιβή θα μπορούσε να έχει στη μορφή ενός παιχνιδιού ή λίγη ώρα παιχνιδιού μαζί τους.

Όταν το ζωάκι σας μαθαίνει μια καινούρια συμπεριφορά, θα πρέπει να επιβραβεύεται κάθε φορά που πράττει αυτή τη συμπεριφορά (συνεχής ενίσχυση). Μπορεί να είναι απαραίτητη η χρήση "διαμόρφωσης" στο ζωάκι σας (ενισχύοντας κάποια συμπεριφορά που πλησιάζει στην επιθυμητή και σταδιακά ζητώντας περισσότερα από τον σκύλο σας προτού να του δώσετε τη λιχουδιά). Για παράδειγμα, αν μαθαίνετε το σκύλο σας το "κόλλα το", μπορείτε αρχικά να τον επιβραβεύσετε επειδή σηκώνει την πατούσα του από το έδαφος, έπειτα επειδή την σηκώνει ψηλότερα, έπειτα γιατί ακουμπάει το χέρι σας, μετά γιατί σας αφήνει να κρατήσετε το χέρι του και τέλος, γιατί πραγματικά "κολλάει το χέρι του".

Η Περιστασιακή Ενίσχυση Συμπεριφοράς μπορεί να χρησιμοποιηθεί αφότου το ζωάκι σας έχει μάθει πλέον την επιθυμητή συμπεριφορά. Στην αρχή, μπορείτε να τον ανταμείβετε με μια λιχουδιά τρεις φορές στις τέσσερις, έπειτα τις μισές φορές, μετά περίπου το ένα τρίτο των φορών, κ.ο.κ., μέχρις ότου τον ανταμείβετε με μια λιχουδιά περιστασιακά. Συνεχίστε να τον επιβραβεύετε κάθε φορά, παρόλο που, αφότου έχει μάθει τη συμπεριφορά, ο έπαινος μπορεί να είναι λιγότερο ενθουσιώδης - ένα ήρεμο, όμως με θετικό τόνο, "Μπράβο αγόρι μου". Χρησιμοποιήστε ένα ποικίλο πρόγραμμα ενίσχυσης συμπεριφοράς, έτσι ώστε το ζωάκι σας να μην θεωρήσει ότι πρέπει να ανταποκρίνεται κάθε δεύτερη φορά. Το ζωάκι σας θα μάθε ότι αν συνεχίσει να ανταποκρίνεται, τελικά θα πάρει αυτό που θέλει. Αν ο σκύλος σας γαβγίζει μέχρις ότου τον ανταμείψετε με το να του δώσετε την προσοχή σας, μπορείτε να καταλάβετε τη δύναμη της περιοδικής ενίσχυσης συμπεριφοράς.

Κατανοώντας την ενίσχυση συμπεριφοράς, βλέπετε ότι δεν χρειάζεται να κουβαλάτε λιχουδιές στην τσέπη σας για πάντα. Το ζωάκι σας σύντομα θα εκτελεί εντολές μόνο και μόνο για τον προφορικό σας έπαινο, επειδή πραγματικά θέλει να σας ευχαριστεί και ξέρει ότι περιστασιακά, θα παίρνει και κάποια λιχουδιά! Υπάρχουν πολλές μικρές ευκαιρίες για ενίσχυση της συμπεριφοράς του. Μπορείτε να τον βάζετε να "κάτσει" προτού να τον αφήσετε να βγει έξω από την πόρτα (βοηθάει στην ανυπομονησία του να βγει έξω), προτού τον χαϊδέψετε στο κεφάλι (βοηθάει στο να μην πηδάει επάνω στους ανθρώπους) ή προτού του δώσετε το φαγητό του. Χαϊδέψτε τον στο κεφάλι ή πείτε του "Μπράβο αγόρι μου" όταν ξαπλώνει ήσυχα δίπλα στα πόδια σας ή βάλτε μια λιχουδιά μέσα στο λαστιχένιο παιχνίδι του όταν το μασάει αντί του παπουτσιού σας.

Η Τιμωρία, είτε προφορική είτε ως προς την στάση του σώματος ή και φυσική, είναι η παρουσίαση κάτι του δυσάρεστου αμέσως μετά από κάποια συμπεριφορά, που κάνει λιγότερο πιθανή την επανάληψη αυτής της συμπεριφοράς. Για να είναι αποτελεσματική, η τιμωρία πρέπει να εφαρμόζεται ενώ το ζωάκι σας πράττει αυτή τη δυσάρεστη συμπεριφορά, με άλλα λόγια, "να το πιάσετε στα πράσα". Αν η τιμωρία εφαρμοστεί πολύ αργότερα, το ζωάκι σας θα νιώσει ότι του "στήσατε παγίδα". Από τη δική του πλευρά, η τιμωρία είναι τελείως απρόβλεπτη και είναι πιθανόν να εκδηλώσει φόβο, δυσπιστία/ καχυποψία και /ή επιθετικότητα. Κάτι τέτοιο θα έχει μοναδικό αποτέλεσμα περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς. Αυτό που οι άνθρωποι μεταφράζουμε ως "ένοχες" εκφράσεις, είναι στην πραγματικότητα στάσεις σώματος που εκφράζουν υποχώρηση. Τα ζώα δεν έχουν το ηθικό συναίσθημα του σωστού και του λάθους, όμως είναι ικανά να συνδυάσουν την παρουσία σας και την ύπαρξη ακαταστασίας ή ζημιάς, με την τιμωρία.

Αν έχετε δοκιμάσει την τιμωρία και δεν είχε αποτέλεσμα, θα πρέπει οριστικά να σταματήσετε να τη χρησιμοποιείτε και θα πρέπει να αρχίσετε να χρησιμοποιείτε τη θετική ενίσχυση συμπεριφοράς αντ' αυτής. Η φυσική τιμωρία συνήθως περιλαμβάνει κάποιο βαθμό δυσαρέσκειας ή και πόνου, το οποίο πιθανόν να προκαλέσει το ζωάκι σας και να δαγκώσει, καθώς αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος που ξέρει για να αυτό-προστατεύεται. Το πιάσιμο από το λαιμό και ο "ρόλος του αρχηγού Α" πιθανόν να έχουν ως αποτέλεσμα δαγκώματα, ειδικά αν το σκυλί δεν σας αντιλαμβάνεται ως ανώτερό του. Επίσης, η τιμωρία μπορεί να συνδυαστεί με άλλα ερεθίσματα, όπως οι άνθρωποι που είναι παρόντες τη στιγμή που τιμωρούνται τα ζωάκια. Για παράδειγμα, ένα ζώο που τιμωρείται γιατί πλησίασε πολύ κοντά σε ένα μικρό παιδί μπορεί να καταλήξει να φοβάται το παιδί ή και να είναι επιθετικό προς το παιδί αυτό.

Για αυτό λοιπόν σας συνιστούμε να μην προσπαθείτε να εκπαιδεύσετε το σκυλί σας με τιμωρία αλλά με την επιβράβευση και τον έπαινο. Ενημερωθείτε για τις σωστές τεχνικές και αρχίστε να αναπτύσσετε την σχέση σας με το σκυλί σας βασιζόμενοι στην επικοινωνία, στην εμπιστοσύνη και στην γνώση του τι είναι το σκυλί και πως μαθαίνει. Σίγουρα αξίζει την προσπάθεια.

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

ΔΑΛΜΑΤΙΑΣ

Προέλευση: Υπάρχει απόλυτη διαφωνία σχετικά με την προέλευση αυτής της ράτσας. Ίχνη της ράτσας βρίσκονται σε Αιγυπτιακά και Ελληνικά μνημεία, οπότε είναι σίγουρα αρχαία ράτσα. Στα 1700 ένα σκυλί γνωστό ως Bengal Pointer (Ιχνηλάτης της Βεγγάλης) παρόμοιο με τα Δαλματίας, ζούσε στην Αγγλία αμφισβητώντας την Γιουγκοσλαβική προέλευση της ράτσας. Κάποιοι ισχυρίζονται πως τα Δαλματίας είναι Κροατική ράτσα. Προσπάθειες αναγνώρισής τους ως εγγενής Κροατική ράτσα έγιναν από το κράτος της Κροατίας τουλάχιστον έως το 1993, που ο FCI τελικά αναγνώρισε τις κροατικές ρίζες της, παρόλο που εξακολουθεί να αρνείται στην Κροατία προνομιακά δικαιώματα στη ράτσα. Το μεσαίωνα χρησιμοποιούνταν ως κυνηγόσκυλα. Η ράτσα έγινε δημοφιλής όταν τα σκυλιά χρησιμοποιήθηκαν για να συντροφεύουν τις άμαξες με άλογα στα 1800. Έτρεχαν δίπλα ( ή και μπροστά) από τα άλογα, και στη συνέχεια προστάτευαν τις άμαξες και τα άλογα όταν ο ιδιοκτήτης τους ήταν αλλού απασχολημένος. Ακολουθούσαν τον αφέντη τους με αξιοπιστία και σθένος είτε πεζούς είτε καβαλάρηδες, είτε με την άμαξα. Τα πολυτάλαντα Δαλματίας έχουν χρησιμοποιηθεί για πολλούς σκοπούς. Μασκότ πυροσβεστών, φρουροί σε πολέμους, καλλιτέχνες σε τσίρκο, κυνηγοί επιβλαβών ζώων, κυνηγόσκυλα, τσοπανόσκυλα και σκύλοι φύλακες. Σήμερα αυτή η πανέμορφη ράτσα είναι κυρίως ένας σκύλος συντροφιάς.

Περιγραφή: Το γνωστό σε όλους, κομψό ασπρόμαυρο σκυλί που έγινε διάσημο από την Disney, είναι ένα συμμετρικό, μυώδες σκυλί μεσαίου μεγέθους με εξαιρετική αντοχή. Μια εικόνα τελειότητας, το Δαλματίας έχει τις λεπτές καθαρές γραμμές των Pointer με τα οποία ίσως συγγενεύει. Έχει κοντό και σκληρό τρίχωμα από καθαρό λευκό, με κηλίδες τυχαία διασκορπισμένες στο σώμα του. Οι κηλίδες μπορεί να είναι μαύρες, σκούρες καφέ, λεμονί, σκούρες μπλε, παρδαλές και σκέτο λευκό (το οποίο όμως αποθαρρύνεται στα σκυλιά εκθέσεων). Τα πόδια είναι στρογγυλά με καλοσχηματισμένα δάχτυλα. Τα νύχια είναι είτε λευκά είτε το ίδιο χρώμα με της κηλίδες. Η μύτη μπορεί να είναι μαύρη, καφέ σκούρο, μπλε ή σκούρο γκρι που μοιάζει μαύρο. Τα μάτια είναι σκούρα καστανά, στο χρώμα του κεχριμπαριού ή μπλε με μια έξυπνη έκφραση. Τα αυτιά είναι μαλακά, στενεύουν στην άκρη και έχουν μια ελαφριά κλίση προς τα πάνω. Όσο πιο καλοσχηματισμένα και καλά διασκορπισμένα τα μοτίβα των κηλίδων, τόσο μεγαλύτερη αξία έχει το σκυλί. Τα κουτάβια γεννιούνται κάτασπρα και οι κηλίδες αναπτύσσονται αργότερα.

Χαρακτήρας: Τα Δαλματίας εκτράφηκαν για να τρέχουν από κάτω ή δίπλα σε καρότσες αλόγων και έτσι έχουν τεράστια ποσότητα ενέργειας και περισσό σθένος. Δεν τους αρέσει να κάθονται άπρακτα όλη την ημέρα. Είναι πολύ παιχνιδιάρικα, ανέμελα, πολύ ευαίσθητα και πιστά. Τα Δαλματίας χρειάζονται ανθρώπινη συντροφιά, χωρίς την οποία πολύ πιθανόν να πέσουν σε κατάθλιψη. Για το λόγο αυτό δεν κάνουν για αυλή. Έχουν πολύ καλή μνήμη και θυμούνται για χρόνια τυχόν κακή μεταχείριση που έχουν υποστεί.. Απολαμβάνουν το παιχνίδι με παιδιά αλλά μπορεί να είναι πολύ ορμητικά για νήπια. Τα πάνε καλά με άλλα κατοικίδια, αλλά κάποια μπορεί να είναι επιθετικά με ξένα σκυλιά. Τα αρσενικά συχνά δεν συμπαθούν τα άλλα αρσενικά. Χωρίς επαρκή άσκηση και πνευματικούς ερεθισμούς θα γίνουν πολύ νευρικά και μπορεί επίσης να γίνουν δειλά αν δεν δεχτούν επαρκή κοινωνικοποίηση. Είναι αρκετά έξυπνα αλλά μπορεί επίσης να γίνουν ξεροκέφαλα. Ανταποκρίνονται καλά, σε στιβαρή και σταθερή εκπαίδευση. Τα Δαλματίας μπορούν να εκπαιδευτούν σε μεγάλο βαθμό υπακοής. Μπορούν να εκπαιδευτούν για άμυνα και είναι καλά σκυλιά φύλακες. Οι γέννες τους είναι συχνά μεγάλες και μπορεί να κάνουν έως και 15 κουτάβια. Μερικά μπορεί να είναι επιθετικά αν δεν ανατραφούν σωστά. Το 50% των ανθρώπων που παίρνουν σκυλιά Δαλματίας δεν τα κρατούν παραπάνω από 1 χρόνο. Τα νεαρά σκυλιά είναι πολύ ενεργητικά, αλλά ηρεμούν μεγαλώνοντας και όσοι τα κρατούν αφού ξεπεράσουν το στάδιο αυτό - της μεγάλης ενεργητικότητας - είναι πολύ ευχαριστημένοι. Αν σκέφτεστε να υιοθετήσετε ένα κουτάβι Δαλματίας, πρέπει να είστε βέβαιοι πως έχετε τον απαιτούμενο χρόνο και ενέργεια που χρειάζεται αυτή η ράτσα. Αν είστε ενεργητικά άτομα με χώρο για το σκυλί να τρέχει, τότε ίσως το Δαλματίας να είναι για σας.

Ύψος
Αρσενικά 56-61 εκ., ιδανικό 58-59 εκ.
Θηλυκά 54-59 εκ., ιδανικό 56-57 εκ.

Βάρος
Αρσενικά: Περίπου 27 κιλά.
Θηλυκά: Περίπου 24 κιλά.

Προβλήματα υγείας: Ένα 10-12% των κουταβιών είναι κουφά. Κάθε κουτάβι θα πρέπει να εξετάζεται για κώφωση και τα τελείως κουφά κουτάβια θα πρέπει να στειρώνονται. Η εξέταση θα πρέπει να γίνεται περίπου στην ηλικία των 6 εβδομάδων. Είναι πολύ δύσκολο να αναθρέψει κανείς ένα κουφό σκυλί καθώς συχνά γίνονται επιθετικά και δαγκώνουν από φόβο. Οι πέτρες στα νεφρά και οι αλλεργίες (κυρίως στις συνθετικές ίνες των χαλιών και στις ταπετσαρίες των επίπλων) πολλές φορές κληρονομούνται στα σκυλιά αυτά. Το ουρικό οξύ στα Δαλματίας είναι υψηλότερο από άλλες ράτσες με αποτέλεσμα να προκαλούνται συχνές ουρολοιμώξεις. Οι κτηνίατροι συχνά προτείνουν μια δίαιτα χαμηλή σε πρωτεΐνες για την πρόληψη των ουρολοιμώξεων.

Συνθήκες διαβίωσης: Τα σκυλιά αυτά δεν προτείνονται για ζωή στο διαμέρισμα, εκτός εάν βγαίνουν έξω σε ζωηρές βόλτες ή τρέξιμο πολλές φορές την ημέρα. Είναι πολύ ενεργητικά μέσα στο σπίτι και χρειάζονται τουλάχιστον μια μεσαίου μεγέθους αυλή. Αυτή η ράτσα δεν πρέπει να μένει έξω στο κρύο.

Άσκηση: Είναι πολύ ενεργητικά σκυλιά με τεράστια αντοχή. Πρέπει να βγαίνουν τουλάχιστον για μια μεγάλη ζωηρή βόλτα ή τρέξιμο ημερησίως. Χρειάζονται πολλές ευκαιρίες για τρέξιμο, κατά προτίμηση χωρίς λουρί σε κάποια ασφαλή τοποθεσία. Αν αυτά τα σκυλιά δεν έχουν την άσκηση που χρειάζονται μπορεί να γίνουν καταστροφικά και να αναπτύξουν πολλά προβλήματα συμπεριφοράς. Αγαπούν το τρέξιμο!

Διάρκεια ζωής
10-12 χρόνια

Καλλωπισμός: Τα Δαλματίας μαδάνε πολύ δύο φορές το χρόνο. Είναι μια ανθεκτική και ευκολοσυντήρητη ράτσα, αλλά χρειάζεται τακτικό βούρτσισμα εξαιτίας του συνεχούς μαδήματος. Δεν έχουν σκυλίσια μυρωδιά, λέγεται πως είναι πολύ καθαρά και πως αποφεύγουν ακόμη και τις λιμνούλες νερού στο δρόμο! Μπάνιο μόνο όταν είναι απαραίτητο.