Ελληνικός Ποιμενικός

Ελληνικός Ποιμενικός

 

Η σημερινή Ήπειρος, είναι η αρχαία Μολοσσία, και από κει κατάγεται ο καταπληκτικός Ελληνικός Ποιμενικός σκύλος, γι αυτό και το όνομά του κανονικά είναι "Μολοσσός" ή όπως τους έλεγαν οι αρχαίοι "Μολοσσικοί". Σκυλιά μεγαλόσωμα, ατρόμητα, πιστά.

Ο μύθος λέει πως τον Μολοσσό τον έπλασε ο Θεός της φωτιάς Ήφαιστος.

- Ο Πλάτωνας αναφέρει ότι ο ποιμενικός σκύλος της Ηπείρου είναι γνωστός από τα ομηρικά έτη και ήταν ονομαστός για τα καταπληκτικά του χαρίσματα.
- Ο Μέγας Αλέξανδρος στις εκστρατείες του χρησιμοποιούσε ποιμενικούς σκύλους της Ηπείρου.
- Ο βασιλιάς της Ηπείρου Πύρρος χρησιμοποιούσε τους ποιμενικούς ως πολεμικούς σκύλους.
- Ο επικός ποιητής Οππιανός (2ος π.Χ. αι.) στην «Κυνολογία» περιγράφει τον ελληνικό ποιμενικό ως τόσο ρωμαλέο που δεν δίσταζε να επιτεθεί σε ταύρους, σε αγριόχοιρους, ακόμη και σε λιοντάρια.

Αυτό το καταπληκτικό πλάσμα είχε φτάσει σχεδόν σε εξαφάνιση, στη νεότερη Ελλάδα και σίγουρα θα είχε εξαφανιστεί εντελώς, αν δεν επενέβαινε ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ.

Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ, όπως πιθανώς ξέρετε, είναι οργάνωση, που αγωνίζεται με νύχια και με δόντια για τη διάσωση κάποιων καταπληκτικών ζώων όπως είναι η αρκούδα και ο λύκος, και όχι μόνο, γιατί η πανίδα είναι το ένα κομμάτι του ενδιαφέροντος του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ.

Αυτή λοιπόν η οργάνωση, αποφάσισε να επαναφέρει στο προσκήνιο τον υπέροχο αρχαίο Μολοσσό για τρεις πολύ σημαντικούς λόγους:

1.- Για τη διάσωση ενός εκπληκτικού τσομπανόσκυλου.

2.- Για να μπορούν οι βοσκοί να έχουν έναν καλό προστάτη των κοπαδιών τους, ώστε να μην απειλούνται από άλλα ζώα, όπως οι λύκοι

3.- Για να σωθούν οι λύκοι από το ανελέητο κυνηγητό των βοσκών.

Έτσι ο Αρκτούρος ξεκίνησε την εκτροφή του Ελληνικού Ποιμενικού και άρχισε να προμηθεύει τους βοσκούς, προκειμένου να αρχίσει να αποδίδει το τρίπτυχο σχέδιο.
Οι βοσκοί, που πήραν Ποιμενικούς, παρακολουθούνται στενά και σε περίπτωση κακομεταχείρησης ή βασανισμού, το ζώο τούς αφαιρείται.

Ας δούμε τα χαρακτηριστικά αυτού του εκπληκτικού ζώου
Ύψος: κυμαίνεται από 0,65μ. έως 0,75μ.
Μήκος: λίγο μεγαλύτερο από το ύψος
Βάρος: 40 έως 55 κιλά
Κεφάλι: το πλάτος του είναι ίσο με το μήκος και φτάνει τα 16 έως 17 εκατοστά.
Κυνόδοντες: ιδιαίτερα ανεπτυγμένοι και γνάθοι που κλείνουν σε δάγκωμα ψαλίδας
Μάτια: μέτρια σε μέγεθος, αμυγδαλωτά και σκουρόχρωμα. Βλέμμα ήρεμο, διεισδυτικό και σοβαρό.
Αφτιά: τριγωνικά, μετρίου μεγέθους, πέφτουν ομαλά και ακουμπούν στα μάγουλα.
Σώμα: ισχυρό με καλή μυική ανάπτυξη και φαρδιά ράχη
Πόδια: μυώδη με ισχυρά οστά που επιτρέπουν φαρδύ διασκελισμό.
Λαιμός: ισχυρός και φαρδύς
Ουρά: μακριά ή μέτρια. Σε ορισμένες περιπτώσεις η ουρά λείπει.
Τρίχωμα: πυκνό, κοντό ή μακρύ. Τα αρσενικά έχουν επιπλέον χαίτη.

Ικανότητες σωματικές Αριστη όσφρηση, ακοή και όραση. Μεγάλη κινητικότητα και ανθεκτικότητα στις δυσμενείς καιρικές συνθήκες.

Χαρακτήρας
Ανεξαρτησία δράσης, υψηλή αίσθηση του ζωτικού χώρου, ανεπτυγμένο ένστικτο προστασίας του κοπαδιού, επιθετικότητα προς τα άγρια ζώα, θάρρος, πίστη στην ομάδα και αφοσίωση στον τσομπάνη.

Κι αν σε ένα τέτοιο ζώο, ο τσομπάνης δεν φέρεται καλά και δεν το θρέφει καλά αλλά του δίνει ξεροκόμματα (όπως συχνά κάνουν οι τσομπαναρέοι), τότε αυτός ο τσομπάνης είναι ένας ηλίθιος και μισός και αφού του δώσουν ένα μπερντάχι ξύλο, ο σκύλος πρέπει να του αφαιρεθεί, γιατί είναι ανάξιο ζώον δίποδο να έχει μαζί του έναν τέτοιο υπέροχο σκύλο.

Desmond Morris

Zωολόγος και μελετητής της συμπεριφοράς των ζώων και των ανθρώπων, γράφει στο βιβλίο του «Dogwatching»:

«...Το εργατικό τσομπανόσκυλο απλώς υπακούει στα ένστικτα που έχει κληρονομήσει από τους προγόνους του, τους λύκους, προσαρμόζοντάς τα στις ανάγκες του βοσκού.
Το καταλαβαίνουμε καλύτερα αυτό, αν ρίξουμε μια ματιά στον τρόπο που συμπεριφέρεται μια αγέλη λύκων, καθώς πλησιάζει το θήραμα.
Η τακτική που ακολουθούν υπακούει σε κάποιες έμφυτες «οδηγίες», οι οποίες λένε:

• Μόλις ξεχωρίσεις το θήραμα, να το πλησιάσεις όσο και οι σύντροφοί σου.
  
• Να ισαπέχεις από το λύκο δεξιά σου όσο και από το λύκο αριστερά σου.

Η εφαρμογή των δύο κανόνων μαζί οδηγεί στη δημιουργία ενός κύκλου γύρω από το θήραμα.

Το τσομπανόσκυλο, καθώς αλλάζει συνέχεια θέσεις γύρω από το κοπάδι, ρυθμίζει τη «ζωτική απόσταση» γύρω από τα πρόβατα, προσπαθώντας να καλύψει τις πλευρικές θέσεις που θα έπρεπε να καλύπτουν οι σύντροφοί του.

• Μια τρίτη έμφυτη οδηγία είναι η ενέδρα. Ένας λύκος βγαίνει από το σχηματισμό και κρύβεται. Ξαπλωμένος στο έδαφος, περιμένει την υπόλοιπη ομάδα να οδηγήσει το θήραμα προς το μέρος του.

Και το τσομπανόσκυλο εφαρμόζει το ίδιο τέχνασμα. Ξαπλώνει στο έδαφος, σαν να κρύβεται, με το βλέμμα προσηλωμένο στο κοπάδι. Εκείνη τη στιγμή είναι «ο λύκος σε ενέδρα». Μόλις το κοπάδι κινηθεί, αρχίζει πάλι να τρέχει κυκλικά. Πρέπει να ξαναγίνει ολόκληρη η ομάδα που το περικυκλώνει. Το καημένο το τσομπανόσκυλο πρέπει να κάνει τη δουλειά δέκα λύκων. Δεν είναι λοιπόν περίεργο το γεγονός ότι ζει λιγότερο από τις άλλες ράτσες σκύλων, με την εξαντλητική δουλειά που αναγκάζεται να κάνει.

• Η τελευταία οδηγία είναι ο ρόλος του κορυφαίου μέλους της αγέλης. Ο «αρχηγός» προτείνει τις κινήσεις και αποφασίζει ποιο θήραμα θα διαλέξουν. Οι υπόλοιποι ακολουθούν τις οδηγίες του.

Για το τσομπανόσκυλο, «αρχηγός» είναι ο βοσκός, ο οποίος δίνει συγκεκριμένες διαταγές, συνοδεύοντάς τες με φωνές, σφυρίγματα και χειρονομίες...»