• Γιορκσάιρ Τερριέ (Yorkshire Terrier)

Είναι σχετικά νέα φυλή και δημιουργήθηκε από ανθρακωρύχους της περιοχής Yorkshire της Μ. Βρετανίας. Δεν είναι γνωστές οι φυλές που έλαβαν μέρος στη δημιουργία της, πολύ πιθανές θεωρούνται οι Τερ- ριέ Ντάντι Ντίνμοντ, Σκάι και Μάντσεστερ.

Παλιότερα, ο σκύλος Γιορκσάιρ Τερριέ ήταν κυνηγόσκυλο με μέσο σωματικό βάρος 4,5-5 Kg και με μακρύ τρίχωμα μήκους 30 εκ. Σήμερα, είναι πιο μικρόσωμος (μέσο ύψος 20 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 3,5 Kg), με κεφάλι μικρό και φαρδύ, μικρά αυτιά που εκφύονται ψηλά στο κεφάλι και είναι όρθια ή μισοϋψωμένα και καλυμμένα με κοντό τρίχωμα. Έχει ουρά καλυμμένη με μακρύ τρίχωμα (συνήθως κόβεται στο μισό του φυσικού της μήκους) και τρίχωμα πολύ πλούσιο και μακρύ ("σκουπίζει" το πάτωμα), ίσιο και μεταξένιο, με μια φυσική χωρίστρα κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, από το μέτωπο ως τη ρίζα της ουράς1 ο χρωματισμός του είναι σκούρος χρυσαφί στο κεφάλι, πιο ανοικτός στο στήθος και τα άκρα και γκρι ασημής στο υπόλοιπο σώμα.
Είναι πολύ δημοφιλής σκύλος συντροφιάς σήμερα, λόγω του μικρού σωματικού μεγέθους του, της χαριτωμένης εμφάνισής του και του καλού χαρακτήρα του.

• Σίλκυ Τερριέ (Silky Terrier ή Sidney Terrier)

Κατάγεται από την Αυστραλία και προέρχεται από διασταύρωση Σκάι, Κερν και Γιορκσάιρ Τερριέ.
Ο σκύλος Σίλκυ Τερριέ είναι νανόσωμος (μέσο ύψος 22,5 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 4-5 Kg). Μοιάζει πολύ με το Γιορκσάιρ Τερριέ, από το οποίο διαφέρει ως προς το μεγαλύτερο σωματικό μέγεθος και το βραχύτερο τρίχωμα, που δε "σκουπίζει" το έδαφος και έχει μήκος 12-15 cm. Τα αυτιά του είναι όρθια και τριγωνικά και π ουρά του, που πρέπει να κόβεται, εκφύεται ψηλά και έτσι φέρεται όρθια, κατακόρυφα προς τη σπονδυλική στήλη. Το τρίχωμά του είναι πλούσιο, μακρύ, μεταξένιο με μια φυσική χωρίστρα κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης. Ο χρωματισμός του είναι μπλε και κόκκινος ή γκρίζος, μπλε και κόκκινος.
Σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς.

• Πεκινίς ή Πεκινουά (Pekingese ή Pekinois)

Ο σκύλος της φυλής αυτής ανήκει στους λεγόμενους "Fo Dogs", δηλαδή τους σκύλους που χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Κίνα για να φοβερίζουν και να διώχνουν τα κα-
κά πνεύματα.Ήταν αυτοκρατορικός σκύλος. Δημιουργήθηκε στην κυριολεξία στο αυτοκρατορικό παλάτι και θεωρούνταν ιερός• το κεφάλι του συμβόλιζε την καλή τύχη, το σώμα του το λιοντάρι (δηλαδή τον αυτοκράτορα) και τα πόδια του την Αιώνια Χώρα (δηλαδή το δράκοντα). Ο ιερός αυτός σκύλος επιτρεπόταν να ανήκει μόνο στον αυτοκράτορα και τους αυλικούς του, ζούσε μόνο στο αυτοκρατορικό παλάτι και γι' αυτό το λόγο μπόρεσε να εισαχθεί στην Ευρώπη μόνο μετά τη λεηλασία του παλατιού στο Πεκίνο (εξου και η ονομασία Πεκινίς) από τους Βρετανούς το 1860.
Ο σκύλος Πεκινίς έχει μέσο ύψος 15-25 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 3-5 Kg τα αρσενικά και 3,5-5,5 Kg τα θηλυκά (λίγο βαρύτερα). Το κεφάλι του είναι συγκριτικά με το υπόλοιπο σώμα ογκώδες. Το ρύγχος του είναι πάρα πολύ κοντό, τόσο ώστε η μύτη του, ανασηκωμένη, να βρίσκεται ανάμεσα από τα μάτια, που είναι μεγάλα, σκούρα και προεξέχοντα.Έχει μερικές φορές προγναθισμό, χωρίς να επιτρέπεται να φαίνονται τα δόντια της κάτω γνάθου. Τα αυτιά του εκφύονται σχετικά ψηλά, απέχουν αρκετά μεταξύ τους, κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού και έχουν σχήμα καρδιάς. Τα πρόσθια άκρα του είναι στραβά και η ουρά του, που εκφύεται ψηλά, είναι μακριά, κοχλιωτή και καλυμμένη με μακρύ τρίχωμα. Έχει τρίχωμα πολύ μακρύ, πυκνό, λείο και ίσιο. Όλα τα χρώματα επιτρέπονται, εκτός από το ολόλευκο (albino) και το βαθυκόκκινο.

Είναι δημοφιλέστατος σκύλος συντροφιάς.

• Πομεράνιαν ή Λουλού (Pomeranian)

Γύρω στα 1800 μερικά άτομα της γερμανικής φυλής Σπιτς μεταφέρθηκαν στη Μ. Βρετανία και ονομάστηκαν Πομεράνιαν. Έγιναν όμως δημοφιλή αρκετά χρόνια μετά, γιατί αρχικά, τα νεογέννητα μικροκαμωμένα κουταβάκια θεωρούνταν ελαττωματικά. Το μεγάλο ενδιαφέρον της βασίλισσας Βικτώριας γι' αυτά συνέβαλε στην αύξηση της δημοτικό- τητάς τους. Στη Γερμανία η φυλή αυτή είναι γνωστή συνήθως ως Σπιτςή Πομ και στη Γαλλία ως Λουλού, από τη γαλλική λέξη loup που σημαίνει λύκος.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι ένα Σπιτς σε μικρογραφία (μέσο ύψος 28 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 1,8-2,0 Kg τα αρσενικά 2,0-2,5 Kg τα θηλυκά - λίγο βαρύτερα). Το κεφάλι του μοιάζει με εκείνο της αλεπούς. Έχει κοντό και μυτερό ρύγχος, αυτιά μικρά και όρθια, που εκφύονται ψηλά, ουρά που εκφύεται επίσης ψηλά και είναι μακριά, φουντωτή και κοχλιωτή.Έχει τρίχωμα πυκνό και μακρύ σε ολόκληρο το σώμα, εκτός από το κεφάλι και τα άκρα. Μπορεί να υπάρχει σε όλα τα χρώματα, συνηθέστερα όμως είναι το πορτοκαλί, το λευκό ή το μαύρο.
Είναι πολύ δημοφιλής σκύλος συντροφιάς.

• Τσιουάουα (Chihuahua)

Οι Μάγια του Μεξικού χρησιμοποιούσαν μικρούς σκύλους για θυσίες στις αρχές του 6ου αιώνα μ.Χ. Οι σκύλοι αυτοί των Μάγια κληρονομήθηκαν μαζί με τον πολιτισμό τους από τους Τολτέκους αρχικά (9ος αιώνας μ.Χ.) και τους Αζτέκους μεταγενέστερα (13ος αιώνας μ.Χ.). Μετά την καταστροφή του πολιτισμού των Αζτέκων στις αρχές του 16ου αιώνα, οι μικρόσωμοι αυτοί σκύλοι έπεσαν στην αφάνεια για 400 χρόνια. Ξανανακαλύφθηκαν το 1895 στην επαρχία Τσιουάουα του Μεξικού (εξού και η ονομασία του σκύλου) και μεταφέρθηκαν στην Αμερική όπου με διασταύρωση με άτομα της νανόσωμης φυλής Πί- ντσερ και συστηματική επιλογή δημιουργήθηκε η πιο μικρόσωμη φυλή στον κόσμο.
Ο σκύλος Τσιουόουα είναι πάρα πολύ μικρόσωμος (μέσο ύψος 15-25 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 0,5-2,5 Kg).Έχει κεφάλι σε σχήμα αχλαδιού, κοντό και αρκετά μυτερό ρύγχος και αυτιά μεγάλα και όρθια όταν είναι σε εγρήγορση. Η ουρά του είναι μεσαίου μήκους και καταλήγει σε μια καμπύλη προς τα πάνω. Υπάρχουν τα ΒραχύτριχαΊσ\ουάουα με πυκνό, κοντό και λείο τρίχωμα και τα Μακρότριχα με πιο μακρύ, ίσιο ή ελαφρά κυματιστό. Όλα τα χρώματα και οι συνδυασμοί τους επιτρέπονται.
Είναι άριστος σκύλος συντροφιάς, με λίγο νευρική ιδιοσυγκρασία.

• Παπιγιόν (Papillon)

Θεωρείται η εθνική φυλή της Γαλλίας αν και η καταγωγή της είναι από την Ισπανία και η ακόμη παλιότερη από την Ασία. Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι ίσως ο πιο πολυζωγραφισμένος από μεγάλους ζωγράφους.
Ο σκύλος Παπιγιόν είναι πολύ μικρόσωμος (μέσο ύψος 28 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 2,7- 5,5 Kg).Έχει μικρό σε σχέση με το σώμα κεφάλι και ελαφρά μυτερό ρύγχος. Τα αυτιά του είναι χαρακτηριστικό της φυλής, δηλαδή αρκετά μεγάλα και όρθια, που εκφύονται ψηλά
και λίγο λοξά φαίνονται σαν φτερά πεταλούδας, εξού και η ονομασία της φυλής (papillon = πεταλούδα).Έχει ουρά αρκετά μακριά και γυριστή σαν του σκίουρου πάνω στη ράχη. Το τρίχωμά του είναι πολύ πυκνό, μακρύ και μεταξένιο. Μπορεί να υπάρχει σε όλους τους χρωματισμούς (εκτός από τον κατάμαυρο), συνηθέστεροι όμως είναι ο καστανός και λευκός, καθώς και ο μαύρος και λευκός με ή χωρίς καστανές κηλίδες.
Είναι πολύ χαριτωμένος, έξυπνος και ζωηρός σκύλος συντροφιάς.

• Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ (King Charles Spaniel ή English Toy Spaniel)

Η φυλή αυτή ήρθε στη Μ. Βρετανία από την Ισπανία, αν και η καταγωγή της είναι από την Α. Ασία. Ονομάστηκε Σπάνιελ του βασιλιά Καρόλου της Μ. Βρετανίας, ενώ η φυλή είχε περιγραφεί τουλάχιστον 100 χρόνια πριν. Μέχρι το 19ο αιώνα δεν υπήρχε κάποια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους κυνηγετικούς σκύλους Σπάνιελς και τους νανό- σωμους Σπάνιελς. Γύρω στα 1930 οι εκτροφείς άρχισαν να αλλάζουν τον τύπο των τελευταίων και διασταυρώνοντάς τους με ανα- τολικοασιατικούς νάνους σκύλους, τους έκαναν πιο μικρόσωμους με μεγαλύτερο κεφάλι και κοντό ρύγχος. Από αυτές τις διασταυρώσεις ξεχώρισαν τρεις τύποι Σπάνιελ, ο King Charles (χρίχρωμος, δηλαδή λευκός, μαύρος, κόκκινος), ο Ruby (κατακόκκινος) και ο Blenheim (λευκός και κόκκινος).
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι μικρόσωμος (μέσο ύψος 26-32 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 2,7-5,5 Kg). Έχει αρκετά μεγάλο κεφάλι σε σχέση με το σώμα του, πολύ κοντό και φαρδύ ρύγχος και μάτια μεγάλα και σε αρκετή απόσταση μεταξύ τους. Τα αυτιά είναι πολύ μακριά, εκφύονται χαμηλά στο κεφάλι, κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού και είναι καλυμμένα με μακρύ τρίχωμα. Η ουρά εκφύεται χαμηλά και κόβεται συνήθως σε απόσταση 4 εκ. από τη βάση της. Έχει τρίχωμα μακρύ, μεταξένιο, ίσιο ή κυματιστό και με τους χρωματισμούς που προαναφέρθηκαν.

• Σεβαλιέ Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ (Cavalier King Charles Spaniel)

Η φυλή αυτή έχει την ίδια καταγωγή με την Κινγκ Τσαρλς. Επίσης, έχει και την ίδια ιστορία μέχρι το 1930, οπότε οι εκτροφείς που τη δημιούργησαν προσπάθησαν να διατηρήσουν στους σκύλους της νανόσωμης Σπάνιελ τα χαρακτηριστικά του κεφαλιού των κυνηγόσκυλων Σπάνιελς.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι από τους πιο μεγαλόσωμους της ομάδας των σκύλων τόυ (μέσο ύψος 30-40 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 4,5-8,0 Kg). Έχει φαρδύ κεφάλι, ρύγχος μακρύτερο από εκείνο του σκύλου Κινγκ Τσαρλς και αυτιά μεγάλα και μακριά και σε αντίθεση με εκείνα του Κινγκ Τσαρλς εκφύονται πιο ψηλά. Η ουρά του είναι μεσαίου μήκους (μακρύτερη από εκείνη του Κινγκ Τσαρλς) και δεν κόβεται συνήθως. Το τρίχωμά του είναι πυκνό, μακρύ, μεταξένιο και κάπως κυματιστό. Μπορεί να υπάρχει οτους ίδιους χρωματισμούς με τον Κινγκ Τσαρλς.
Οι σκύλοι και των δύο φυλών Κινγκ Τσαρλς είναι άριστοι σκύλοι συντροφιάς.

• Μαλτέζικη (Maltese)

Η φυλή αυτή περιλαμβάνει έναν πολύ παλιό σκύλο τπς Μάλτας. Υπάρχουν στοιχεία ότι ο σκύλος αυτός υπήρχε στην αρχαία Ρώμη, Αίγυπτο και Ελλάδα1 πιθανώς ο Canis melitei τον οποίο περιγράφει ο ιστορικός Στράβωνας να είναι ο ίδιος με εκείνον της Μαλτέζικης φυλής. Είναι ο σκύλος που ακολούθησε τη Μαρία Στιούαρτ στη λαιμητόμο. Στις αρχές του 19ου αιώνα η φυλή ήταν τόσο μικρόσωμη που η εκτροφή της ήταν φοβερά δύσκολη λόγω της μειωμένης ανθεκτικότητας και γονιμότητας. Με διασταυρώσεις με κυνηγετικούς σκύλους Σπάνιελς δημιουργήθηκε η σημερινή Μαλτέζικη.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι πολύ μικρόσωμος (μέσο ύψος 20-23 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 3-4 Kg). Έχει στρογγυλό κεφάλι, αυτιά μεγάλα, που κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού και είναι καλυμμένα με μακρύ τρίχωμα. Επίσης, έχει κοντά άκρα και ουρά σκίουρου. Το κύριο χαρακτηριστικό του σκύλου της φυλής αυτής είναι το ολόλευκο τρίχωμα, που είναι μακρύ ("σκουπίζει" το πάτωμα), απαλό σαν μετάξι, ίσιο και σχηματίζει μια φυσική χωρίστρα κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης. Το τρίχωμα αυτό θέλει αρκετή φροντίδα και περιποίηση.
Είναι ένας πολύ χαριτωμένος σκύλος συντροφιάς.

• Πουγκ (Pug)

Ο σκύλος της φυλής αυτής ήταν ο Happa Dog των αρχαίων Κινέζων, δηλαδή ο σκύλος των κοινών ανθρώπων και όχι της αριστοκρατίας. Me διάφορους τρόπους η φυλή ήλθε στην Ευρώπη όπου έγινε πολύ δημοφιλής, ιδιαίτερα στην Ολλανδία. Το όνομα pug που σημαίνει γροθιά, το έδωσαν οι Βρετανοί λόγω του σχήματος του κεφαλιού του• οι Γάλλοι την ονομάζουν Καρλίν, οι Γερμανοί Μοπς και οι Ιταλοί Καρλίνο.
Ο σκύλος Πουγκ είναι μικρόσωμος (μέσο ύψος 25-32 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 6-8 Kg), με αρκετά μυώδη διάπλαση και τάση για παχυσαρκία, αν δεν ασκείται. Το σώμα του εγγράφεται σε πλάγια όψη σε τετράγωνο. Το κεφάλι του είναι συγκριτικά μεγάλο και στρογγυλό, με χαλαρό δέρμα που σχηματίζει βαθιές ρυτίδες. Έχει πολύ βραχύ και φαρδύ ρύγχος και μάτια μεγάλα που προεξέχουν. Τα αυτιά του είναι μικρά, πέφτουν ελαφρά προς τα πλάγια του κεφαλιού και είναι πολύ απαλά στην αφή. Η ουρά του είναι μεσαίου μήκους, εκφύεται ψηλά και διαγράφει δύο έλικες πάνω στη ράχη (ελικοειδής). Το τρίχωμά του είναι κοντό, μαλακό και λείο, χρώματος μαύρου, ασημί ή πυρρόξανθου. Στον ασημή και πυρρόξανθο χρωματισμό το ρύγχος είναι μαύρο και κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης υπάρχει μια καστανόμαυρη λωρίδα.
Χρησιμοποιείται ως σκύλος συντροφιάς.

• Κόλεϊ (Collie)

Είναι μια πάρα πολύ παλιά φυλή σκω- τσέζικου ποιμενικού/Εχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις σχετικά με τις φυλές που έπαιξαν ρόλο στη δημιουργία της σημερινής φυλής Κόλλι. Επικρατέστερη θεωρείται σήμερα η εκδοχή ότι ο σημερινός σκύλος Κόλλι είναι προϊόν συστηματικής επιλογής και σύζευξης ατόμων της ίδιας φυλής.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 56-61 εκ. τα αρσενικά και 51-56 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 27-34 Kg τα αρσενικά και 23-29 Kg τα θηλυκά) με μεγαλοπρεπή εμφάνιση (η φυλή αυτή θεωρείται η πιο "διακοσμητική" ανάμεσα στις φυλές σκύλων εργασίας). Το κεφάλι του είναι μακρύ και σφηνοειδές, το επιρρίνιό του τελείως ίσιο και τα αυτιά του εκφύονται ψηλά και είναι μεσαίου μεγέθους και όρθια, με τις άκρες πεσμένες ελαφρώς προς τα μπροστά. Έχει ουρά - γιαταγάνι, που εκφύεται χαμηλά και είναι φουντωτή σαν της αλεπούς και καλυμμένη με πυκνό και μακρύ τρίχωμα. Το τρίχωμά του δίνει την εντύπωση της γούνας στην αφή, είναι πλούσιο, ίσιο, μέτρια σκληρό και μακρύ (εκτός από το κεφάλι και τα άκρα)' έχει χρώμα είτε λευκό με κόκκινο (στις διάφορες αποχρώσεις του από το χρυσαφί ως το καστανοκόκκινο), είτε τρίχρωμο, δηλαδή λευκό, μπλε (ή μαύρο) και κίτρινο (ή καστανό) σε εμφανώς διαγραμμένες περιοχές. Τα λευκά Κόλεϊ με γαλάζια μάτια είναι συνήθως κουφά. Υπάρχουν και Κόλεϊ με κοντό και γυαλιστερό τρίχωμα, που είναι λιγότερο διαδομένα.
Ο σκύλος Κόλεϊ είναι σήμερα πολύ δημοφιλής ως σκύλος συντροφιάς. Το πλούσιο και μακρύ τρίχωμά του θέλει βέβαια συχνή φροντίδα.
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ένας άλλος σκύλος Κόλεϊ που αποτελεί ξεχωριστή φυλή, τη Γενειοφόρα Κόλεϊ (Bearded Collie), και μοιάζει πολύ με τον Αγγλικό Ποιμενικό.

• Ποιμενικός Σέτλαντ (Shetland Sheepdog)

Δημιουργήθηκε στα νησιά Shetlands της Σκωτίας (εξού και η ονομασία της) την εποχή που βρίσκονταν αυτά στην κατοχή των Νορβηγών, από σκύλους νορβηγικών Σπιτς και σκωτσέζικων ποιμενικών.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι ένας Κόλεϊ σε μικρογραφία, δηλαδή πιο μικρόσωμο (μέσο ύψος 35 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 6-7 Kg) και με κοντότερα άκρα.
Εντυπωσιακός σαν τον Κόλλι είναι σήμερα δημοφιλής ως σκύλος συντροφιάς.

• Αγγλικός Ποιμενικός ή Μπομπτέιλ (Old English Sheepdog ή Bobtail)

Όπως μαρτυρεί και το όνομά της είναι μια πολύ παλιά φυλή σκύλων. Ο σκύλος αυτής της φυλής ήταν μεγάλος, άγριος ποιμενικός της Κ. Ευρώπης που χρησίμευε ως φύλακας. Με τη μείωση του αριθμού των μεγάλων άγριων σαρκοφάγων ημέρεψε και ο χαρακτήρας του σκύλου, που εξακολούθησε όμως να είναι αρκετά δύστροπος και άγριος, μέχρι πρόσφατα.
Είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 56 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 30 Kg), με κάπως περίεργο βάδισμα, λόγω πιθανώς της διάπλασης των λαγόνων του.Έχει φαρδύ κεφάλι και ρύγχος και μάτια με ένα γαλάζιο δακτύλιο γύρω από την ίριδα. Τα αυτιά του είναι μικρά, κρέμονται στα πλάγια, έρχονται σε στενή επαφή με το κεφάλι και είναι καλυμμένα με πυκνό και μακρύ τρίχωμα. Η ουρά του πρέπει να κόβεται σύρριζα (μεταξύ τελευταίου οσφυϊκού και 1ου κοκκυγικού σπονδύλου). Συνηθέστερα όμως η ουρά λείπει τελείως. Έχει τρίχωμα πυκνό, μέτρια σκληρό, ελαφρά κυματιστό και πολύ μακρύ, σε βαθμό που δυσκολεύει την όραση του σκύλου. Συνηθέστερος χρωματισμός είναι ο λευκός (κεφάλι, λαιμός, άκρα) και γκριζογάλανος (αυτιά και υπόλοιπο σώμα).
Σήμερα, χρησιμοποιείται κυρίως ως φύλακας και σκύλος συντροφιάς.

• Αγίου Βερνάρδου (Saint Bernard)

Δημιουργήθηκε από καλόγερους στο ομώνυμο ελβετικό μοναστήρι, με σκοπό να διασώζει ανθρώπους χαμένους μέσα στο χιόνι (εξού και η ονομασία του ο "καλός Σαμαρείτης"). Δυστυχώς, όλα τα αρχεία κάηκαν σε πυρκαγιά και έτσι δεν είναι σίγουρο πότε και πώς πρωτοεμφανίστηκε στο μοναστήρι. Πιθανολογείται ότι προέρχεται από το Μολοσσό ή Μαστίφ του Θιβέτ. Ο σκύλος της παλιότερης φυλής δεν ήταν τόσο μεγαλόσωμος και δεν είχε τόσο μακρύ τρίχωμα σαν αυτόν της σημερινής. Γύρω στα 1830, λόγω των κακών αποτελεσμάτων της πολύ στενής συγγενικής αναπαραγωγής χρησιμοποιήθηκαν και σκύλοι από τις φυλές Νιουφάουντλαντ και Μ. Δανός και έτσι δημιουργήθηκε τελικά ο σκύλος της σημερινής φυλής του Αγ. Βερνάρδου.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι γιγαντόσωμος (μέσο ύψος 70 εκ. τα αρσενικά και 65 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 55 Kg).Έχει ογκώδες κεφάλι, φαρδύ και ισχυρό ρύγχος, μάτια τοποθετημένα αρκετά βαθιά και λοξά και με μια χαρακτηριστικά ήρεμη και λυπημένη έκφραση- τα ελαφρά προς τα κάτω τραβηγμένα κάτω βλέφαρα κάνουν να φαίνεται ο υπέρυθρος επιπεφυκότος. Τα αυτιά του είναι μεσαίου μεγέθους και κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού. Το δέρμα του λαιμού και της κάτω τραχηλικής χώρας είναι χαλαρό και σχηματίζει προγούλι. Η ουρά του είναι μακριά και χοντρή. Υπάρχει ο Μακρότριχος και ο Βραχύτριχος σκύλος του Αγ. Βερνάρδου. Στο Μακρότριχο, το τρίχωμα είναι αρκετά μακρύ, μέτρια σκληρό και ίσιο ή ελαφρά κυματιστό' στο Βραχύτριχο, το τρίχωμα είναι κοντό, σκληρό και ίσιο. Ο χρωματισμός του τριχώματος είναι συνήθως λευκός και καστανοκόκκινος, σε σαφώς καθορισμένες περιοχές λευκά πρέπει να είναι τα άκρα, το στήθος, η άκρη της ουράς, ο τράχηλος, το μέτωπο και το ρύγχος (μόνο περιμετρικά).
Σήμερα, χρησιμοποιείται ως φύλακας και σκύλος συντροφιάς.

• Σκύλος των Πυρηναίων (Pyrenean Mountain Dog)

Κατάγεται από τους μεγαλόσωμους ποιμενικούς που ζούσαν στα Πυρηναία κατά τους προϊστορικούς ακόμη χρόνους. Αργότερα, ο σκύλος της φυλής αυτής διασταυρώθηκε με κυνηγόσκυλα Μολοσσούς των Ρωμαίων Λεγεωνάριων. Γύρω στο 16ο αιώνα, χρησιμοποιούνταν στη Ν. Γαλλία ως φύλακας, χωρίς να είναι ιδιαίτερα διαδομένος.Έγινε πολύ δημοφιλής στη Γαλλία από τότε που ο Λουδοβίκος 15ος έστειλε έναν τέτοιο σκύλο ως φύλακα στο Λούβρο. Με την πτώση της μοναρχίας στη Γαλλία σχεδόν εξαφανίστηκε από αυτή τη χώρα, παρέμεινε όμως στη γενέτει- ρά του όπου μέχρι σήμερα είναι ιδιαίτερα δημοφιλής.
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι πολύ μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 70-80 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 41-47 Kg). Τα αυτιά του εκφύονται στο ύψος των ματιών, είναι μεσαίου μεγέθους και κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού. Έχει ουρά-γιαταγάνι, που είναι μακριά, χοντρή και καλυμμένη με μακρύ τρίχωμα. Το τρίχωμά του (που πρέπει να τον προστατεύει από το κρύο των Πυρηναίων) είναι αρκετά μακρύ, πολύ πυκνό, ίσιο ή ελαφρά κυματιστό, χρώματος ολόλευκου ή λευκού με κηλίδες γκρι ή καστανές στο κεφάλι, τα αυτιά και τη βάση της ουράς.
Χρησιμοποιείται ως ποιμενικός, φύλακας, αλλά και ως σκύλος συντροφιάς.

• Σάμογεντ (Samoyed)

Κατάγεται από τη Σιβηρία. Εκεί, οι σκύλοι της φυλής αυτής χρησιμοποιούνταν από τους νομάδες Σάμογεντ (εξού και η ονομασία της) για την έλξη ελκύθρων ή ως φύλακες και σκύλοι συντροφιάς. Στην Ευρώπη η φυλή εισήχθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και γρήγορα έγινε πολύ δημοφιλής, ιδιαίτερα στη Μ. Βρετανία όπου η βασίλισσα Αλεξάνδρα την έθεσε υπό την προστασία της.
Ο σκύλος Σάμογεντ είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 53-60 εκ. τα αρσενικά και 48-53 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 23-30 Kg), με μεγάλη αντοχή και δύναμη. Έχει σφηνοειδές ρύγχος και αυτιά που εκφύονται ψηλά και είναι μικρά, τριγωνικά και όρθια. Η ουρά του είναι μακριά, κοχλιωτή και καλυμμένη με μακρύ τρίχωμα. Τα μαύρα χείλη διαγράφονται έντονα μέσα στο λευκό τρίχωμα του ρύγχους δίνοντάς του την εντύπωση ότι "χαμογελάει". Το τρίχωμά του είναι μακρύ, πολύ πυκνό, φουντωτό, απαλό, ίσιο και έχει χρώμα συνήθως ολόλευκο επίσης κρεμ, λευκό με μαύρο, λευκό με ανοικτό καστανό ή λευκό με κρεμ.
Χρησιμοποιείται για την έλξη ελκύθρων, ως φύλακας και ως σκύλος συντροφιάς.

• Χάσκυ Σιβηρίας (Siberian Husky)

Κατάγεται από την Α. Σιβηρία. Εκεί, οι σκύλοι της φυλής αυτής χρησιμοποιούνταν από νομάδες για να έλκουν έλκυθρα, ως κυνηγόσκυλα και ως φύλακες. Στις αρχές αυτού του αιώνα (1909), λίγοι σκύλοι Χάσκυ μεταφέρθηκαν από τη Σιβηρία στην Αλάσκα, όπου έλαβαν μέρος σε αγώνες έλξης ελκύθρων και νίκησαν εκείνους της φυλής Σπιτς που ζουν στις περιοχές αυτές των πόλων και είναι πιο μεγαλόσωμοι και άγριοι. Έκτοτε έγιναν πολύ δημοφιλείς.
Ο σκύλος Χάσκυ είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 53-60 εκ. τα αρσενικά και 51-56 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 20-27 Kg τα αρσενικά και 16-22 Kg τα θηλυκά). Έχει μεσαίου μήκους και σφηνοειδές ρύγχος και μάτια καστανά ή μπλε. Τα αυτιά του είναι μεσαίου μεγέθους, τριγωνικά και όρθια και εκφύονται ψηλά στο κεφάλι ίσια ή με ελαφριά καμπύλη. Έχει ουρά μεσαίου μήκους και φουντωτή. Το τρίχωμά του είναι μεσαίου μήκους, λείο, πυκνό, απαλό και ίσιο. Μπορεί να υπάρχει σε όλα τα χρώματα, αλλά συνηθέστερα στο λευκό και μαύρο, στο γκρι του λύκου, στο γκρι και μαύρο, στο καστανό, στο μαύρο με λευκή την άκρη της τρίχας ή στο λευκό.
Σήμερα είναι ένας πολύ δημοφιλής σκύλος συντροφιάς.

• Μάλαμουτ Αλάσκας (Alaskan Malamute)

Κατάγεται από τη Β.Δ. Αλάσκα και οι σκύλοι της χρησιμοποιούνταν από τους υψη- λόσωμους Εσκιμώους ομώνυμης φυλής, για έλξη ελκύθρων και ως φύλακες. Αναφέρεται ως η εθνική φυλή της Αλάσκας.
Ο σκύλος Μάλαμουτ είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 64-67 εκ. τα αρσενικά και 58-61 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 38 Kg τα αρσενικά και 34 Kg τα θηλυκά). Τα αυτιά του είναι όρθια, εκφύονται ψηλά και απέχουν αρκετά μεταξύ τους. Έχει ρύγχος μεσαίου μήκους και σφηνοειδές. Η ουρά του είναι αρκετά μακριά και στριφογυριστή πάνω στη ράχη. Έχει πολύ πυκνό και μέτριο σε μήκος τρίχωμα, χρώματος γκρι (του λύκου) ή λευκού και μαύρου.
Χρησιμοποιείται για την έλξη ελκύθρων, ως φύλακας, αλλά και ως σκύλος συντροφιάς.

• Κόμοντορ (Komondor)

Είναι ο εθνικός ποιμενικός σκύλος της Ουγγαρίας. Σύμφωνα με μια εκδοχή προέρχεται από το σκύλο της φυλής Μολοσσός του Θιβέτ που έφτασε στην Ουγγαρία μέσω των ρωσικών στεππών.
Είναι ο πιο μεγαλόσωμος από τους ουγγαρέζικους ποιμενικούς (μέσο ύψος 66-80 εκ. τα αρσενικά και 59-70 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 55-59 Kg).Έχει ογκώδες κεφάλι και μεσαίου μήκους ουρά, που κρέμεται. Το κυριότερο χαρακτηριστικό είναι το τρίχωμά του που είναι τόσο πυκνό, μακρύ (20-27 cm) και κατσαρό σχοινοειδές (σαν βελέντζα), που καλύπτει το πρόσωπο του, ώστε να εμποδίζεται η όραση. Το χρώμα του είναι σχεδόν πάντα λευκό.
Η μείωση του αριθμού των λύκων στην Ουγγαρία μαρτυρεί τις ικανότητές του ως ποιμενικού και φύλακα. Ο σκύλος αυτός χρησιμοποιείται επίσης στην αστυνομία, στο τσίρκο κτλ.

• Κούβαζ (Kuvasz)

O σκύλος της φυλής αυτής είναι ουγγαρέζικος ποιμενικός, ο δεύτερος σε μέγεθος και δημοτικότητα, μετά τον Κόμοντορ. Το όνομά του είναι τουρκικό και σημαίνει "φρουρός των Ευγενών", ίσως γιατί κατά τη θυελλώδη βασιλεία του Ματτία του Α' (15ος αιώνας) Κόμοντορ - φύλακες φρουρούσαν μέρα - νύχτα το βασιλιά.
Ο σκύλος Κούβαζ είναι πολύ μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 71-75 εκ. τα αρσενικά και 66-70 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 50 Kg). Έχει αρκετά μακρύ και μυτερό ρύγχος, αυτιά μεσαίου μεγέθους, που κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού και ουρά-γιαταγάνι, μακριά και φουντωτή. Το τρίχωμά του είναι πολύ πυκνό (ιδιαίτερα γύρω από το λαιμό), μεσαίου μήκους (10-15 εκ.) σε ολόκληρο το σώμα εκτός από το κεφάλι και τα άκρα και ελαφρά κυματιστό. Ο χρωματισμός του είναι ολόλευκος και κάθε κιτρινωπή κηλίδα θεωρείται σφάλμα.
Είναι άριστος φύλακας ποιμνίων.

• Πούλι (Puli)

Είναι ουγγαρέζικη φυλή με αμφισβητήσιμη καταγωγή1 πιο πιθανή είναι η εκδοχή της ασιατικής καταγωγής της (Θιβέτ), όπως και των άλλων δύο ουγγαρέζικων φυλών που προαναφέρθηκαν.
Ο σκύλος Πούλι είναι μεσαίου μεγέθους (μέσο ύψος 41-46 εκ. τα αρσενικά και 36-416 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 13-15 Kg).Έχει ουρά μεσαίου μήκους και στριφογυριστή πάνω στη ράχη.Έχει πολύ περίεργο τρίχωμα, που είναι μακρύ, κατσαρό σχοινοειδές και σκεπάζει τελείως όλο το σώμα (φαίνεται μόνο η κόκκινη γλώσσα όταν είναι βγαλμένη), εμποδίζοντας έτσι την όρασή του. Ο χρωματισμός του είναι μαύρος ή γκρι.
Είναι περισσότερο οδηγός ποιμνίων παρά φύλακας. Λέγεται ότι πολλές φορές τρέχει πάνω στις πλάτες των ζώων του ποιμνίου προκειμένου να πιάσει το "λιποτάκτη", ενώ συχνά πηδάει σαν jockey πάνω στην πλάτη ενός προβάτου για να το οδηγήσει.

• Κόργκι Πέμπροκ Ουαλλίας και Κόργκι Κάρντιγκαν Ουαλλίας (Welsh Corgi Pembroke και Welsh Corgi Cardigan)

Κατάγονται από την Ουαλλία, όπως μαρτυρεί και η ονομασία τους, αλλά η προέλευση τους είναι ακόμη ασαφής. Μέχρι το 1934 θεωρούνταν λανθασμένα ως μια φυλή.
Ο σκύλος Κόργκι Πέμπροκ είναι μικρόσωμος (μέσο ύψος 25-30 εκ. και μέσο σωματικό βάρος Σ.Β. 8- 11 Kg), με γεροδεμένο, μεσαίου μήκους σώμα, ευρύ στήθος και κοντά άκρα. Έχει αρκετά μακρύ και μυτερό ρύγχος, αυτιά που εκ- φύονται ψηλά στο κεφάλι, απέχουν αρκετά μακριά μεταξύ τους και είναι όρθια και μυτερά. Το κεφάλι του μοιάζει με εκείνο της αλεπούς. Η ουρά του είναι πολύ κοντή και το τρίχωμά του επίσης μεσαίου μήκους και μέτρια σκληρό' ο χρωματισμός του είναι συνήθως κόκκινος, μαύρος ή καστανοκόκκινος, με ή χωρίς λευκές κηλίδες στο στήθος, τα άκρα και το λαιμό. Ο Κόργκι Πέμπροκ είναι από παράδοση ο αγαπημένος σκύλος της βασιλικής οικογένειας της Μ. Βρετανίας.
Ο σκύλος Κόργκι Κάρντιγκαν έχει μακρύτερο σώμα (μέσο μήκος σώματος από τη μύτη ως την άκρη της ουράς 90 εκ., μέσο σωματικό ύψος 30 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 10-12 Kg) από ό,τι ο Κόργκι Πέμπροκ. Επίσης, έχει μακριά και φουντωτή ουρά, αυτιά με λιγότερο στρογγυλεμένες άκρες και τρίχωμα κοντό και σκληρό. Μπορεί να υπάρχει σε όλα τα χρώματα (πλην του ολόλευκου), συνηθέστερα όμως είναι το κόκκινο, ξανθό, κίτρινο, μαύρο ή καστανό, με ή χωρίς λευκές κηλίδες στο στήθος, τα άκρα και το λαιμό. Επίσης πολύ δημοφιλής είναι και ο "τιγρέ" χρωματισμός (μπλε, γκρι και κόκκινο) με ή χωρίς τις λευκές κηλίδες.
Παλιότερα, ο σκύλος των δύο αυτών φυλών ήταν πολύ καλός φύλακας και οδηγός ποιμνίων. Σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς.

Σνάουτσερ

ΣΝΑΟΥΤΣΕΡ

H εμφάνισή του τα λέει όλα και αποκαλύπτει την ιστορία ενός σκύλου εργασίας που έχει εκτραφεί και χρησιμοποιηθεί για την καθοδήγηση κοπαδιών και θα μπορούσε να ρισκάρει και τη ζωή του για να σας προστατεύσει.
O Σνάουτσερ γίγαντας δεν είναι ένας πραγματικά γιγαντόσωμος σκύλος, ωστόσο ο χαρακτηρισμός «γίγαντας» χρησιμοποιείται για να το διαχωρίσει από τις άλλες δύο συγγενείς φυλές, το μεσαίο ή standard Σνάουτσερ και το Σνάουτσερ μινιατούρα, που προσομοιάζουν πολύ, αλλά αναγνωρίζονται - και είναι - τρεις διαφορετικές φυλές.

Kαταγωγή
H καταγωγή της φυλής όλων των Σνάουτσερ παραπέμπει στη Nότιο Γερμανία και δη στη Bαυαρία και το Bούρτεμπεργκ.

H πρωτότυπη φυλή από τις τρεις συγγενείς, το στάνταρτ Σνάουτσερ, απεικονίζεται τουλάχιστον από το 1492, όχι μόνο ως σκύλος του σπιτιού και μέλος της οικογένειας αλλά και ως εξολοθρευτής - κυνηγός τρωκτικών (terrier) και φύλακας. Προφανώς, όλα τα Σνάουτσερ κατάγονται από το μεσαίο Σνάουτσερ το οποίο επιπλέον χρησιμοποιούνταν ως κουβαλητής προϊόντων στην αγορά με ειδικά προσαρτημένο αμαξίδιο.

Mε το πέρασμα των χρόνων ο γίγαντας εξελίχθηκε, με απώτερο σκοπό να διατηρήσει το ένστικτο της αγάπης προς την οικογένεια και να συνδυάσει τις αρετές ενός καθαρόαιμου φύλακα, μεγαλύτερου σε μέγεθος και πραγματικά ικανού μέχρι και να οδηγήσει κοπάδια αγελάδων στην αγορά.

Για το λόγο αυτό πιστεύεται ότι διασταυρώθηκε με μεγαλύτερες φυλές όπως ο μαύρος Mεγάλος Δανός ή Mολοσσός και άλλες σκληρότριχες ποιμενικές φυλές (μερικοί υποστηρίζουν πως ο γίγαντας έχει άμεση συγγένεια με το Mπουβιέ της Φλάνδρας).

H είσοδος των τρένων στη ζωή των ανθρώπων άφησε “χωρίς δουλειά” αυτόν τον μεγαλόσωμο σκύλο, που μάλιστα ονομάζονταν και «σκύλος του Mονάχου», αφού τα κοπάδια πλέον μεταφέρονταν με τρένα. Oι κτηνοτρόφοι δεν μπορούσαν πια να συντηρούν αυτά τα ζώα και τότε η φυλή «ενδήμησε» στις πόλεις ως σκύλος – σύντροφος και πάντα φύλακας και μετονομάστηκε σε «σκύλος του χασάπη» μιας και η πύλη εισόδου στο αστικό περιβάλλον ήταν οι κρεαταγορές, τα χασάπικα αλλά και οι μπιραρίες.

Aργότερα, οι γίγαντες, που έως τότε δεν ήταν γνωστοί εκτός Γερμανίας, με τον A’ παγκόσμιο πόλεμο, έγιναν δημοφιλείς ανά τον κόσμο, μιας και χρησιμοποιήθηκαν ευρέως ως αγγελιοφόροι, σκύλοι αστυνομίας κλπ. Mάλιστα ήταν τόσες οι απώλειες κατά τους πολέμους που η φυλή κινδύνεψε με εξαφάνιση και επιβίωσε μόνο χάρη στην προσπάθεια αφοσιωμένων εκτροφέων.

Tα πρώτα δείγματα της φυλής εξήχθησαν στην Αμερική το 1920 και έως το 1930 μερικά από τα καλύτερα δείγματα της βρέθηκαν πλέον και στα χέρια Aμερικανών εκτροφέων. >

H φυλή σήμερα
Όπως διαφαίνεται καθαρά από την καταγωγή της φυλής, πρόκειται για ένα σκύλο εργασίας που κατά την παγκόσμια κυνολογική ομοσπονδία (F.C.I) κατατάσσεται στην ομάδα 2 (όπως τα Nτόπερμαν, τα Mπόξερ κ.α)

Πρόκειται για έναν συμπαγή, δυνατό, πανέξυπνο, αξιόπιστο, άγρυπνο και καχύποπτο με τους ξένους σκύλο. Η εμφάνισή του δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το ρόλο του. Ίσως ό,τι πιο χαρακτηριστικό για τη φυλή είναι η μουσούδα του, μια και στα γερμανικά σναουτ σημαίνει «μουσούδα». Aυτή, λοιπόν, η εμφάνισή του χαρακτηρίζεται από τα μουστάκια (μούσι) που περιβάλλουν το ρύγχος του και συμπληρώνεται από τα έντονα φρύδια του.

Σύμφωνα με το πρότυπο της φυλής του, είναι ένας σκληρότριχος σκύλος και υπάρχει σε δύο χρωματικές ποικιλίες: μαύρο και Aλατοπίπερο (βλ. Πρότυπο φυλής).

O γίγαντας είναι ένας πανέξυπνος και ικανότατος, καθαρόαιμος φύλακας, που αισθάνεται ότι ο σκοπός της ζωής του είναι να προστατεύει την οικογένειά του, την περιοχή και το σπίτι του. Δε χρειάζεται – και ίσως δεν πρέπει – καν να τον εκπαιδεύσετε γι’ αυτό! Tα ένστικά του έρχονται τελείως φυσικά καθώς μεγαλώνει και εκφράζει εύκολα και καθαρά την καχυποψία του και την προσοχή του προς τους ξένους, με ένα χαμηλό, χαρακτηριστικό γρύλισμα.

Eίναι σκυλιά που παίρνουν τη ζωή στα σοβαρά και δεν «κουνάνε εύκολα την ουρά τους» στους ξένους. Ωστόσο, γρήγορα μαθαίνουν να ξεχωρίζουν τους ξένους από τους φίλους και τους συγγενείς και η εκτίμησή τους γι’ αυτούς είναι έκδηλη, αρκεί να σας επισκέπτονται συχνά...

Έχουν έντονη αίσθηση ιδιοκτησίας και κυριαρχίας της περιοχής τους και κάθε γίγαντας περιμένει και διεκδικεί έντονα να είναι το Nο1 και πρέπει να είναι το Nο1. Δε μπορεί σε καμία περίπτωση να περιμένετε από τον αρσενικό σας γίγαντα να ανέχεται άλλον αρσενικό σκύλο στην περιοχή του!

Eπιπλέον, είναι ένας ιδιαίτερα ευαίσθητος σκύλος, όχι αδύναμος, αλλά ένας σκύλος που αφουγκράζεται, καταγράφει και ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα από το περιβάλλον του αλλά και στη δική σας διάθεση ή ακόμη και συναισθηματική κατάσταση. Eξ’ ού και αυτός ο σκληροτράχηλος «παντός καιρού» προστάτης μπορεί να διαθέτει και ελαφρώς αντιφατική προσωπικότητα! Θα τον δείτε μερικές φορές, ξαπλωμένο ήσυχα, απλά να σας παρακολουθεί και μάλλον θα είναι κατηφής αν εσείς είστε στεναχωρημένοι. Θέλει απλώς να βρίσκεται κοντά σας και η παρουσία του να εμπλέκεται στη ζωή σας όσο περισσότερο γίνεται.

Mερικοί ιδιοκτήτες βρίσκουν αυτό του το χάρισμα, καταπληκτικό ενώ άλλοι θεωρούν ότι μπορεί, υπό συνθήκες, η εξυπνάδα του να είναι καταπιεστική.

Eίναι ιδιαίτερα ενεργητικός και χρειάζεται άσκηση, όπως επίσης χρειάζεται και ενδιαφέροντα γιατί σε περιβάλλον αδιαφορίας βαριέται εύκολα και πλήττει. Σε αυτήν την περίπτωση, η ανάγκη του να εκφράσει την ενεργητικότητα του μπορεί να γίνει αρνητική.

Mην αγοράσετε ποτέ ένα γίγαντα μόνο και μόνο επειδή τον είδατε από μακριά ή σε φωτογραφίες, ούτε καν επηρεαζόμενοι από τους λάτρεις της φυλή, όπως ο γράφων, (κάτι που ούτως ή άλλως ισχύει για όλες τις φυλές). Δείτε τον από κοντά, ζήστε τον όσο μπορείτε, παρακολουθήστε τον σε εκθέσεις μορφολογίας σκύλων αλλά, το σημαντικότερο, δείτε τον στο σπίτι του. Mόνο αν περάσετε λίγο χρόνο μαζί του και με ιδιοκτήτες του θα καταλάβετε τι σημαίνει να ζείτε μαζί του.

O χαρακτήρας και η ιδιοσυγκρασία ενός μεγαλόσωμου σκύλου είναι πάντα εξαιρετικά σημαντικός για πολλούς λόγους: ένας τέτοιος σκύλος πρέπει να είναι πάντα υπό έλεγχο και σε πολύ καλή συνεργασία με τον ιδιοκτήτη του. Eάν δεν εκπαιδευτεί και δεν κοινωνικοποιηθεί σωστά μπορεί να είναι ακόμη και επικίνδυνος.

Oι γίγαντες είναι δυνατόν να έχουν σχετικά διαφορετικές προσωπικότητες ανάλογα με την εκτροφή τους και τις «γραμμές αίματος» που κουβαλούν. Kαι για τούτο, είναι ιδιαίτερα σημαντικό, να εξηγήσετε τις προθέσεις σας και τις προσδοκίες από έναν σκύλο στον εκτροφέα του. Mερικοί εκτροφείς εκτρέφουν κυρίως σκύλους με εργασιακό προσανατολισμό, με λιγάκι σκληρότερο ταμπεραμέντο που ίσως δεν είναι οι ιδανικοί σκύλοι οικογένειας. Άλλοι εκτρέφουν ειδικά σκύλους με πιο εύπλαστους χαρακτήρες, ιδανικούς για να συμπληρώσουν την οικογενειακή σας ζωή.

Iκανή και αναγκαία συνθήκη για να έχετε ένα γίγαντα – όπως όμως ίσως και για κάθε σκύλο – είναι να δημιουργήσετε και να βρείτε τους πραγματικά σωστούς τρόπους επικοινωνίας μαζί του. Aυτό επιτυγχάνεται μέσω της εκπαίδευσης, που είναι πραγματικά επιτακτική κάθε φορά που πρόκειται για μεγαλόσωμους και δυναμικούς σκύλους. Mε έναν εκπαιδευμένο γίγαντα θα μπορέσετε να ζήσετε στο μάξιμουμ και να απολαύετε τις αρετές της συντροφιάς του. Σε αντίθετη περίπτωση, ενδέχεται να έχετε ένα δυστυχή έως και ανισόρροπο σκύλο, που δε μπορεί παρά να συμπληρώσει μια ανάλογη οικογενειακή ή προσωπική εικόνα. Ένας γίγαντας πρέπει και οφείλει να είναι ελέγξιμος και συνεργάσιμος.

H εκπαίδευση είναι κάτι που μπορείτε να επιτύχετε με τη βοήθεια ενός επαγγελματία εύκολα και οικονομικά, όσο και – σε ένα βαθμό – μόνοι σας με τη χρήση κατάλληλων βοηθημάτων (βιντεοταινίες, βιβλία κλπ)

Πολλοί γίγαντες αποδεικνύονται εξαιρετικοί με τα παιδιά ωστόσο οι γονείς πρέπει να φροντίζουν πάντα ώστε τα παιδιά να είναι σε θέση να σέβονται επαρκώς το σκύλο, κάτι που για το γράφοντα αποτελεί προϋπόθεση για όλες τις φυλές…

Περιποίηση
Tα Σνάουτσερ δε μαδάνε καθόλου και η περιποίηση του τριχώματός τους, εάν δε μας ενδιαφέρει η συμμετοχή του σκύλου μας σε εκθέσεις, είναι αναγκαίο να γίνεται τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο, κατά προτίμηση από επαγγελματίες.

Aυτός ο τύπος μανδύα μπορεί και πρέπει να «μαδιέται» με μια ειδική τεχνική για να ανανεώνεται.

Eάν μας ενδιαφέρει η συμμετοχή του σκύλου μας σε εκθέσεις και η αναπαραγωγή (όπου το ένα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για το άλλο) τότε χρειάζεται πραγματικά αρκετή δουλειά, συχνή περιποίηση από εξειδικευμένο επαγγελματία και το τελικά επιθυμητό άρτιο αποτέλεσμα προϋποθέτει γνώση και αρκετή ενασχόληση. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν είναι δυνατόν το τελικό αποτέλεσμα να επιτευχθεί από τη μια μέρα στην άλλη.

Tελικά...
Eάν σας ενδιαφέρει αυτή η φυλή, αναλογιστείτε ότι ενδέχεται να αποκτήσετε ένα επιπλέον μέλος στην οικογένειά σας ή ένα σύντροφο ζωής για τα επόμενα 15 χρόνια περίπου. H ευθύνη απόκτησής του είναι προφανώς σημαντική και πρέπει η ανάλογη απόφαση να είναι προϊόν σκέψης και αντίστοιχης έρευνας.

Αποκτήστε ένα Σνάουτσερ μόνο από αξιόπιστο εκτροφέα και ποτέ από κάποιον κατά συνείδηση «κουταβοπαραγωγό» ολκής. Δείτε τα Σνάουτσερ, ζήστε μαζί τους, διαβάστε γι’ αυτά, δείτε τους γονείς τους και συζητήστε με έναν σοβαρό εκτροφέα αλλά και πραγματικούς γνώστες της φυλής για τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες της ζωής σας.
Tότε μόνο θα μπορέσετε να αποφασίσετε εάν πραγματικά «σας κάνει και του κάνετε» και θα μπορέσετε να διαλέξετε από μία γέννα το κουτάβι που σας ταιριάζει. Ένας σκύλος δεν είναι – και δεν μπορεί να γίνει ποτέ – βιομηχανοποιημένο είδος και ο σωστός γίγαντας για εσάς πρέπει να είναι «προϊόν» συγκεκριμένης και συνειδητοποιημένης εκτροφής.