Yorkshire Terrier - Γιορκσαιρ Τεριε – Γιορκι

ΟΝΟΜΑΣΙΑ:  Γιόρκι, Τεριέ Γιορκσάιρ.
ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ: Μεγάλη Βρετανία.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Η ιστορία του Γιόρκι ξεκινά στις αρχές του 19ου αιώνα όταν οι άγγλοι ανθρακωρύχοι θέλησαν να δημιουργήσουν μικρόσωμα σκυλιά για να κυνηγάνε τα ποντίκια και τα άλλα ζώα στις στοές των ανθρακωρυχείων. Άλλοι λένε ότι κυνηγετικά σκυλιά Τεριέ ακολούθησαν τους σκωτσέζους υφαντουργούς στην Βόρεια Αγγλία, εκεί διασταυρώθηκαν με άλλες μικρόσωμες ράτσες και έτσι οι εργάτες που ήθελαν για τα μικρά καλύβια τους μικρόσωμα σκυλιά για να μπορούν να ζουν μαζί και να εξολοθρεύουν τα τρωκτικά δημιούργησαν το Τεριέ Γιορκσάιρ που σήμερα είναι σκυλί “σαλονιού”και πολύ καλός σύντροφος.

Η ΖΩΗ ΜΕ ΤΟ ΓΙΟΡΚΣΑΪΡ ΤΕΡΙΕ.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Αν και τώρα είναι σκύλος συντροφιάς έχει έμφυτο το ένστικτο του κυνηγού. Είναι χαρούμενο, ενεργητικό, έξυπνο, ανεξάρτητο και απαιτητικό σκυλί. Είναι επιφυλακτικό με τούς ξένους, αποζητά την συντροφιά της οικογένειας και γίνεται καλός συμπαίχτης στα μεγαλύτερα παιδιά. Δεν συνυπάρχει με άλλα κατοικίδια και μπορεί να γίνει επιθετικό αν αισθανθεί ότι απειλείται ο χώρος του, χωρίς να υπολογίσει το μέγεθός του. Του αρέσει να είναι το κέντρο του ενδιαφέροντος, δεν αντέχει την μοναξιά, είναι σε εγρήγορση και με το επίμονο γάβγισμά του θα μας ειδοποιήσει για απρόσκλητους επισκέπτες. Το μακρύ και πλούσιο τρίχωμά του χρειάζεται ιδιαίτερη περιποίηση και προστασία και επίσης καθημερινό βούρτσισμα. Δεν κάνει για πολύ μικρά παιδιά, και έχει ανάγκη την ανθρώπινη συντροφιά. Έχει προσαρμοστεί στη ζωή της πόλης, κοιμάται μέσα στο σπίτι και έχει ανάγκη μικρής ποσότητας τροφής.. Όταν είναι μικρό είναι περισσότερο δραστήριο ενώ γίνεται πιο ήσυχο καθώς μεγαλώνει. Επειδή είναι υπερδραστήριο δεν χρειάζεται ιδιαίτερη άσκηση. Η εκπαίδευσή του πρέπει να είναι συχνή και επίμονη αφού μαθαίνει εύκολα, και με το πέρασμα του χρόνου προσαρμόζεται στις συνθήκες του περιβάλλοντος που ζει.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Το Γιόρκι είναι μικρόσωμο σκυλί που το ύψος του κυμαίνεται από 18 μέχρι 23 εκ. και το βάρος του δεν υπερβαίνει τα 3,5 κιλά. Έχει μικρό κεφάλι, με πλούσιο πυρρόξανθο τρίχωμα πολύ πιο μακρύ από τον κορμό, που καταλήγει σε μικρή μαύρη μύτη. Τα μάτια είναι σκούρα και τα αυτιά είναι μικρά, σχήματος V, όρθια καλυμμένα από κοντό, σκούρο πυρρόχρωμο τρίχωμα. Η ουρά είναι καλυμμένη με πλούσιο τρίχωμα σκουρότερο από το υπόλοιπο σώμα. Το τρίχωμα είναι μακρύ, φτάνει στο έδαφος, ίσιο, γυαλιστερό και θυμίζει μετάξι. Στον κορμό έχει χρώμα σκούρο μπλε ατσαλιού.

Γενική εμφάνιση του Γιορκσαιρ Τεριε – Γιορκι

Μακρύτριχη φυλή. Ο μανδύας, αρκετά ίσιος, κρέμεται στο ίδιο μήκος σε κάθε πλευρά, σχηματίζοντας μια χωρίστρα που εκτείνεται από τη μύτη ως την άκρη της ουράς. Πολύ συμπαγής και τακτικού περιγράμματος σκύλος, κινείται πολύ "καμαρωτά", δίνοντας την εντύπωση ότι έχει συναίσθηση της σπουδαιότητάς του. Το γενικό περίγραμμα δίνει την εντύπωση του σφριγηλού και καλοσχηματισμένου σκύλου.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Άγρυπνος, έξυπνος μικρόσωμος τέρριερ.

ΤΑΜΠΕΡΑΜΕΝΤΟ
Πνευματώδης και εύψυχος.

ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΚΡΑΝΙΟ
Μάλλον μικρό και επίπεδο, όχι πολύ προεξέχον ή στρογγυλό κρανίο, ούτε πολύ μακρύ ρύγχος, μύτη μαύρη.

ΜΑΤΙΑ
Μεσαίου μεγέθους, σκούρα, αστραφτερά, με διαπεραστική έξυπνη έκφραση και τοποθετημένα ώστε να κοιτάζουν ευθεία εμπρός. Όχι προεξέχοντα. Το περίγραμμα των βλεφάρων σκούρου χρώματος.

ΑΥΤΙΑ
Μικρά, σε σχήμα V, φέρονται όρθια, όχι πολύ μακριά το ένα από το άλλο, καλυμμένα με κοντό τρίχωμα, χρώματος πολύ σκούρου, πλούσιου πύρινου.

ΣΤΟΜΑ
Τέλειο, κανονικό και πλήρες κλείσιμο ψαλίδι, δηλ. τα επάνω δόντια υπερκαλύπτουν εξ' επαφής τα κάτω δόντια και είναι τετράγωνα τοποθετημένα προς τις σιαγόνες. Δόντια καλά τοποθετημένα με ισομήκεις μεταξύ τους γνάθους.

ΛΑΙΜΟΣ
Ικανό μήκος.

ΜΠΡΟΣΤΙΝΑ ΣΚΕΛΗ
Καλά κεκλιμένες ωμοπλάτες, σκέλη απόλυτα ίσια, καλά καλυμμένα με μανδύα πλούσιου χρυσαφένιου πύρινου μερικών τόνων ανοιχτότερου στις άκρες απ' ότι στις ρίζες, που δεν εκτείνεται στα μπροστινά σκέλη ψηλότερα από τον αγκώνα.

ΚΟΡΜΟΣ
Συμπαγής, με μέτριο άνοιγμα πλευρών, καλή οσφύς. Επίπεδη ράχη.

ΠΙΣΩ ΣΚΕΛΗ
Σκέλη αρκετά ίσια όταν τα κοιτάζουμε από πίσω, μέτρια γωνίωση στο γόνατο. Καλά καλυμμένα με μανδύα πλούσιου χρυσαφένιου πύρινου μερικών τόνων ανοιχτότερου στις άκρες απ' ότι στις ρίζες, που δεν εκτείνεται στα πίσω πόδια ψηλότερα από την κνήμη.

ΠΕΛΜΑΤΑ
Στρογγυλά, νύχια χρώματος μαύρου.

ΟΥΡΑ
Κόβεται εθιμικά σε μέτριο μήκος, με άφθονο τρίχωμα, πιο σκούρου μπλε χρώματος απ' ότι ο υπόλοιπος κορμός, ιδιαίτερα στην άκρη της ουράς. Φέρεται ελαφρώς υψηλότερα από το επίπεδο της ράχης.


ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΣ/ΚΙΝΗΣΗ
Ελεύθερη, με ώθηση, ευθύγραμμη κίνηση μπρος και πίσω, διατηρώντας την επίπεδη γραμμή ράχης.

ΜΑΝΔΥΑΣ
Το τρίχωμα στον κορμό αρκετά μακρύ, απόλυτα ίσιο (όχι κυματιστό), στιλπνό, φίνα μεταξωτή υφή, όχι χνουδωτή. Το τμήμα του μανδύα στην κορυφή του κεφαλιού μακρύ, πλούσιου χρυσαφένιου πύρινου χρώματος, βαθύτερου τόνου στις πλευρές του κεφαλιού, στην περιοχή της ρίζας των αυτιών και στο ρύγχος, όπου θα πρέπει να είναι πολύ μακρύ. Το πύρινο στο κεφάλι δε θα πρέπει να εκτείνεται προς το λαιμό, ούτε οποιεσδήποτε μαύρες ή σκούρες τρίχες να αναμειγνύονται με οποιοδήποτε σημείο πύρινου χρώματος.

ΧΡΩΜΑ
Σκούρο μπλε ατσάλινο (όχι ασημί μπλε), εκτεινόμενο από το ινίο μέχρι τη ρίζα της ουράς ποτέ αναμειγνυόμενο με υπόξανθες, χάλκινες ή σκούρες τρίχες. Το τρίχωμα στο στήθος, πλούσιο, φωτεινό πύρινο. Όλες οι πύρινες τρίχες σκουρότερες στις ρίζες απ' ότι στη μέση, καταλήγοντας σε ακόμη ανοιχτότερου τόνου χρώμα στις άκρες.

ΜΕΓΕΘΟΣ
Βάρος: μέχρι 3.5 κιλά (8.lb).

ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ
Οποιαδήποτε απόκλιση από τα προαναφερόμενα σημεία θα πρέπει να θεωρείται ελάττωμα και η σοβαρότητα με την οποία το ελάττωμα θα πρέπει να εκτιμάται θα πρέπει να είναι σε απόλυτη αναλογία με τη βαθμίδα του.

Ελληνικός Ποιμενικός

Ελληνικός Ποιμενικός

 

Η σημερινή Ήπειρος, είναι η αρχαία Μολοσσία, και από κει κατάγεται ο καταπληκτικός Ελληνικός Ποιμενικός σκύλος, γι αυτό και το όνομά του κανονικά είναι "Μολοσσός" ή όπως τους έλεγαν οι αρχαίοι "Μολοσσικοί". Σκυλιά μεγαλόσωμα, ατρόμητα, πιστά.

Ο μύθος λέει πως τον Μολοσσό τον έπλασε ο Θεός της φωτιάς Ήφαιστος.

- Ο Πλάτωνας αναφέρει ότι ο ποιμενικός σκύλος της Ηπείρου είναι γνωστός από τα ομηρικά έτη και ήταν ονομαστός για τα καταπληκτικά του χαρίσματα.
- Ο Μέγας Αλέξανδρος στις εκστρατείες του χρησιμοποιούσε ποιμενικούς σκύλους της Ηπείρου.
- Ο βασιλιάς της Ηπείρου Πύρρος χρησιμοποιούσε τους ποιμενικούς ως πολεμικούς σκύλους.
- Ο επικός ποιητής Οππιανός (2ος π.Χ. αι.) στην «Κυνολογία» περιγράφει τον ελληνικό ποιμενικό ως τόσο ρωμαλέο που δεν δίσταζε να επιτεθεί σε ταύρους, σε αγριόχοιρους, ακόμη και σε λιοντάρια.

Αυτό το καταπληκτικό πλάσμα είχε φτάσει σχεδόν σε εξαφάνιση, στη νεότερη Ελλάδα και σίγουρα θα είχε εξαφανιστεί εντελώς, αν δεν επενέβαινε ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ.

Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ, όπως πιθανώς ξέρετε, είναι οργάνωση, που αγωνίζεται με νύχια και με δόντια για τη διάσωση κάποιων καταπληκτικών ζώων όπως είναι η αρκούδα και ο λύκος, και όχι μόνο, γιατί η πανίδα είναι το ένα κομμάτι του ενδιαφέροντος του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ.

Αυτή λοιπόν η οργάνωση, αποφάσισε να επαναφέρει στο προσκήνιο τον υπέροχο αρχαίο Μολοσσό για τρεις πολύ σημαντικούς λόγους:

1.- Για τη διάσωση ενός εκπληκτικού τσομπανόσκυλου.

2.- Για να μπορούν οι βοσκοί να έχουν έναν καλό προστάτη των κοπαδιών τους, ώστε να μην απειλούνται από άλλα ζώα, όπως οι λύκοι

3.- Για να σωθούν οι λύκοι από το ανελέητο κυνηγητό των βοσκών.

Έτσι ο Αρκτούρος ξεκίνησε την εκτροφή του Ελληνικού Ποιμενικού και άρχισε να προμηθεύει τους βοσκούς, προκειμένου να αρχίσει να αποδίδει το τρίπτυχο σχέδιο.
Οι βοσκοί, που πήραν Ποιμενικούς, παρακολουθούνται στενά και σε περίπτωση κακομεταχείρησης ή βασανισμού, το ζώο τούς αφαιρείται.

Ας δούμε τα χαρακτηριστικά αυτού του εκπληκτικού ζώου
Ύψος: κυμαίνεται από 0,65μ. έως 0,75μ.
Μήκος: λίγο μεγαλύτερο από το ύψος
Βάρος: 40 έως 55 κιλά
Κεφάλι: το πλάτος του είναι ίσο με το μήκος και φτάνει τα 16 έως 17 εκατοστά.
Κυνόδοντες: ιδιαίτερα ανεπτυγμένοι και γνάθοι που κλείνουν σε δάγκωμα ψαλίδας
Μάτια: μέτρια σε μέγεθος, αμυγδαλωτά και σκουρόχρωμα. Βλέμμα ήρεμο, διεισδυτικό και σοβαρό.
Αφτιά: τριγωνικά, μετρίου μεγέθους, πέφτουν ομαλά και ακουμπούν στα μάγουλα.
Σώμα: ισχυρό με καλή μυική ανάπτυξη και φαρδιά ράχη
Πόδια: μυώδη με ισχυρά οστά που επιτρέπουν φαρδύ διασκελισμό.
Λαιμός: ισχυρός και φαρδύς
Ουρά: μακριά ή μέτρια. Σε ορισμένες περιπτώσεις η ουρά λείπει.
Τρίχωμα: πυκνό, κοντό ή μακρύ. Τα αρσενικά έχουν επιπλέον χαίτη.

Ικανότητες σωματικές Αριστη όσφρηση, ακοή και όραση. Μεγάλη κινητικότητα και ανθεκτικότητα στις δυσμενείς καιρικές συνθήκες.

Χαρακτήρας
Ανεξαρτησία δράσης, υψηλή αίσθηση του ζωτικού χώρου, ανεπτυγμένο ένστικτο προστασίας του κοπαδιού, επιθετικότητα προς τα άγρια ζώα, θάρρος, πίστη στην ομάδα και αφοσίωση στον τσομπάνη.

Κι αν σε ένα τέτοιο ζώο, ο τσομπάνης δεν φέρεται καλά και δεν το θρέφει καλά αλλά του δίνει ξεροκόμματα (όπως συχνά κάνουν οι τσομπαναρέοι), τότε αυτός ο τσομπάνης είναι ένας ηλίθιος και μισός και αφού του δώσουν ένα μπερντάχι ξύλο, ο σκύλος πρέπει να του αφαιρεθεί, γιατί είναι ανάξιο ζώον δίποδο να έχει μαζί του έναν τέτοιο υπέροχο σκύλο.

Desmond Morris

Zωολόγος και μελετητής της συμπεριφοράς των ζώων και των ανθρώπων, γράφει στο βιβλίο του «Dogwatching»:

«...Το εργατικό τσομπανόσκυλο απλώς υπακούει στα ένστικτα που έχει κληρονομήσει από τους προγόνους του, τους λύκους, προσαρμόζοντάς τα στις ανάγκες του βοσκού.
Το καταλαβαίνουμε καλύτερα αυτό, αν ρίξουμε μια ματιά στον τρόπο που συμπεριφέρεται μια αγέλη λύκων, καθώς πλησιάζει το θήραμα.
Η τακτική που ακολουθούν υπακούει σε κάποιες έμφυτες «οδηγίες», οι οποίες λένε:

• Μόλις ξεχωρίσεις το θήραμα, να το πλησιάσεις όσο και οι σύντροφοί σου.
  
• Να ισαπέχεις από το λύκο δεξιά σου όσο και από το λύκο αριστερά σου.

Η εφαρμογή των δύο κανόνων μαζί οδηγεί στη δημιουργία ενός κύκλου γύρω από το θήραμα.

Το τσομπανόσκυλο, καθώς αλλάζει συνέχεια θέσεις γύρω από το κοπάδι, ρυθμίζει τη «ζωτική απόσταση» γύρω από τα πρόβατα, προσπαθώντας να καλύψει τις πλευρικές θέσεις που θα έπρεπε να καλύπτουν οι σύντροφοί του.

• Μια τρίτη έμφυτη οδηγία είναι η ενέδρα. Ένας λύκος βγαίνει από το σχηματισμό και κρύβεται. Ξαπλωμένος στο έδαφος, περιμένει την υπόλοιπη ομάδα να οδηγήσει το θήραμα προς το μέρος του.

Και το τσομπανόσκυλο εφαρμόζει το ίδιο τέχνασμα. Ξαπλώνει στο έδαφος, σαν να κρύβεται, με το βλέμμα προσηλωμένο στο κοπάδι. Εκείνη τη στιγμή είναι «ο λύκος σε ενέδρα». Μόλις το κοπάδι κινηθεί, αρχίζει πάλι να τρέχει κυκλικά. Πρέπει να ξαναγίνει ολόκληρη η ομάδα που το περικυκλώνει. Το καημένο το τσομπανόσκυλο πρέπει να κάνει τη δουλειά δέκα λύκων. Δεν είναι λοιπόν περίεργο το γεγονός ότι ζει λιγότερο από τις άλλες ράτσες σκύλων, με την εξαντλητική δουλειά που αναγκάζεται να κάνει.

• Η τελευταία οδηγία είναι ο ρόλος του κορυφαίου μέλους της αγέλης. Ο «αρχηγός» προτείνει τις κινήσεις και αποφασίζει ποιο θήραμα θα διαλέξουν. Οι υπόλοιποι ακολουθούν τις οδηγίες του.

Για το τσομπανόσκυλο, «αρχηγός» είναι ο βοσκός, ο οποίος δίνει συγκεκριμένες διαταγές, συνοδεύοντάς τες με φωνές, σφυρίγματα και χειρονομίες...»

Πιτ Μπουλ

Συνέντευξη του Δημήτρη Απέργη στη Μαρίνα Λυμπεροπούλου

Για να έχουμε ολοκληρωμένη άποψη πάνω στα Πιτ Μπουλ, μιλήσαμε με ανθρώπους που γνωρίζουν καλά τη φυλή και τους ευχαριστούμε όλους που μας βοήθησαν να τη γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Ο Δημήτρης Απέργης είναι Μέλος του Pitbull-Club.gr, ασχολείται 15 χρόνια με τα Πιτ Μπουλ και έχει τρία.

Θεωρείτε ότι τα Πιτ Μπουλ είναι φυλή επιθετική? Βλέπετε, για παράδειγμα, επιθετικότητα προς ανθρώπους ή άλλα ζώα?

Τα Πιτ Μπουλ διέπονται από τις ίδιες αρχές συμπεριφοράς όπως και όλα τα υπόλοιπα σκυλιά της κατηγορίας τους. Πρόκειται για φυλή με ιδιαίτερα πλούσια σωματικά και πνευματικά προσόντα, χωρίς όμως να έχει έμφυτη επιθετικότητα. Η επιθετικότητα των Πιτ Μπουλ προς τους ανθρώπους είναι μύθος. Για να γίνει ένα Πιτ επιθετικό σε ανθρώπους πρέπει να μάθει να το κάνει και σε πολλές περιπτώσεις ίσως και να μην το μάθει ακόμη κι αν ο ιδιοκτήτης του προσπαθήσει! Τώρα στο σκέλος της ερώτησης που αφορά την επιθετικότητα προς άλλα ζώα. Εδώ χρειάζεται προσοχή στην πηγή που θα προμηθευτούμε το κουτάβι αρχικά, να μην έχει ιστορικό κυνομαχιών στο κοντινό γενεαλογικό του δέντρο δηλαδή και έπειτα στην σωστή κοινωνικοποίηση και εκπαίδευση, καθώς δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε το ότι πρόκειται για πολύ δυνατά ζώα.

Μπορεί ένα Πιτ Μπουλ να συμβιώνει αρμονικά με άλλους σκύλους ή άλλα ζώα γενικότερα?

Φυσικά και μπορεί, θα έλεγα ότι όχι απλώς μπορεί αλλά το αποζητά. Εγώ έχω σπίτι 2 θηλυκά Πιτ Μπουλ τα οποία σημειωτέων ότι δεν μεγάλωσαν μαζί και οι σχέσεις τους είναι άψογες, είναι φοβερά δεμένες μεταξύ τους.

Πως βλέπετε τη σχέση των Πιτ Μπουλ με τα παιδιά?

Είναι αυτονόητο ότι ένα ζώο δεν πρέπει ποτέ να μένει χωρίς παρακολούθηση με ένα πολύ μικρό παιδί ή ένα μωρό. Το Πιτ Μπουλ παρά τις φήμες και τα όσα συχνά ακούγονται από τα media είναι κατάλληλα σκυλιά για παιδιά. Συχνά παρατηρείται από τα παιδιά η εκδήλωση βίαιης συμπεριφοράς προς τα κατοικίδια τους, είτε γιατί δοκιμάζουν τα όριά τους, είτε γιατί αντιλαμβάνονται το κατοικίδιο σαν παιχνίδι. Το Πιτ Μπουλ λόγω της τρομερής αντοχής του στον πόνο, δεν ενοχλείται από «περίεργα» παιχνίδια των μικρών τους φίλων, αντίθετα με άλλα σκυλιά. Αν π.χ. κατά λάθος τους πατηθεί ή ακόμα και τραβηχτεί η ουρά δεν θα αντιδράσουν βίαια αλλά θα παραμείνουν ψύχραιμα. Κλασσικό παράδειγμα αποτελούν οι δύο μου ανεψιοί που μεγαλώνουν με το Πιτ Μπουλ τους τον Buster. Να σημειώσουμε ότι ο Buster είναι ένα Πιτ Μπουλ 50 κιλών το οποίο παίζει με τους δύο πιτσιρικάδες σαν να είναι ένας απ’ αυτούς.

Θεωρείτε ότι θα μπορούσαμε να τα περιορίσουμε μέσα σε διαμέρισμα ή χρειάζονται αρκετό χώρο και καθημερινή άσκηση?

Τα Πιτ Μπουλ είναι ιδιαίτερα ανθρωποκεντρικά σκυλιά από τη φύση τους, με πιο απλά λόγια ένα Πιτ θα είναι φοβερά ευτυχισμένο μέσα σε γκαρσονιέρα αρκεί να έχει κοντά του το αφεντικό του και να μην παραμένει μόνο του για πολλές ώρες μέσα στη μέρα. Σίγουρα είναι σκυλιά που λόγω της αυξημένης μυϊκής μάζας που διαθέτουν, έχουν την ανάγκη καθημερινής άσκησης αλλά αυτό δεν είναι απαγορευτικό για να ζουν μέσα σε διαμέρισμα, ακόμη και μικρό.

Γνωρίζετε ότι σε αρκετές χώρες απαγορεύονται τα American PItbull Terrier και όπου βρίσκονται ζώα της φυλής αυτής θανατώνονται? Τι γνώμη έχετε για αυτό?

Πράγματι συμβαίνει και είναι πραγματικά θλιβερό. Είναι θλιβερό να θεωρούμε το ζώο υπεύθυνο για αυτό που έχει εκπαιδευτεί να κάνει. Μια τέτοια διαδικασία κρύβει έντονα σημάδια ρατσισμού και φοβικότητας εστιαζόμενα στον ευκολότερο στόχο, που είναι ένα ζώο. Είναι σαν να λέμε ότι οι Γερμανοί είναι εκ γενετής ή εκ φύσεως, επιθετικοί προς τους Εβραίους, μπορεί να ακούγεται αστείο ή ακραίο αλλά στην πραγματικότητα έτσι ακριβώς είναι.

Οι σκύλοι, όπως και άλλα ζώα, βοηθούν θετικά ανθρώπους με κατάθλιψη ή γενικότερα με προβλήματα υγείας και ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Πιστεύετε πως ένα Πιτ Μπουλ είναι ικανό να βοηθήσει σε τέτοια περίπτωση?

Το επονομαζόμενο pet therapy είναι παγκοσμίως διαδεδομένο και εφαρμόζεται σε διάφορα επίπεδα. Φυσικά και τα Πιτ Μπουλ είναι ενδεδειγμένα για την παραπάνω διαδικασία και χρησιμοποιούνται αρκετά συχνά με 100% επιτυχία στο έργο τους.

Τα Πιτ Μπουλ συχνά εμφανίζονται τσα ΜΜΕ ως δολοφόνοι, τρομοκρατώντας τον κόσμο. Αυτό ισχύει? Ή υπάρχουν απλά ακατάλληλοι ιδιοκτήτες που τα εκμεταλλεύονται, με αποτέλεσμα να δυσφημίζουν τη φυλή?

Πράγματι το μεγαλύτερο μέρος της φήμης της φυλής οφείλεται στα ΜΜΕ και ο τρόπος που συστήνεται η φυλή από τα ΜΜΕ είναι ο βασικότερος παράγοντας που η φυλή προτιμάται από ακατάλληλους ιδιοκτήτες. Φυσικά και δεν ισχύει η εικόνα που έχουν δημιουργήσει τα ΜΜΕ για να «πουλάνε» τις ειδήσεις τους και να ανεβάζουν τα νούμερα ακροαματικότητας. Τα ΜΜΕ για να πουλήσουν ακριβότερα τις ειδήσεις τους δημιουργούν πλαστές εικόνες και από τις εικόνες αυτές δελεάζονται τυχόν ακατάλληλοι ιδιοκτήτες με αποτέλεσμα να αποκτούν Πιτ Μπουλ με σκοπούς όχι θεμιτούς δημιουργώντας νέα περιστατικά που χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ διογκώνοντας τα. Η όλη κατάσταση είναι ένας φαύλος κύκλος που μόνο με την σωστή ενημέρωση και την απομυθοποίηση μπορεί να σπάσει.

Κλείνοντας θα πω το εξής. Ένα Πιτ Μπουλ είναι όσο δολοφόνος είναι και το οικογενειακό μας αυτοκίνητο. Το οικογενειακό μας αυτοκίνητο μας βοηθά στις δουλειές, το προσέχουμε και είναι μέρος της ζωής μας αλλά δεν θα το δώσουμε στο παιδί μας να πάει βόλτα μέχρι να πάρει δίπλωμα και φυσικά αν το οδηγούμε μεθυσμένοι μπορεί ακόμα και να σκοτώσει αλλά πείτε μου…Θα φταίει το αυτοκίνητο?

γατες σιαμ

Eίναι από τις πιο δημοφιλείς γάτες που υπάρχουν, εύκολα αναγνωρίσιμες από την ιδιομορφία των χρωμάτων τους (μπεζ,με σκούρα άκρα) και τα βαθυγάλανα μάτια τους που μοιάζουν με πολύτιμα πετράδια. Με σχεδόν αριστοκρατική εμφάνιση, η γάτα του Σιάμ είναι γνωστή από πολύ παλιά και συνεχίζει να βρίσκεται στις πιο εντυπωσιακές γάτες, αν και έχει υποστεί κάποιες αλλαγές

Ιστορία

Οι γάτες του Σιάμ στη αρχή ονομάζονταν ''Βασιλικές'' οι οποίες προήλθαν από το Σιάμ (Ταΐλάνδη). Το 1884 ο βασιλιάς του Σιάμ χάρισε ένα ζευγάρι γάτες Σιάμ στο βρετανό πρόξενο της Μπανγκόκ. Εκείνος τις πήρε μαζί του και έτσι έχουμε τις πρώτες Σιαμέζες στην Αγγλία. Άρχισαν να εμφανίζονται στη τηλεόραση κυρίως σε σόου με γάτες αλλά και σε Αμερικανικά σόου στις αρχές του 20ου αιώνα.

Αυτές οι γάτες έχουν ποικιλία χρωμάτων όπως:

1. Η ποικιλία με τα σκούρα καφέ άκρα που είναι και η πιο γνωστή.

2. Ενώ η ανοιχτόχρωμη ποικιλία με σοκολατί άκρα εμφανίστηκε με το καιρό.

3. Η ποικιλία <> (με γαλάζια σημεία) αναγνωρίστηκε επίσημα το 1934.Η blue point είναι γαλαζωπή-λευκή με γκριζογάλαζα σημεία.

4. Η <> (με σοκολατί σημεία) αναγνωρίστηκε πιο μετά.

5.Έπειτα το 1955 ακολούθησε η ποικιλία <> (με λιλά σημεία), με την οποία ολοκληρώθηκε η ράτσα. Η lilac point έχει ρόζ-γκριζωπά σημάδια με λευκό σώμα που κάνει τη γάτα να φαίνεται πιο αιθέρια στο χρώμα.

Οι γάτες του Σιάμ υπάρχουν πλέον παντού στην Ευρώπη, την Ασία και τη Βόρεια Αμερική.

Περιγραφή της ράτσας και προσωπικότητα

Οι σιαμέζες γάτες είναι συναρπαστικά πλάσματα, τόσο στο ταπεραμέντο τους, όσο και στην εμφάνισή τους. Αναγνωρίζονται από την έντονη αντίθεση στα χρώματά τους (μπεζ σώμα με σκούρα καφέ άκρα), τα αριστοκρατικά κεφάλια τους, τρομερά έντονα γαλάζια μάτια σε αμυγδαλωτό σχήμα και το κοντό μεταξένιο τρίχωμά τους. Τα αυτιά τους είναι μακριά και μυτερά, με φαρδιά βάση. Οι σιαμέζες γάτες είναι πολύ χαριτωμένες, εύκαμπτες και αθλητικές. Τα πίσω πόδια τους είναι πιο ψηλά από τα μπροστινά. Οι πατούσες τους έχουν σχήμα οβάλ. Η ουρά τους είναι μακριά και λεπτή. Αυτή η ράτσα είναι μία από τις πιο γνωστές ράτσες αιλουροειδών στον κόσμο.

Και αυτή η ράτσα, όπως και άλλες έχει ποικιλία χρωμάτων από λιλά μέχρι σοκολατί, μαζί με σημάδια χρώματος τιγρέ ως και καστανόγκριζου χρώματος, ενώ υπάρχει και ποικιλία ταρταρούγας.

Είναι πανέξυπνες και πολύ αδιάκριτες, ενώ είναι γνωστές για τις μοναδική φωνή τους, η οποία μοιάζουν σαν τη φωνή ενός μωρού που κλαίει. Ένα από τα πιο σπουδαία χαρακτηριστικά της σιαμέζας γάτας είναι η φωνή της. Η φωνή της γάτας του Σιάμ είναι διαπεραστική. Μπορεί να γίνουν πολύ θορυβώδεις κάποιες φορές. Λέγεται, πως οι σιαμέζες μπορούν να μιλήσουν τόσο με τη φωνή τους, όσο και με το σώμα τους. Η ικανότητα επικοινωνίας τους, είναι ίσως η καλύτερη μεταξύ όλων των ειδών γάτας που υπάρχουν.

Είναι φιλικές και στοργικές. Το σχετικά εξισορροπημένο επίπεδο δραστηριότητάς τους, κάνει πιο εύκολο για τις γάτες αυτές να ζήσουν σε διαμέρισμα. Προτιμούν καναπέδες ενώ σπανιότερα προτιμούν τις αγκαλιές.

Οι ποικιλίες που αναγνωρίζουμε, όχι βάσει του χρώματος, αλλά των αλλαγών που επήλθαν σε αυτή τη ράτσα με το πέρασμα των χρόνων, είναι τρεις. Παραδοσιακή, Κλασική και Μοντέρνα.

Η παραδοσιακή σιαμέζα

Οι παραδοσιακές σιαμέζες γάτες, που αποκαλούνται applehads από το σχήμα του κεφαλιού τους που μοιάζει με μήλο,αποτελούν τον αυθεντικό τύπο σιαμέζας γάτας, επειδή ήταν το είδος που ανατράφηκε απο τον βασιλιά του Σιάμ και δόθηκε από αυτόν σα δώρο.

Αποτελεί μια από τις πιο παλιές οικόσιτες ράτσες γατών. Διατηρεί την αρχική μορφή της ράτσας περίπου όπως ήταν όταν πρωτοήλθε στην Ευρώπη από το Σιάμ. Είναι αθλητική με οβάλ κεφάλι και λαμπερά μπλε μάτια,που κάνουν αντίθεση με τα άκρα και το σώμα τους που χαρακτηρίζει τη ράτσα. Είναι ήρεμες,υγιείς και ζούν περίπου 15-20 χρόνια ή και περισσότερο. Είναι πολύ φιλικές με τον άνθρωπο ώστε πολλοί πιστεύουν πως είναι πιο συντροφικές από πολλές άλλες ράτσες.

Οι παραδοσιακές σιαμέζες δεν είναι και τόσο λεπτεπίλεπτες. Είναι συνήθως πολύ υγιείς με πολύ καλές διατροφικές ορέξεις. Οι περισσότεροι εκτροφείς συνιστούν ξηρά τροφή υψηλής ποιότητας, και οι περισσότερες γάτες τρώνε όποτε θέλουν χωρίς να κινδυνεύουν να γίνουν υπέρβαρες. Οι μεσήλικες γάτες (μεταξύ 5-10 ετών) είναι αυτές που έχουν τα περισσότερα προβλήματα με το βάρος τους, το οποίο συνήθως ελέγχεται με την αλλαγή της διατροφής σε ένα πρόγραμμα χαμηλής θερμιδικής αξίας.

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση από την πλευρά του ιδιοκτήτη. Η γάτα από μόνη της είναι ικανή να φροντίζει την καθαριότητά της και να είναι περιποιημένη. Ωστόσο, πολλές γάτες απολαμβάνουν το βουρτσίσμα, και είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να αφαιρεθούν οι νεκρές τρίχες και να μην καταλήξουν  σε ρούχα ή έπιπλα.Αν και οι παραδοσιακές σιαμέζες γάτες, δεν αποβάλουν υπερβολικό τρίχωμα.

Οι περισσότερες σιαμέζες ωριμάζουν σεξουαλικά πολύ νωρίς. Είναι πολύ συνηθισμένο για μια θηλυκή σιαμέζα να έχει τον πρώτο της οίστρο σε ηλικία 5 μηνών. Η στείρωση μπορεί να γίνει σε ηλικία 6 μηνών ή και νωρίτερα, προκειμένου το ζώο να βρει την ηρεμία του.

Η επιστροφή της παραδοσιακής Σιαμέζας.

Το 1987, μια ομάδα εκτροφέων σιαμέζας γάτας οι οποίοι είχαν αρνητική άποψη για την εμφάνιση της μοντέρνας σιαμέζας, και λόγω των προβλημάτων υγείας που την επηρέαζαν, ενώθηκαν και δημιούργησαν ένα διεθνή οργανισμό Παραδοσιακής και Κλασικής γάτας, που είχε σκοπό να επαναφέρει το παλιό στυλ της σιαμέζας και να το διατηρήσει.

Η «κλασική» σιαμέζα.

Οι άνθρωποι συνήθως μπερδεύονται με τους όρους «παραδοσιακή» και «κλασική» σιαμέζα γάτα. Η κλασική σιαμέζα γάτα, είναι περίπου μια έκδοση μεταξύ της «παραδοσιακής» και «μοντέρνας» σιαμέζας γάτας, χωρίς τα ακραία χαρακτηριστικά καμίας εκ των δυο. Η ''δημιουργία'' της κλασικής σιάμ τοποθετείται μεταξύ 1945 και 1970.

Αν και τα χαρακτηριστικά της ράτσας έχουν αλλάξει αρκετά μέσα στο χρόνο, η συγκεκριμένη ράτσα παραμένει σε υψηλή θέση σε δημοτικότητα για ανθρώπους που ψάχνουν γάτες καλής ράτσας, είτε προτιμούν κλασική, παραδοσιακή ή μοντέρνα.

8 Μαρτίου: Ημέρα της γυναίκας

Παγκόσμια μέρα της γυναίκας σήμερα. Γιορτή γι΄αυτές στο δυτικό κόσμο, μέρα αγώνα για τις γυναίκες που ζουν σε δικτατορικά καθεστώτα, άγνωστη έννοια για τις -πολλές- του τρίτου κόσμου. .

Στις 8 Μαρτίου του 1857 στη Νέα Υόρκη οι εργαζόμενες γυναίκες ντυμένες στα άσπρα, κάνουν απεργία με αίτημα την ίση αμοιβή με τους άνδρες. Η συγκέντρωση πνίγηκε στο αίμα αλλά ο δρόμος για ίσα διακαιώματα των δύο φύλων άνοιξε, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο. Το 1910 στην Κοπεγχάγη καθιερώθηκε η 8η Μαρτίου ως παγκόσμια μέρα της γυναίκας. Από τότε γιορτάζεται κάθε χρόνο σε όλο τον πλανήτη είτε σε περιοχές όπου η γυναίκα είναι χειραφετημένη είτε σε περιοχές όπου ζει υπό καταπίεση.

ΚΑΛΑΖΑΡ - ΛΕΪΣΜΑΝΙΑΣΗ TOY ΣΚΥΛΟΥ (ΛΕΪΣΜΑΝΙΩΣΗ)

ΛΕΙΣΜΑΝΙΑΣΗ ΣΚΥΛΟΥ (ΛΕΪΣΜΑΝΙΩΣΗ) – ΚΑΛΑΖΑΡ

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΣΑΣ 0ΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΛΕΙΣΜΑΝΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ:

ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ

ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ

1. ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΞΩ ΤΟ ΣΚΥΛΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΙΣΜΑΝΙΑΣΗ (ΚΑΛΑΖΑΡ);

Ασφαλώς και μπορεί κανείς να προφυλάξει το σκύλο του από τη Λεϊσμανίαση (Καλά Αζάρ), αλλά όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένα στην ιατρική δεν υπάρχει το απόλυτο. Απλά ακολουθήστε μερικές βασικές κινήσεις.

α) Καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους πρέπει το ζώο να φοράει περιλαίμιο με απωθητική δράση κατά της σκνίπας.. Ιδιαίτερη προσοχή τις χρονικές περιόδους Μαρτιο – Νοεμβρίου. β) Κάθε μήνα τοποθέτηση αντιπαρασιτικής αμπούλας στον αυχένα του ζώου. γ) Συχνός ψεκασμός με ειδικό αντιπαρασιτικό σπρέϊ. δ)Να προτιμάτε να πλένετε το ζώο σας με σαμπουάν ή σαπούνια που περιέχουν αντιπαρασιτική δράση. ε) Το ζώο να κοιμάται μέσα στο σπίτι και να αποφεύγετε να εκτίθεται τις βραδυνές ώρες, που είναι και οι ώρες της δραστηριότητας της σκνίπας. στ) Αιματολογική εξέταση του ζώου σας δύο φορές το χρόνο (άνοιξη και φθινόπωρο).

2. Η ΛΕΙΣMΑΝΙΑΣΗ ( ΚΑΛΑΖΑΡ) ΜΕΤΑΔΙΔΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ; ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΧΘΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ;

Η Λεϊσμανίαση (Καλά ζάρ) μεταδίδεται στον άνθρωπο, αλλά η μετάδοση δεν είναι ούτε συχνή ούτε εύκολη. Αυτό επιβεβαιώνεται από τον αριθμό των κρουσμάτων, που δεν υπερβαίνει τα 15 έως 25 άτομα το χρόνο. Ο άνθρωπος προφυλάσσεται με τη χρήσηαντιπαρασιτικών προϊόντων κατά την επικίνδυνη περίοδο και κυρίως τις νυχτερινές ώρες.

3. Η ΛΕΙΣΜΑΝΙΑΣΗ (ΚΑΛΑZΑΡ) ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΤΟ ΣΚΥΛΟΣ ΜΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;

Θεωρικά όχι. Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι ποτέ δεν υπήρξε κρούσμα Λεϊσμανίασης (Καλά Αζαρ) σε ιδιοκτήτη σκύλου. Η μόλυνση και η μετάδοση της νόσου γίνεται μόνο με το αίμα και μόνο μέσω της σκνίπας.Η θεωρεία για τον κίνδυνο των παιδιών είναι πια ξεπερασμένη.

4. ΕΝΑΣ ΣΚΥΛΟΣ ΠΟΥ ΝΟΣΕΙ ΑΠΟ ΛΕΙΣΜΑΝΙAΣΗ (ΚΑΛΑΖΑΡ) ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΤΡΙΧΕΣ Ή ΤΑ ΣΑΛΙΑ ΤΟΥ;

ΟΧΙ!!! Ένας σκύλος που νοσεί από Λεϊαμανίαση (Καλά Αζάρ) είναι εντελώς ακίνδυνος και από τις τρίχες του και από κάθε έκκριση του και αυτό γιατί η μετάδοση γίνεται μόνο με το αίμα και μόνο με την συγκεκριμένη σκνίπα.

5. Ο ΣΚΥΛΟΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΛΕΙΣΜΑΝΙΑΣΗ ( ΚΑΛΑΖΑΡ) ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ; ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ;

Θεραπεία ασφαλώς και υπάρχει και μάλιστα με πολύ καλά αποτελέσματα κυρίως όταν η μόλυνση είναι στα αρχικά στάδια, το ζώο έχει καλή υγεία και η αγωγή αρχίσει έγκαιρα.. Σύμφωνα με την εμπειρία μας, μεγάλο ποσοστό θεραπεύεται, με κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Ένα ποσοστό αυτοϊάται, ή δεν εκδηλώνει ποτέ συμπτώματα και τέλος ένα ποσοστό καταλήγει, λόγω κακής θεραπευτικής αγωγής, κακής θρεπτικής κατάστασης, προσβολής νεφρών ή ήπατος κ. α.

6. ΠΟΙΑ ΕΊΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ;

Η καλύτερη θεραπευτική αγωγή είναι κυρίως η απόλυτη εμπιστοσύνη στον κτηνίατρο σας, καθώς και η υπευθυνότητα σας στο να αντιμετωπίσετε με την απαραίτητη σοβαρότητα το πρόβλημα. Σήμερα υπάρχουν στην αγορά αρκετά φαρμακευτικά σκευάσματα, θεραπευτικά πρωτόκολλα και ως γνωστόν πολλές εξελίξεις και νέες γνώσεις για την συγκεκριμένη νόσο.

7. ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΩ ΜΕΤΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΛΕΙΣΜΑΝΙΑΣΕΩΣ (ΚΑΛΑΖΑΡ) ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΜΟΥ;

Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι να γνωρίζετε ότι τελειώνοντας τη θεραπευτική αγωγή του ζώου σας το τελικό αποτέλεσμα θα φανεί μετά από χρονικό διάστημα μέχρι ενός έτους και περισσότερο. Επίσης πρέπει να γνωρίζετε ότι οι αναμολύνσεις είναι πιθανές για τον λόγο αυτό τα προστατευτικά μέτρα εξακολουθούν να είναι απαραίτητα Οι εξετάσεις αίματος μετά τη θεραπεία, που θα μας επιβεβαιώσουν το θεραπευτικό αποτέλεσμα, δεν πρέπει να γίνουν νωρίτερα από τους δύο με τρεις μήνες μετά το τέλος της αγωγής. Τέλος η ενίσχυση του οργανισμού με καλή και ειδική διατροφή καθώς και με φαρμακευτικά συμπληρώματα είναι αναγκαία

Ο οιστρικος κύκλος στο σκύλο

Κάθε ιδιοκτήτης θηλυκού σκύλου πρέπει να γνωρίζει και να σημειώνει τον οιστρικό κύκλο του ζώου του. Για να μπορεί αφ’ ενός να προγραμματίζει την αναπαραγωγή, αλλά και για να εντοπίσει έγκαιρα προβλήματα που μπορούν να επηρεάσουν τη γονιμότητα και την υγεία του ζώου του.

Ο σκύλος ανήκει στα μη εποχιακά μονοοιστρικά ζώα. Έχει δηλαδή διακεκομμένη αναπαραγωγική περίοδο, η οποία μπορεί να εκδηλώνεται σε οποιαδήποτε εποχή του χρόνου και κατά την οποία παρουσιάζει ένα μόνο οιστρικό κύκλο.
Η έναρξη της αναπαραγωγικής δραστηριότητας (ενήβωση) στα θηλυκά σκυλιά χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση των εκδηλώσεων του πρώτου οίστρου, την πρώτη ωοθυλακιορρηξία και την ικανότητα αναπαραγωγής. Ο πρώτος οίστρος εμφανίζεται σε ηλικία από 4 μέχρι 22 μηνών, συνήθως 6-7 μηνών.
Η ηλικία ενήβωσης εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως τη διατροφή, το κλίμα, το στρες, τη φυλή και το περιβάλλον του ζώου. Η παρουσία αρσενικών σκυλιών στο περιβάλλον του θηλυκού, τα οποία εκκρίνουν φερορμόνες, μπορεί να επισπεύσει την εμφάνιση του πρώτου οιστρικού κύκλου. Επίσης, σκυλιά που ανήκουν στις μικρόσωμες φυλές, έχουν την τάση να παρουσιάζουν τον πρώτο οίστρο νωρίτερα (6-10 μηνών), σε σχέση με αυτά των μεγαλόσωμων φυλών, στα οποία ο πρώτος οίστρος μπορεί να καθυστερήσει φυσιολογικά ακόμη και μέχρι την ηλικία των 18-20 μηνών.

ΟΙΣΤΡΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
Η άποψη που επικρατεί ότι οι οιστρικοί κύκλοι που εμφανίζονται μετά την περίοδο της εφηβείας εκδηλώνονται κάθε 6 μήνες, είναι λανθασμένη. Η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική, αφού τα μεσοδιαστήματα ανάμεσα σε 2 διαδοχικούς οιστρικούς κύκλους επηρεάζονται από διάφορους παράγοντες. Οι παράγοντες αυτοί περιλαμβάνουν παθήσεις του γεννητικού, φαρμακευτικές αγωγές, το στρες, το περιβάλλον διαβίωσης, τις φερορμόνες, τη μεσολάβηση κάποιας εγκυμοσύνης και τη φυλή. Ένας φυσιολογικός οίστρος μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή μετά από αναπαραγωγική ανάπαυση διάρκειας 4 έως 12 μηνών. Μεσοδιαστήματα οίστρου μικρότερα των 4 ή μεγαλύτερα των 11 μηνών, συνοδεύονται κατά κανόνα από υπογονιμότητα ή αγονιμότητα και παθολογικές καταστάσεις του γεννητικού.
Ο οίστρος ενός ζώου θα πρέπει να χαρακτηρίζεται ως μη φυσιολογικός, μόνο σε περίπτωση που παρουσιάζει σημαντικές διαφορές σε σχέση με τους προηγούμενους κύκλους του.
Στο σκύλο δεν παρουσιάζεται το φαινόμενο της εμμηνόπαυσης που παρατηρείται στη γυναίκα και θεωρητικά η αναπαραγωγική δραστηριότητα συνεχίζεται εφ’ όρου ζωής. Παρόλα αυτά, η εμφάνιση οίστρων αραιώνει και η αναπαραγωγική ικανότητα μειώνεται μετά την ηλικία των 6 ετών και περιορίζεται ουσιαστικά μετά την ηλικία των 8 χρόνων.
Ο οιστρικός κύκλος υποδιαιρείται σε 4 περιόδους που χαρακτηρίζονται από αλλαγές, τόσο στο ορμονικό προφίλ, όσο και στη συμπεριφορά του ζώου. Οι 4 αυτές περίοδοι είναι ο πρόοιστρος, ο οίστρος, ο μέτοιστρος-δίοιστρος και ο άνοιστρος.

ΠΡΟΟΙΣΤΡΟΣ
Ο πρόοιστρος χαρακτηρίζεται από διόγκωση και σκλήρυνση των χειλέων του αιδοίου και έξοδο αιμορραγικού εκκρίματος από τον κόλπο. Όσον αφορά τη συμπεριφορά, η σκύλα είναι ανήσυχη και νευρική, πίνει μεγάλες ποσότητες νερού, ουρεί συχνά και κατ’ αυτόν τον τρόπο μαρκάρει την περιοχή με φερορμόνες (ουσίες που περιέχονται στα κολπικά υγρά) που ελκύουν τα αρσενικά. Έτσι, προσελκύει αρσενικά τα οποία την πλησιάζουν, αλλά αυτή αρνείται την επίβαση εμφανίζοντας επιθετική συμπεριφορά.
Η μέση διάρκεια του πρόοιστρου είναι 9 ημέρες, αλλά σε κάποια ζώα μπορεί να διαρκέσει από 2 μέχρι 27 ημέρες.
Σ’ αυτή τη φάση αναπτύσσονται και ωριμάζουν τα ωοθυλάκια (ωάρια), τα οποία παράγουν τα οιστρογόνα.

ΟΙΣΤΡΟΣ
Ο οίστρος είναι η περίοδος κατά την οποία το θηλυκό αποδέχεται το αρσενικό και επιτρέπει την επίβαση. Χρονικά χαρακτηρίζεται από την πρώτη και την τελευταία μέρα αποδοχής του αρσενικού.
Σ’ αυτήν την περίοδο η σκύλα δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για τον αρσενικό. Μπορεί να παρατηρήσουμε να παίρνει τη χαρακτηριστική στάση, επιδεικνύοντας το αιδοίο, χαμηλώνοντας τη ράχη, ανεβάζοντας τη λεκάνη της και μετατοπίζοντας την ουρά της στο πλάι. Το αιδοίο παραμένει διογκωμένο, αλλά είναι χαλαρό. Το κολπικό έκκριμα μετατρέπεται σε ανοικτό κίτρινο (αχυρόχρωμο) ή άχρωμο ή σταματά εντελώς. Έτσι, εφόσον δεν είναι επιθυμητή μια εγκυμοσύνη, βασικό είναι να έχουμε υπόψη ότι το τέλος της αιμορραγίας της σκύλας δεν σημαίνει και τέλος των γόνιμων ημερών, αλλά ίσως και ακριβώς το αντίθετο, με συνέπεια την ανάγκη συνέχισης της λήψης μέτρων για την αποφυγή μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.
Η μέση διάρκεια του οίστρου είναι 9 ημέρες, αλλά σε κάποια ζώα μπορεί να διαρκέσει από 3 μέχρι 21 ημέρες. Σ’ αυτή τη φάση γίνεται η ωορρηξία, δηλαδή τα πλέον ώριμα ωοθυλάκια, υπόκεινται ρήξη και απελευθερώνουν τα ωάρια. Οι ωοθυλακιορρηξίες (ωορηξίες) ξεκινούν συνήθως την 1η-4η ημέρα από την έναρξη του οίστρου και συνεχίζονται για 3 ημέρες περίπου. Αυτή είναι και η ιδανική περίοδος για την πραγματοποίηση συζεύξεων με καλύτερα αποτελέσματα γονιμοποίησης.
Κατά τη διάρκεια του οίστρου γίνονται τα περισσότερα σφάλματα, με αποτέλεσμα τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες ή αντίστροφα, την μη ύπαρξη ζευγαρώματος, όταν αυτό είναι επιθυμητό. Στη σκύλα η εντόπιση των γόνιμων ημερών παρουσιάζει δυσκολίες, εξαιτίας της μακράς περιόδου συζεύξεων (6-12 ημέρες) και της έλλειψης σαφών εξωτερικών ενδείξεων σχετικά με το χρόνο της ωοθυλακιορρηξίας. Κατά κανόνα, η έναρξη των επιβάσεων συμπίπτει χρονικά με τη μείωση των οιστρογόνων, την αύξηση της προγεστερόνης και την απότομη αύξηση της LH (ορμόνες), συνήθως τη 10η-12η ημέρα από την έναρξη του πρόοιστρου. Η ωοθυλακιορρηξία ακολουθεί, 10η-14η ημέρα και χρειάζεται 1-3 ημέρες για να ολοκληρωθεί, ενώ τα ωάρια χρειάζονται επιπλέον 1-2 ημέρες για να ωριμάσουν και να είναι ικανά για γονιμοποίηση, διατηρώντας ικανότητα γονιμοποίησης για περίπου 12 ώρες. Επομένως, οι γόνιμες μέρες συνήθως εντοπίζονται μεταξύ 4ης και 10ης ημέρας από την έναρξη των επιβάσεων, δηλαδή μεταξύ της 14ης και 20ης ημέρας από την έναρξη του πρόοιστρου.
Με δεδομένη τη μακροβιότητα των σπερματοζωαρίων του σκύλου, για τουλάχιστον 7 ημέρες, συνίσταται οι συζεύξεις να αρχίζουν το νωρίτερο δυνατό και να επαναλαμβάνονται κάθε δεύτερη μέρα, για τουλάχιστον 3 φορές.
Η κατάσταση περιπλέκεται σε κάποιες περιπτώσεις και ιδιαίτερα σε σκύλες χωρίς έντονα συμπτώματα οίστρου, με οίστρους ανώμαλα μικρής ή μεγάλης διάρκειας, με ανατομικά προβλήματα της γεννητικής οδού ή της λεκάνης ή όταν η επαφή με τον επιθυμητό επιβήτορα δεν είναι εύκολο να επαναληφθεί. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι σκόπιμη η ακριβής παρακολούθηση του οίστρου. Η έναρξη των ωοθυλακιορρηξιών και κατά συνέπεια οι γόνιμες μέρες, μπορούν να εντοπιστούν με ακρίβεια από τον κτηνίατρο με κυτταρολογική εξέταση κολπικών επιχρισμάτων (Κ.Ε.Κ.Ε.) ή με ορμονικούς προσδιορισμούς στο αίμα του ζώου.

ΜΕΤΟΙΣΤΡΟΣ – ΔΙΟΙΣΤΡΟΣ
Η περίοδος αυτή διαρκεί κατά μέσο όρο 90 ημέρες. Ξεκινά από την πρώτη ημέρα που το θηλυκό σταματά να αποδέχεται το αρσενικό και αρνείται την επίβαση. Σ’ αυτή την περίοδο αναπτύσσονται στις ωοθήκες τα ωχρά σωμάτια, τα οποία σχηματίζονται μετά την ωορρηξία και παράγουν την ορμόνη προγεστερόνη.
Κάτω από την επήρεια της προγεστερόνης μειώνεται σταδιακά η διόγκωση του αιδοίου και το κολπικό έκκριμα, η σκύλα είναι πιο ήρεμη και χάνει το ενδιαφέρον της προς το αρσενικό. Προς το τέλος του μέτοιστρου-δίοιστρου τα ωχρά σωμάτια ατροφούν και κατά συνέπεια η προγεστερόνη μειώνεται.

ΑΝΟΙΣΤΡΟΣ
Πρόκειται για χρονικό διάστημα ορμονικής σιγής και αναπαραγωγικής ανάπαυσης, το οποίο διαρκεί κατά μέσο όρο 125 ημέρες (15-256 ημέρες). Η σκύλα δεν παρουσιάζει κανένα έκκριμα και είναι απόλυτα ήρεμη. Ο άνοιστρος αποτελεί το καταλληλότερο στάδιο του οιστρικού κύκλου για την πραγματοποίηση ωοθηκύστερεκτομής (στείρωσης) εφόσον ενδείκνυται ή είναι επιθυμητή.



Μαριάννα Γεωργίου, Κτηνίατρος.